Chapter 4

12 2 2
                                    

CHAPTER 4

"You should've rest, you know."

"Let go of me," reklamo ko. 

"Bakit?" tanong pa niya.

"It hurts," 

"You're just making it worst, Amethy." Bulong niya. 

Nakaramdam ako ng malakas na kalabog mula sa aking dibdib. Sa tanda kong 'to, ngayon na lang ulit ako kinabahan.

"Bitawan mo na lang kasi ako!" sigaw ko sa kaniya. 

"Let me explain," mahinang sabi niya. 

"Explain," 

Napatingin siya sa akin dahil sa aking sinabi. 

"But don't expect I'll listen." 

Paalis na sana ako, pero kinulong niya ako sa kaniyang mga bisig. He's back hugging me. At konting-konti na lang, susuko na ang mga luha ko sa pagpipigil. 

"This is what you wanted.. let go." 

Hindi siya sumagot. Naramadaman ko na lang na basa na aking balikat. 

"Gagawin ko lahat, 'wag mo lang akong iwan." 

Napatingala ako. Ang hirap pa lang magpigil ng luha, ano? 

"Bitawan mo na ako, nahihirapan ako.." mahina kong reklamo. 

Hindi siya kumibo. Niyakap niya lang ako ng sobrang higpit.

"You need to go." Utos ko. 

Tinignan na naman niya ako sa mata ng puno ng pagsusumamo.

"Hinahanap ka na ng mommy mo. Sige na," 

Sinubsob naman niya ang buo niyang mukha sa leeg ko. Medyo nabigla ako kaya napaupo ako sa isang mataas na upuan sa may hardin dito sa amin.

Mahihirapan talaga akong pakawalan siya kung ganito na lang kami palagi. But I don't want to turn him down. 

Lumiyad ako ng kaunti para hindi kami pareho nahihirapan sa posisyon namin-

"Car-!" sigaw ni Clevi.

Sandali siyang natigil.

"...lisle." Mahinang dagdag niya.

Dahil doon ay nagsidatingan ang mga pinsan ko na kanina ay masiglang nagtatawanan.

"Please.. don't." He begged.

Bahagya akong napalunok.

"Itakwil mo na ako't lahat, sige. Pero 'wag na ulit sasabihing hindi mo na ako mahal."

"It's late. Go ahead,"

Hindi pa rin siya kumikibo.

"I love you.. so much that I'm willing to sacrifice my own happiness."

Muli siyang mahinang humagulgol.

Hindi ko naman siya matitiis.

Seeing him crying right now is a giving me so much pain.

Kaya mas pipiliin kong ako na lang ang masaktan, huwag lang siya.

Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at iniharap siya sa akin.

Pinunasan ko ang mga namuong pawis sa kaniyang noo at sinuklay papunta sa likod ang kaniyang buhok.

I also wiped his tears with my petite hands.

"Tahan na,"

Ngumiti ako para matahan siya kahit kaunti. Ngumiti naman siya pabalik kahit na basang-basa ang buo niyang mukha. Makikita mo pa rin ang kislap ng kaniya mga mata ang saya sa mga labi.

Amaranthine Saudade Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon