Where is this going 18+

Breaking

Als ik onder de douche vandaan kom, voel ik me lichamelijk lekker. Mijn gedachten blijven om Michael draaien. Als ik de slaapkamer uit loop zie ik dat de deur van de kamer op een kier openstaat. Ik kijk om me heen of ik Michael ergens zie. 'Michael?' vraag ik. Ik hoor hem niet reageren en ik vraag me af waar hij is. Ik loop naar de kamer en ik spiek door de kier. Het is donker binnen en ik zie niks. Ik duw de deur open. 'Michael, ben je hier?' vraag ik fluisterend. Ik krijg nog steeds geen antwoord.

Het is pikkedonker in de kamer en door het licht van de hal kan ik de contouren zien van het bed en de kast met de spiegel. Ik loop iets verder naar binnen en ga met mijn hand over de muur om een lichtknop te vinden. Als ik iets zachts voel stokt mijn adem. Mijn handen worden beetgepakt en hardhandig op mijn rug geduwd. 'Michael ben jij dat?' vraag ik angstig. Ik krijg geen antwoord. Er gaat een rilling door mijn lichaam van spanning en angst. Wat nou als het Michael niet is? Ik word naar voren geduwd zodat ik moet gaan lopen. Opeens staan we stil tegen een muur en worden mijn polsen hardhandig vastgemaakt aan de muur. Dan word ik alleen gelaten en ik zie iemand van me weglopen. Hij loopt naar de deur en doet de deur dicht. Ik kan nu helemaal niets meer zien zo donker is het in de kamer. De angst gaat het nu overnemen van de spanning.

'Michael?' Mijn stem trilt van angst. Opeens staat de persoon dicht tegen me aan en ik voel zijn adem in mijn nek. Mijn haartjes staan recht overeind. 'Kop dicht,' is het enige wat hij zegt. Ik had niet door dat ik mijn adem in hield en laat deze met een zucht weglopen. Gelukkig is het Michael. Hij trekt hardhandig mijn broek en slip uit. Hij trekt mijn benen uit elkaar en ketent mijn enkels vast aan de muur. Ik sta muur vast en ik kan geen kant meer op. Dan voel ik de eerste zweepslag op mijn billen. Ik bijt op mijn lip om niet te gillen. Ik voel opeens zijn lichaam weer tegen me aan. Ik hoor dat zijn stem doordrenkt is met woede. 'Je maakt me gek,' gromt hij. Hij trekt zich terug en ik voel weer een zweepslag. Dit voelt anders dan de eerste keer dat hij me sloeg met de zweep. Ik voel de woede in de zweepslagen die hij me geeft. Bij ieder woord wat hij zegt geeft hij me een harde zweepslag op mijn billen. 'Ik moet de macht houden!' buldert hij door de kamer. De tranen springen in mijn ogen. Ik wil niet huilen. Ik ga hier niet om huilen. Na nog een paar slagen stopt hij en ik voel mijn billen branden. Ik hoor dat hij wegloopt en ik kijk om. Ik zie een schim door de deur gaan en hij sluit de deur.

Ik leun met mijn hoofd tegen de koude muur en de tranen stromen over mijn wangen. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waarom is hij zo witheet van woede? Ik ben zo uitgeput dat ik wil liggen. Michael heeft me zo laten staan, maar wanneer zou hij terug komen? Komt hij nog wel terug of laat hij me hier staan? Ik denk na over zijn woorden. Waarom maak ik hem gek? Heb ik iets verkeerds gezegd of gedaan? Is het vanwege de seks die we hadden in de douche? Had hij niet het gevoel dat hij daar de macht had? Ik vond hem behoorlijk dwingend. Hij was wel minder ruw en hard. Ervaart hij dat als niet de controle hebben? Ik zucht en sluit mijn ogen. Wat een vermoeiende man is dit. Ik wil dit niet meer, ik ben gebroken. Ik ken hem nu 4 dagen en ik ben lichamelijk en geestelijk gesloopt. Dit kan toch nooit goed zijn?

Ik hoor dat de deur open gaat, maar ik heb de puf niet om mijn hoofd om te draaien. Ik hoor voetstappen mijn kant opkomen. Ik voel dat mijn polsen worden los gemaakt. Mijn armen zakken naar beneden en ik heb er geen gevoel meer in. Ik voel dat ook de enkelbanden los worden gemaakt en ik voel dat ik opgetild word. Ik hou mijn ogen gesloten. Ik wil niet met hem geconfronteerd worden. Hij neemt me mee de kamer uit en even later voel ik dat ik op bed word gelegd. Alsof ik door honderd bijen gestoken word draai ik me gelijk op mijn buik. Volgens mij zijn mijn billen kapot geslagen. Ik voel dat hij op het bed gaat zitten en iets kouds op mijn billen smeert. Ik kan me iets meer ontspannen en geniet van de koelte. Ik voel zijn adem naast mijn oor. Ik reageer niet op hem. 'Sorry amado, ik liet me totaal gaan. Dit ben ik niet gewend van mezelf. Ik was zo kwaad op je. Je brengt mijn hoofd op hol en ik kan niet bevatten wat voor gevoelens ik allemaal in mijn lichaam heb,' zegt hij. Hij leunt met zijn hoofd tegen me aan. 'Het spijt me,' fluistert hij zacht.