Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Ανεπιθύμητη έλξη

Η Έιντζελ μόλις άκουσε τον χαρακτηριστικό ήχο της πόρτας που έκλεισε,άνοιξε δειλά τα μάτια της αφήνοντας να φύγει μια ανάσα που κρατούσε τόση ώρα.
Η υπερένταση την έκανε να ξυπνάει με τον παραμικρό θόρυβο κι έτσι μόλις άνοιξε η πόρτα του δωματίου της και μπήκε μέσα εκείνος,αυτή δεν κοιμόταν.
Άκουσε τα ελαφριά βήματα του καθώς πλησίαζε κοντά της.
Η καρδιά της άρχισε να κτυπά σαν τρελλή.
Ένιωσε το κορμί της να μουδιάζει,δεν μπορούσε να κουνηθεί.
Στην αρχή νόμιζε οτι είχε έρθει στο δωμάτιο της με πονηρές προθέσεις και την έπιασε πανικός.
Όμως αυτός σταμάτησε αρκετά μακριά απ' το κρεββάτι της.

"Δεν πρέπει να μείνεις εδώ"
άκουσε την σιγανή φωνή του που μέσα της όμως ακούστηκε τόσο δυνατά που έκανε την καρδιά της να πονέσει.
Τι του είχε κάνει και την αντιπαθούσε τόσο πολύ;
Τον είχε δεί μόνο για λίγες στιγμές και δεν είχαν μιλήσει σχεδόν καθόλου.
Πότε πρόλαβε να σχηματίσει τόσο κακή άποψη γι' αυτήν;

Είχαν περάσει ήδη δυο εβδομάδες.
Δύο εβδομάδες που δεν τον είχε δεί καθόλου, αφού ερχόταν αργά το βράδυ και έφευγε ξημερώματα.
Ο Ομέρ ερχόταν κάθε τρείς μέρες και την ενημέρωνε για την πορεία των ερευνών που είχε ξεκινήσει για την εύρεση της Αμάντα.
Εκείνος είχε τηρήσει την υπόσχεση του ενώ η Έιντζελ...
Το μόνο θετικό ήταν οτι είχε αναπτύξει καλή σχέση με την Ζεχρά.
Η ηλικιωμένη γυναίκα της φερόταν με απίστευτη ευγένεια.
Η Έιντζελ μπορεί να μην ήταν στ' αλήθεια οικονόμος του σπιτιού αλλά βοηθούσε με χαρά την Ζεχρά σε οτιδήποτε κι αν της ζητούσε.
Ήθελε να νιώθει χρήσιμη, τουλάχιστον αυτή την δικαιολογία έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό της για να καλύψει την απέραντη μοναξιά που της προκαλούσε η απουσία του.
Γέμιζε τις μέρες της για να ξεχνάει,τις νύχτες όμως...τα γαλάζια του μάτια και το σμιλευμένο του σώμα έκαναν επίθεση στο μυαλό της, βασανίζοντας την με τον χειρότερο τρόπο.

******************************

Αυτές οι δυο εβδομάδες πέρασαν βασανιστικά για τον Μπαράκ.
Ταλαιπωρούσε τον εαυτό του με εξαντλητική δουλειά,ώσπου ένιωθε το σώμα και το μυαλό του μουδιασμένο,μόνο τότε έφευγε απ' την εταιρία,
αργά πολύ αργά την νύχτα.

Η Έιντζελ κατευθυνόταν με γρήγορα βήματα προς το γραφείο του Μπαράκ στην έπαυλη.
Έπρεπε ν' αφήσει τον φάκελο με τα μηνιαία έξοδα του σπιτιού που της είχε δώσει η Ζεχρά.
Το απόγευμα υποδεχόταν την νύχτα, λογικά εκείνος θα ήταν ακόμα στην εταιρία.
Μπήκε με φορά στο δωμάτιο,όταν ένιωσε την έντονη ματιά του πάνω της.
Τα πόδια της κόπηκαν,το κορμί παρέλυσε.
Έμεινε να τον κοιτάει μ' ένα ξαφνιασμένο βλέμμα.

"Με συγχωρείτε,δεν ήξερα πως είστε εδώ" ψέλλισε,ενω προσπαθούσε ν' ανακτήσει την αυτοκυριαρχία της.

Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω της,ενώ σήκωνε το σώμα του απ' την καρέκλα, πλησιάζοντας την με αρρενωπές κινήσεις.

Η Έιντζελ ένιωσε την ματιά του να την απογυμνώνει,στερώντας της τ' οξυγόνο.

"Πως σε λένε;" την ρώτησε με την βαθιά φωνή του.

Η ερώτηση του πλήγωσε τον εγωισμό της.
Τόσες μέρες δεν ενδιαφέρθηκε ούτε τ' όνομα της να μάθει.
Δεν του το έδειξε όμως.

"Έιντζελ" του απάντησε όσο πιο αδιάφορα μπορούσε.

Τα βήματα του τον είχαν φέρει τόσο κοντά της που μπορούσε να μυρίσει την κολόνια του.
Το άρωμα άγριου πεύκου ανακατεμένη με κάτι άλλο...αλκοόλ συνειδητοποίησε αμέσως.
Γύρισε ενστικτωδώς και είδε ένα ποτήρι και ένα μισοάδειο μπουκάλι ουίσκι πάνω στο γραφείο του.
Έπινε, ή μάλλον είχε πιεί και πολύ μάλιστα.

Η κοπέλα προσπάθησε να κάνει ένα βήμα πίσω, ήταν πολύ κοντά του κι αυτό της προξενούσε νευρικότητα.
Όμως τα χέρια του που τυλίχθηκαν γύρω απ' την μέση της την ακινητοποίησαν, φέρνοντας την ακόμα πιο κοντά του.
Έβγαλε μια πνιχτή κραυγή απ' την έκπληξη της.
Τα μάτια του την κοιτούσαν με πόθο.

"Είσαι διαολεμένα όμορφη" της ψιθύρισε μες στ' αυτί, κόβοντας της την ανάσα.

Τα χείλη του κινήθηκαν προς τα δικά της,το μυαλό της αρνιόταν να σκεφτεί οτιδήποτε.
Το μόνο που ήθελε ήταν να γευτεί το φιλί του.
Ξαφνικά εκείνος σαν να ξύπνησε από λήθαργο, άφησε τα χέρια του να πέσουν ακίνητα στα πλαϊνά του σώματος του,ενώ έκανε δυο βήματα πίσω, βάζοντας απόσταση ανάμεσα τους.

"Συγνώμη" ψέλλισε, πέρνοντας μια βαθιά παρατεταμένη ανάσα.

Η Έιντζελ ένιωσε τα μάγουλα της να βάφονται κόκκινα σκεπτόμενη πόσο πολύ αποζητούσε το φιλί του πριν λίγο.
Άφησε τον φάκελο βιαστικά πάνω στο γραφείο του και έφυγε απ' το δωμάτιο τρέχοντας σαν κυνηγημένη.