Nasılım diye sormayın.Hep hep iyiyim.Ya da siz beni öyle bilin..
Sizdeki ben nasıl bilmiyorum.Sessiz,sakin,utangaç ve ya nebilim ezik biriyim galiba.Bunu etraftan çok duruyorum.Özellikle de bu sene.Bu sene tam bir çıkmaza düştüm sanırım.Ölümü sanki herşeyden fazla istiyorum.Yemin ederimki şu ana kadar kendimi doğrayabilirdim ve ya yakıp bir binanın çatısından atlayabilirdim ya da fazla ekşın yaratmadan sadece bileklerimi kesebilirdim ama..işte..!Olmuyor,OLAMIYOR.
Korkuyorum sanırım.Ama,bu korku cehennemde girip vücudumun bir pirzola gibi yanmasından ve yanan etmin konusunun etrafı sarması..kesinlikle bunlar değil.
Saçmalık!
Kesinlikle öteki dünyaya inanıyorum ama korkum bu değil.Sırf şu bir türlü bana uğramayan cesaretten rahatlayıp kendimi öldüremiyorum.Canımın yanmasından korkuyorum.Bi kaç kez kalkıştım ama inanın ki jiletin hafifçe bileğime deymesi bile kanın beynime sıçramasına yeterli olmuştu.Bunun yanında milletin beni yine haksız bulup "Boş yere canına kıydı!" , "Bunun içinmiydi yani?!" gibi aptalça ve tam sikilmelik konuşmalarla arkamdan atıp tutmalarından,çıkacak olan dedikodulardan ve ölmeyipte elaleme rezik olmaktan korkuyorum.
Hep şu "Elalem ne der?" düşüncesi beynimi elegeçirmiş durumda ve 24 saatin her salisesinde beynimin oyuyor sanki.
Çok konuştum sanırım..Bu bir "aşk" kitabı olmalıydı ama tamamen "ölüme olan aşkımı" bu "cici" sayfalara yazdım.Sonraki sayfalarda belki değiştirebilirim ha?
Ama yinede küçük bir nezakette bulunayım.Sizlerin karşısında kibirli görüntüsüne bürünmek istimem;
Burdan beni asla bırakmayacağını söyleyip,neredeyse ve neredeyse hergün omuzumda göz yaşı döken ve sonra yeni birini bulup beni bırakan o piç kurusu dostuma selamlarımı iletiyorum.Umarım görürsün :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sizde ki Ben
PoetryEskileri hatırlıyorumda..ben hep bendim..Fakat seni tanıdıktan sonra ben..hep farklı bir ben olmaya başladım. Senden etkilendiğimi söyleyebilirim fakat bu seni sevdiğim anlamına gelmez güzelim!Ya da hoşlandığım. Beni sevdiğin hissine kapılışımı hatı...
