Where is this going 18+

Yes or no?

Ondanks dat ik zwaar uitgeput ben kan ik de slaap niet vatten. Hoe kan het dat ik hem telkens zo boos maak? Waarom zoek ik zelf dat gevaar op? Ik ben inmiddels zo verknocht aan hem dat ik hem niet wil laten gaan, al vraag ik me af of dat het juiste is om te doen. Misschien is het wel beter als we elkaar niet meer zien. Dan kan hij zijn eigen weg gaan en ik. Mijn maag trekt zich samen en aan die gedachte wil ik niet meer denken. Ik heb hem nodig, hij heeft mij nodig. We zijn elkaars drugs, waar we niet zonder kunnen.

Ik begin het koud te krijgen maar ik heb de kracht niet om onder de dekens te gaan liggen. Zou Yules ook zo zijn? Wil Michael daarom dat ik niet bij hem in de buurt kom? Al die vragen die maar rond blijven tollen in mijn hoofd. Ik wil ze allemaal eruit gooien maar ik kan er niks mee. Ik trek mijn knieën op en sla mijn armen erom heen. Zo blijf ik liggen, tot ik plotseling hoor dat de deur open gaat.

Ik hou mijn ogen gesloten en ik doe alsof ik slaap. 'Slaap je al?' fluistert Michael zacht. Ik reageer niet. Ik merk aan de lichtinval dat de deur verder open gaat. Dan hoor ik een klik en is het weer donker in de kamer. Onbewust ga ik trillen van angst en de kou. 'Amado?' fluistert hij. Ik houd mijn benen stijf tegen me aan en blijf mijn ogen dichthouden. Kalmeer, kalmeer, kalmeer.

'Heb je het koud?' vraagt hij bezorgd. Ik laat me niet verleiden om iets te zeggen en blijf in mijn hoofd herhalen dat ik moet kalmeren. Ik voel dat hij de deken onder me probeert weg te halen. Dan voel ik dat hij zijn arm via mijn buik om mijn rug legt en hij tilt me omhoog. Ik ben gelijk gespannen als ik zijn handen op mij voel. Wat gaat hij doen? Dan legt hij me weer neer en legt de deken over me heen. Er vloeit een aangename warmte door me heen. Ik voel het bed iets inzakken en dan voel ik zijn adem bij mijn gezicht. Ik vraag me af hoe laat het is, aangezien ik geen alcoholwalm meer ruik. 'Ik weet dat je wakker bent, ik zie de spanning in je lijf. Als je slaapt ben je ontspannen en maakt het niet uit wat ik doe. Ik maak je gespannen,' zegt hij gekweld.

Shit, hoe reageer ik hier nu weer op. Ik hoop dat hij gewoon weggaat en ik blijf mijn ogen dichthouden. Hij legt zijn hand op mijn wang. Ik krimp ineen. 'O, wat doe ik je toch aan?' fluistert hij bijna onhoorbaar met een gebroken stem. Dan staat hij op. Ik merk aan de lichtinval dat hij de deur open doet.

'Wil je me alsjeblieft vasthouden?' racet mijn mond uit. De deur gaat weer dicht. Zal hij weggelopen zijn? Ik voel de tranen alweer opkomen, ik ben een groot emotioneel wrak. Dan voel ik aan de andere kant dat het bed inzakt. Hij blijft boven de dekens liggen en legt zijn arm op me. Ik schuif gelijk naar hem toe en hij houdt me steviger vast. Ik ben zo blij dat hij me vasthoudt dat ik alles eruit gooi. Hoeveel kan een mens huilen? Ik probeer het zo geruisloos mogelijk te doen, maar ik voel mijn lichaam al shocken. 'Sssst, probeer te slapen. Ik ben er nu,' zegt hij zacht. Hij trekt me nog steviger tegen hem aan. Ik weet nog steeds niet of het goed is dat hij er is of niet. Met deze gedachte val ik in een diepe slaap.

Als ik wakker word is het nog steeds donker. Ik voel dat Michael weg is. Alles van gisteren stroomt mijn gedachten weer in en ik begin te huiveren. Ik ben totaal niet uitgeslapen en ik blijf loom in mijn bed liggen.

Er wordt op mijn deur geklopt. 'Mevrouw?' vraagt de stem aan de andere kant. Ik probeer te antwoorden, maar er komt geen geluid uit mijn keel. Ik schraap mijn keel. 'Ja?' zeg ik schor.

'Gelukkig, u bent wakker. Kan ik binnenkomen?' vraagt Brandon.

'Ja,' zeg ik. De deur gaat open en ik knipper tegen het licht wat binnenkomt. 'Jeetje, wat is het donker hier. Zal ik de gordijnen opendoen mevrouw?' vraagt hij.

'Een klein stukje,' zeg ik. Brandon loopt naar de gordijnen en trekt een gordijn open. De zon schijnt naar binnen en ik knijp mijn ogen weer dicht. 'Dit is geen klein stukje,' kreun ik. Brandon begint te gniffelen. 'Het is hartstikke lekker weer mevrouw, zal ik uw lunch buiten neerzetten?' vraagt hij vrolijk. Ik schud mijn hoofd. 'Nee, dan moet ik mijn bed uit,' zucht ik.