Body for Sale

BFS-18

Shane's P.O.V

After ng klase ko buong araw ay nagtungo ako sa condo ni Zion. I received a text from him kanina and told me to have a dinner with him tonight.

"Ikaw nagluto ng lahat ng ito?" Amaze na tanong ko.

"Yup. Eto try mo. Shrimp Gambas my specialty." Proud na sabi niya at sabay lagay ng pagkain sa plato ko.

"Sige nga, tikman ko kung masarap ba."Sabay subo ko naman sa pagkain. Napangito ako at tumango.Masarap at nakakatuwa na siya pa ang nagluto nito.

"See? I told you."

Natapos kaming kumain, ako na ang naghugas ng plato, and after ay nasa sala kami at nag momovie marathon.

Nabalik sa utak ko ang pagkawala niya sa mood kaninang umaga.

"Uhmm Zion, Can I ask something?"

"Yes, what is it?"

"Are you really okay? Kanina kasi nakakatakot ka at halatang iritado at wala sa mood."

Medyo nagulat ako, sa ginawa niya kasi instead na sagutin niya ang tanong ko ay niyakap niya ako sa likuran at isinandal ng baba niya sa balikat ko.

"Ayos ka lang ba talaga?" Ulit na tanong ko.

"Shane, Are you willing to wait for me?"

"Huh?" Naguguluhan kong saad. Bakit niya naitanong yun?

"I already passed my resignation letter kanina."

Napaharap ako sa kanya na may mga tanong sa mga mata.

"B-Bakit?"

"Dad talked to me last night. And convinced me to take over the company."

"Why all of a sudden?"

"Dad need to rest. He has a heart failure and no one's gonna take over except me and Zeo. And since, Zeo is still a student. Ako muna ang hahawak."

Mahabang paliwanag niya.

"And why do I have to wait?" Naguguluhan kong tanong.

"I'll be living in a month Shane. I'll be staying in Panama for a year for the business."

Nabigla ako sa sinabi niya. At the same time naaawa. I know how he loves teaching and how he hates business.

"Are you willing to wait Shane?" He asked second time around.

"Yes of course." Nakangiti kong sagot pero nahihirapan ako sa loob loob ko.

Hindi ko alam. He came from a wealthy and prominent family and it's his responsibility to take over their company and businesses.

And who I am para pigilan siya right?Biglaan man pero I know my place.We don't have any label. I don't have any rights.

And all I have to do. Is to wait.As he said.

As days passed by. Pakiramdam ko unti unti akong nawawalan ng isang malaking parte ng buhay ko. Hindi ko alam. Yung mga araw na kasama ko siya pinaparamdam niyang may kami, kahit wala.

Ano ba itong pinasok ko?

"Shane, are you okay?" He asked.

"Yeah, Next week ka na pala aalis nuh?" Saad ko.

Nasa bar kami, pero solemn lang ang atmosphere. Bagay pang senti.

"Yes." Mahina niyang sambit.

"Alam mo,kahit walang tayo, kahit hindi ko alam kung saan ito patungo. Mamimiss kita." Deretsahan pero malungkot kong sabi.

Langyang alak to nakaka honest pala.