KAZARA AŞK

Gerçekten gittimi bıraktımı beni?

-Anne bunu ablama nasıl söylicez?

-Bilmiyorum kızım.İnan bana hiç bi fikrim yok.

-Dayanamaz anne 1 ay oldu biz ler bile onun yokluğuna alışamışken ablam nasıl alışacak?

-Doktorlar bu gün uyanacağını söylemişti.Eğer bu gün uyanırsa söylemeyelim he nedersin?  Evde kalması gerekiyormuş filan deriz.

-Başka çaremiz yokki.Hastaneden çıkınca söyleriz artık.

Zeynep annesi ile kardeşinin knuşmalarına anlam veremiyordu.Daha yeni yeni kendine geliyordu. 1 aydır hastanedemiydi.Neyi saklıcaklardı,neye dayanamazdı bi an aklına Cem geldi yoksa Cem ona mı bişey oldu .Bi türlü kafasını toparlıyamıyordu.Hatırlamaya çaılıştı en son Cem le kavga ettikleri aklına geldi.Sonra kaza evet evet kaza yapmışlardı.Anne sinin saklamaya çalıştığı kazaydı.Cem ölmüş olamazdı,gerçekten onu kaybetmeye dayamazdı. Gözünü açıp annesine baktı,bişeyler sormak istedi,ama sesi çıkmıyoru.Galiba ilaçların etkisindeydi.Annesi Zeynep'in uyandığını farketti.

-Kızım,meleğim sonunda uynadın.

-.......

-Tamam kızım zorlama kendini.

-Anne Cem Cem nerde?

-Cem ... evde kızım bi kaç gün önce taburcu oldu .Ama doktorlar bi süre evde kalması gerektiğini söyldi.

-Yalan söyleme bana anne

-Ne yalanı kızım.

-Her şeyi duydum anne.Ela ile konuştuklarınızı duydum.Cem öldü bıaktı beni.

-Kızııım ben ben ne dicemi bilmiyorum.

-Beni ona götürün anne lütfen.Mezarına gitmek istiyorum.O orda ben burda katlanamam buna .

-Olmaz meleğim.Daha yeni kendine geldin.Hem Doktorlar izin vermez.

-Hiç bişey umrumda değil.Ben sadece ona gitmek istiyorum.

-Tamam gidiceksin ama şimdi değil.Buna izin veremem kuzum.

-O zamn bana  su bişey getir.

-Ela git kızm ablana su getir.

-Olmaz sen getr anne senden istiyorum.

-Tamam su alıp geliyorum.

Zeynep annesi çıkar çıkmaz hemn Ela'ya döndü.

-Beni ona götür Ela.

-Olmaz abla yapamam.

-Ela lütfen.Eğer şimdi ona gidemezsem.Kendimi asla toparlayamamn lütfen.

-Annem çok kızar hem yağmur çok yağıyor.

-Eğer şimdi ben götürmezsen kendim çıkar giderim bidaha beni bulamazsınız.Bilirsin yaparım.

Ela ikş arad kalmıştı.Biliyodu ablası eğer bişeyi kafasına takarsa yapardı.Hem gitmeye hakkı olduğunu düşündü.

-Tamam abla gideli hadi annem gelmeden çıkalım o zamn.

Zeynep ablasını giydirdi par  topar hasteneden çıktılar.Demet dışarda doktorla konuşuyordu.Oda ya döndüğünde Zeunep ile Ela yı göremeyince şaşırdı .Bi an kötü bişey olduğu aklına geldi  tam doktorun yanına gidecekken telefona mesaj geldi.

''Anne niz ablam la Mezarlığa gidiyoruz merak etme ablam iyi''

Mezarlığa geldiler Zeynep'in ayakları tutulmuştu sanki.Bu nasıl bi kaderdi isyan etmek istedi ama isyan yakışmazdı.Yavaş adımlarla mezara geldiler mezar taşda ''CEM DEMİROĞLU '' Yazısını görünce kalbi durdu sanki.Bi an yaklarının bağı çözüldü ve oraya yığılıverdi.

-Affet beni Cem affet sevdiğim.Benim yüzümden burdasın.Eğer senle kavga etmeseydik,seni kızdırmasaydım sen şu an yaşıyor olucaktın Daha yapacak çok şeyimiz vardı,evlenicektik hani kızımız olrsa adını sen koyacaktın,oğlumuz olursa ben koycaktım.Sen kız çocuklarını çok seversin.Şimdi beni hayallerimle yanlız braktın.Ben nasıl dayanıcam sensizliğe,  hayallerdemi kaldı yaşayacaklaımız orda olması gereken bendim.Kalk Cem kalk ordan ben yatayım oraya.Ben sensiz yaşamayı haketmiyorum madem sen gittin benide alsaydın yanına.Sadece sen varsın hayatımda senden başkasına sokmıcam kalbime.Seni hiç unutmıcam.

Zeynep göz yaşlarını durduramıyordu.Nasıl yaşıcaktı bundan sonra,nasıl devam edicekti hayatına.Zeynep bunları düşünürken birden yanında bi adam beliriverdi.Sanki Cem di evet evet tıpkı ona benziyordu.yada Zeynep ona benzetiyordu.Adam yeşil gözleliyle Zeynep'e bakarken Zeynep'in içi bi tuhf oldu.Kimdi bu adam ne işi vardı niye geldi yanına.Adam birden Zeynep'e yöneldi.Zeynep  zar zor ayağa kalktı

-Mereba siz Zeynep hanımsınız galiba?

-Evet ben Zeynep'te siz kimsiniz?

-Ben o akşam 1 ay önce arabanızla bana çarptığınız kişi.Sevdiğimi benden aldınız.O kazada benimde sevgilim öldü.Bakın hemen şurda şu ttoprağın altında yatıyor ve bunun suçlusu sizsiniz.

Zeynep hiç bişey diyemiyordu.Karşısındaki yabancının dedikleri canını fazlasıyla acıtmıştı.Sanki acısı yetmiyor gibi bide  o acı  çok ağır geldi.Bi an gözleri karardı tam düşücekken Kerem onu tuttu.Zeynep o yabancını koollarına doğru bırakıverdi kendini.....