My daughter

12ο Κεφάλαιο

Αυτήν την στιγμή βρίσκομαι στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης με την μικρή και περιμένω την μητέρα μου να έρθει να με πάρει τελικά αποφάσισα να έρθω πίσω για κανέναν μηνά μετά θα φύγω πίσω.

Την βλέπω να περνάει την κεντρική πόρτα του αεροδρομίου και αρχίζω να περπατάω προς το μέρος της .Έχω να παραδεχτό ότι μου έλειψε αρκετά παρά το ότι έκανε. Απευθείας πέφτω στην αγκαλιά της . Όταν απομακρυνθήκαμε κοίταξε την μικρή με δάκρυα στα μάτια της.

'Είναι πανέμορφη' μου είπε.'και κοιτά κι αυτά τα μάτια' την πήρε αγκαλιά και βγήκαμε από το αεροδρόμιο.

Στο σπίτι.........

Η μικρή έπεσε για ύπνο και εγώ με την μαμά μου μιλάμε για το πως ήταν στην Αμερική. Μου έχει ζητήσει εκατομμυριες φόρες συγνώμη και της λέω ότι είναι εντάξει. Ο πατέρας μου ήρθε πριν μια ώρα και έπεσε για ύπνο το βλέπω στο πρόσωπο του είναι θυμωμένος μαζί μου . Ευτυχώς έχω την μαμά και υποσχέθηκε να του μιλήσει .

'Έχει τα μάτια του 'είπε ενώ γέμιζε με καφέ την κούπα της . Εγώ απλός της έγνεψα.

' Πρέπει να του μιλήσεις ξέρεις. Πρέπει να μάθει ότι ήρθες' είπε και κάθισε κάτω.

' Εσύ δεν ήσουν αυτή που δεν συμφωνούσες με το να είμαι με αυτόν? τώρα γιατί πρέπει να το κάνω?' της είπα.

'Άλλαξα γνώμη. Όλοι σχεδόν συζητάν γι αυτόν στην γειτονιά. δεν βγαίνει καθόλου από το σπίτι Αντωνια. Έχει γίνει χάλια. Βγαίνει από το σπίτι μόνο για να πιει. ο κύριος Νίκος που έχει το mini market λέει ότι έχει αδειάσει το μαγαζί από ποτά'

' έτσι όπως μου τα λες μου επιβεβαιώνεις ότι δεν πρέπει να πάω ει ναι επικίνδυνος αν πίνει τόσο πολύ.'

' Απλώς σκέψου το.' είπε στεναχωρημένη. ' πάω να δω την μικρή'

Κοίταξα το τηλεφωνώ μου . Ούτε που να το σκέφτεσαι Αντωνια. Πήρα το τηλεφωνώ στα χεριά μου και πάτησα τον αριθμό του.

'Ποιος?'

'Η Αντωνια ειμαι'

υπήρξαν μερικά λεπτά σιγής μετά από αυτό.

'Αντωνια?'

' ναι εγώ είμαι αυτή . πήρα να σου πω ότι γύρισα και σκέφτομαι να θα έρθω με την μικρή από εκεί αν μπορείς και εσύ'

'και βεβαία. αύριο το μεσημέρι ? θα μαγειρέψω εγώ'

' εντάξει θα είμαστε εκεί'

'τα λέμε αύριο'

' τα λέμε'

αύριο στις 12...

' αν συμβεί το οτιδήποτε πάρε με' φώναξε η μαμά μου από το μπαλκόνι.

'εντάξει'

Σε ένα τέταρτο ήμουν κάτω από την γνωστή πολυκατοικία. χτύπησα το θυροτηλέφωνο και μπήκα μέσα. Μόλις μπήκα στο ανσασερ είδα την κυρία Μαρία.

'Θεέ μου. πως μεγάλωσες 'είπε και με αγκάλιασε ' αυτή είναι η μικρή? πω πω και τι ωραία μάτια που έχεις' της είπε και η μικρή γέλασε.

' ήρθες για να τον δεις?'

' κύριος για την μικρή' της είπα.

' ωραία μην σε καθυστερώ πήγαινε.'

'σε τι κατάσταση θα τον βρω'

' μην ανησυχείς. να φανταστείς μου ζήτησε να τον βοηθήσω να καθαρίσει σήμερα το πρωί' είπε γελώντας .

' ωραία. τα λέμε κυρία Μαρία'

'θα τα ξαναπούμε' είπε και χαιρέτισε την μικρή πριν φύγει.

Ανέβηκα πάνω και πήρα μια βαθιά ανάσα ενώ έφτασα μπροστά στην πόρτα. χτύπησα την πόρτα και σε λίγα δευτερόλεπτα είχα μπροστά μου αυτά τα πράσινα μάτια που τόσο αγάπησα....

...........................................................................................................................

Ελπίζω να σας άρεσε το επόμενο θα βγει σύντομα..

love you..