My daughter

9ο Κεφάλαιο

Το άγνωστο αγόρι συνεχίσε να περπατάει μαζί με την παρέα του ρίχνοντας μου κάποιες ματιές. Κάποια στιγμή χάθηκαν από το οπτικό μου πεδίο. Ήταν όμορφος.

Είχε γαλάζια μάτια, κάστανα μαλλιά και ήταν σίγουρα πιο ψηλός από εμένα. Φαινόταν γυμνασμενος και είχε έντονες γωνίες στο πρόσωπο του.

Μπήκα μέσα στο σπίτι και εκεί βρήκα την Erika να δουλεύει στον υπολογιστή της.
Κάθησα δίπλα της και την έβλεπα να δουλεύει για ώρες. Κάποια στιγμή ένιωσα έναν δυνατό πόνο. Δεν έδωσα σημασία. όμως μετά έγινε πιο δυνατός και το παντελόνι μου άρχισε να μουσκεύετε.

"Erika νομίζω σπάσαν τα νερά μου"

"Τιιιι;; Σήκω γρήγορα πάμε στο νοσοκομείο"

Πήρε την τσάντα της και μπήκα με στο αμάξι για να πάμε στο νοσοκομείο.

*Μετά από 12 ώρες*

Ξύπνησα κουρασμένη ακόμα από την γέννα. Γέννησα την μπέμπα μου.
Μπήκε η Erika μέσα στο δωμάτιο και μου χαμογέλασε.

"Είναι πανέμορφη" μου είπε και με αγκάλιασε.

"Πότε θα μου την φέρουν να την δώ;"

"Σε καμία ώρα μου είπε ο γιατρός"

"Ωραία" για λίγη ώρα υπήρχε σιγή μέσα στο δωμάτιο. Η Erika έκατσε στην καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι μου.

"Δεν θα τους ενημερώσεις;;"

"Όχι. Καλύτερα ας μην ξέρουν"

"Εγώ πάλι νομίζω ότι πρέπει να τους πάρεις ένα τηλεφωνώ. Έστω από του νοσοκομείου για να μην ξέρουν το κινητό σου. Έχει το δικαίωμα να το ξέρει Αντωνία. Τουλάχιστον αυτός"

"Αν ενδιαφερόταν για το μωρό δεν θα έκανε ότι έκανε"

"Αντωνία δεν μπορείς να του στερήσεις το μωρό για ένα λάθος του"

"Έχει κάνει ήδη πολλά Erika "

Εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα μια νοσοκόμα με ένα καροτσάκι. Έβγαλε από μέσα την μπέμπα και μου την έδωσε. Ήταν βαριά τελικά. Άνοιξε τα μάτια της ελάχιστα ίσα ίσα για να μπορέσω να δω το χρώμα τους.

Πράσινα.
Σαν τα δικά του.