Yatağımda sağa sola yastığımla debelenirken uyku sersemliğiyle gözlerimi açtım.Tabi açmamla beraber yerimden sıçramam bir oldu.Karşımda gözlerini bana dikmiş beni dikkatlice izleyen bir çocukla karşılaşınca doğal ifadem böyle oluyor demekki.
Uyandığımı görünce kaçmak yerine yanıma biraz daha sokularak aldığı bütün nefesi içime üflemesi üzerine gelgitler yaşayan beynimin beni titretmesine sebep olmasına lanetler okuyarak kendimi yastığıma daha çok yaklaştırdım.Donuk gözlerimle bende onu süzerken ne kadarda güzel saçları olduğunu fark ettim.
Hala tek bi laf etmemişti.Ne açıklama ne beni korkuttuğu için özür nede ufacık bi tebessüm.
Yarım saat boyunca sadece birbirimizin gözlerinin içine bakıp durduk.Tabi o nasıl bir bakışsa bana mı bakıyor başka bi yeremi anlam veremedim.
Yeter be bune saçmalık birinin konuşması için illa cümlelere benim mi başlamam lazım
"Farkındamısın yarım saat on dakikadır birbirimize bakıyoruz?"
Sinirli çıkan ses tonumla ilk önce şaşırmış sonrada gülmeye başlamıştı.Bu gülüş beni alıp götürürken acaip büyülenmiş kendimi aptal gibi hissetmeme sebep olmuştu.
"Yani sen yarım saattir benimi izliyorsun?....oysa ben hala uyuduğunu filan sanıyordum."
Ah!o güzel ses tonuyla bu kadar ciddi bi şaka yapması yada yaptığını sanması beni büyülerken ona gülümsedim.
"şaka yaptıģını filan düşünüyorsan söylede daha çok güleyim"
Garip bişey demişim gibi tekrar suratıma bakmaya çalışması üzerine kahkaha atmam bir oldu.
Sanki bu kahkahama fazla sevinmemiş gibi
"Neye gülüyorsun.Ortada gülünecek bişey yok."dedi.
Neydi bu şimdi bir çift uzaylımı?
"Bak çocuk uzaylımısın nesin ama odama girip uyandığımda seni görmen üzerine yaşadığım şaşkınlığın açıklamasını istiyorum."
diyerek tuttuğum nefesi bıraktım ve yine sırıttığını görünce içimden bir küfür salladım.
Yarabbi sen yardım et.Ne garip bir insan pardon UZAYLI!
Benim güldüklerime o gülmüyor onun güldüklerinede ben.
Ondan bana cevap vermesini beklerken keşke böyle bişey beklemeseydim diye düşüneceğim aklıma gelmezdi.
"Haklısın artık odamdan çıksan iyi olur.Yoksa ben seni zorla çıkartmak zorunda kalacağım"
Ne! ovv tırnaklarımı değilde parmaklarımı yemeye başladığımda
"şey be..ben ö..özür dilerim"diye kekeledim.(ne ara geldiysem bu odaya?)
"tamam sorun değil sadece şu parmaklarını yemesen artık" demesiyle yutkunup uzaylının yatağından kalktım.
Ben kalktığımda
"Ee hadi artık kalk şu yataģımdan" demesi üzerine o korkunç bakışlarımla
"Körmüsün be kalktık ya "
deyip dış kapıya doğru ilerledim.Ona içimden bir sürü küfür ederken arkama bakıp son bi çift laf etmem gerektiğini düşündüm ve o an içimin sızlamasıyla bütün küfürlerim içime kaçtı.
Uzaylı elleriyle yatağı yokluyor elindeki bardağı dudaklarını arayarak su içiyordu.Benim odadan çıktığımı sanarak "Malesef körüm"demesi üzerine göz pınarlarımla kapıya doğru koşup hıçkırıkların bedenimi sarmasına izin verdim.
