"Bro-brother Daniel Flores since March nung last gala po namin..." sabi ko sa kanya dito sa loob ng simbahan sa may sulok, nakatalikod lang siya habang nagtatapat ako ng kinakabahan
huminga ko ng malalim
wala na kong magagawa, nasimulan ko na kaya tuloy tuloy na 'to... this is it na
"Never pa po akong nainlove Brother, buong buhay ko nakafocus lang ako sa studies..."
"Alam ko pong mali 'to like ng hindi ko makakalimutang sermon ni Father noon... na na wag gagawa ng first move..."
"Wala po akong choice kundi ang mag first move since alam ko namang wala akong pag asa sayo at alam ko din namang hindi mutual ang feelings natin, one sided lang kaya ko aamin, alam ko naman pong hindi ka aamin since wala ka namang aaminin"
huminga ulit ako ng malalim, pinipigilan kong umiyak
"Brother, alam ko pong nagegets niyo na ang ibig sabihin ko pero hayaan niyo po ako sanang iexpress ko lahat bago ko sabihin yun ng diretso please po"
wala siyang imik, nakatalikod lang... although, hindi ko alam yung reactions niya pero ang alam ko lang is nakikinig siya
"Brother, masakit po na sa first time ko na nga lang nainlove, nasaktan agad ako, kumplikado agad, at ang sa lahat po... napakaimposible na maging mutual ang feelings natin since magpapari ka nga po"
"Uhmmmmmmm" umiyak na ko...
iyak lang ako ng iyak... tahimik lang kami.. walang imik
hanggang sa hindi ko na mapigilang humagulgol
"Sorry po brother... uhmmmm"
"Hindi mo po alam kung gano ko kasaya at kinilig ng nakilala kita, pumunta ka sa bahay, tuwing nakikita kita dito sa mass, at ang higit sa lahat po....... sa dinami dami ng babae... sa school namin.. ako po ang napili niyo... Sobrang tumalon nun yung puso ko... pati nung inaadd niyo ko sa facebook, pati nung nagreply ka sakin---" hindi na niya ko pinatapos, humahagulgol pa din ako
"Abigail, diretsuhin mo na ako... I'll gets you na... sabihin mo na ang main point" diretsu at seryoso niyang sabi sakin na nakakatakot...
siguro kasi... humahagulgol na ako..
"Brother... I love you po, first love kita" meaningful, mahinhin, feel na feel ang sincerity sa pagkakasabi ko
"That's it?" seryoso niyang tanong sakin, para namang balewala nga lang talaga sa kanya... wala lang ba 'to? Sana man lang maapreciate niya kahit alam ko namang wala talaga kaming pag asa
"Opo..."
"Okay, sige kailangan ko ng umalis.. marami pa kong aasikasuhin... malapit na din ako bumalik sa seminaryo ee" dirediretso niyang sabi sakin.. humakbang na siya
"Wala po bang kahit anong pagappreciate.. brother?" patanong ko sakanya na umiiyak
humarap siya sakin
"Ano bang gusto mong mangyari Abigail? You do love me... Ok fine!" pagtataas pa niya ng boses
wala akong nasabi, luha lang ang sinagot ko sakanya
"Abigail, what did you want me to do after telling me about your feelings huh?"
"Wa-wala naman po... gusto ko lang malaman niyo bago kayo bumalik..." sabi ko ng umiiyak na nakayuko
ganito ba talaga ang mga seminarians? walang ding alam hanggang sa feelings ng mga babae?
"Oh yun naman pala ee, ok na! nalaman ko na bago ako bumalik... so, why you are still crying there?
"Brother, hindi naman po ako nageexpect ng kahit ano... pero ganon lang po ba talaga ang reaction niyo after kong sabihin yun?"
"Yes Abigail... just only like that, you said that you are not expecting... but how do you call your actions...? That means you're expecting right? You are expecting for more exagerated reactions..."
turn around... then huminga ulit siya ng malalim
samantalang ako hagulgol lang, at durog na durog na ang puso ko...
"Like everything Abigail... ewan ko sayo kung ano man yun..."
"Ahh tulad ngayon, kung hindi ka talaga nageexpect... kahit ganito lang ang reaksyon ko, tanggap mo yun... pero hindi! nageexpect ka na ano? pagisipan ko? damdamin ko na may isang tulad mo nagkakagusto sakin ganon ba?"
"Magpapari ako, itatak mo 'to sa isip mo! Hinding hindi ko masusuklian ang lahat ng pagmamahal na ibibigay mo sakin"
"I have to go Abigail, stop crying!"
umalis na siya, iniwan lang akong nagiisa dito na umiiyak...
wala nga talaga kong halaga sakanya...
sabagay... kasi nga... magpapari siya...
-----------------------------------------------------------------------------------------------
HUHUHUHUHUHUHUHU......
bakit ganon ang mga seminarista? Ganon ba talaga sila ka NAIVE sa lovelife?
VOTE. COMMENT. RECOMMEND. ADD THIS TO YOUR READING LIST
GirlInRed_02
BINABASA MO ANG
She's Stalking The Seminarian
Novela JuvenilAng hirap na ngang magmahal sa mga tulad nila... mas pahirapan ka pa ng pagiging ONE SIDED mo! so... This is my LIFE STORY and YES... Life Story! Not Love Story... ONE SIDED nga diba! Hindi sa Bitter huh... ayokong mag assume na LOVE STORY namin 't...
