KAZARA AŞK

Kerem'in imtihanı

Zeynep yatağında bi o tarafa bi bu tarafa dönüp duruyor.

Kerem le öpüşmüş olması aklından bi an bile çıkmıyor.Nasıl bu hale gelmişlerdi,nasıl birbirinin çekimine karşı koyamamışlardı.

"Aşk Aşkmıydı yok sa bu hayır hayır Aşk olamaz.

Bi kere daha kaybedemem üstelik aklımda hala Cem varken Kerem'i düşünmem onu öpmem büyük bi hataydı"

Kerem de Zeynep ten farksız sayılmazdı.

Gözlerini kapattığı an Zeynep'in hayali beliriyordu kafasında.

"Ben böyle planlamıştım böyle olmıcaktı"

Sabah saat 06:10...

Kerem Hilal'in mezarı başında.

"Özür dilerim meleğim.

Seni unuttuğum için aldattığım için özür dilerim. Aslında sadece plandı bu ben ona acı çektirecektim ama acı çeken ben oldum.

Niye gittin ha beni bu adaletsiz dünyada niye bi başıma bıraktın. Bak senden geriye sadece bu toprak yığını kaldı elimde.Hepsi onun yüzünden"

Kerem mezarın başında çaresiz bi çocuk gibi ağlarken sabah Ezanı okunmaya başladı.

Kerem'in içi ürperdi bi an o gün geldi aklına nasılda acıtmıştı Hilal'in selası Kerem'in canını.

O zaman anlamıştı Hilal'in gerçekten gittiğini onu bıraktığını.Ne kadar Zeynep'i suçlasada 'Kader "demişti o zamn şimdide aynı şey çıkmıştı dudakların istemsizce "Kader,acı ama gerçek Kader"

Ezan bitti Kerem sabahın ayazında ceketinin kulaklarını kaldırdı.

Göz yaşlarını işaret parmağı ile yana doğru itti ve yavaşça mezarın başından kalktı.

Biraz ilerledi bi ses çalındı kulağına.

"Hanım efendi ,hanım efendi hadi kalkın artık"

Kerem umursamaz ama meraklı bi şekilde sesin geldiği yere doğru baktı.

Ses Cemin mezarından geliyordu.

Mezarlıl bekçisi arkasını dönmüş birine bişeyler söylüyor gibiydi.

Kimdi o niye oradaydı anlayamıştı ama içinden bi ses gidip bakması gerektiğini söylüyordu.

O da öyle yaptı.

Mezarın başına gitti gördüğü şeye şok olmuştu.

Zeynep üzerinde tişört altında ise şortu ile öyle ölü gibi mezarın başında yatıyırdu.

"Ne ne oluyor burda"

"10 dakikadır hanım efendiyi uyandırmaya çalışıyorum ama bi türlü duymuyor beni.

Üstelik bu vaziyet buraya gelmeside hiç hoş değil"

Kerem Zeynep'e doğru eğildi her yeri buz kesilmişti sanki.

"Ne zamandır burda biliyormusunuz?"

"Sanırım gece 00:03 gibi geldi"

"Gecenin köründe bu halde buraya geliyor siz görüyorsunuz ve hiç bişey yapmıyorsunuz"

"Napa bilirim beyfendi uyardım ama gitmemekte ısrar etti"

Kerem bi çırpıda ceket ini çıkartıp Zeynep'in üstüne örttü.

"Zeynep Zeynep hadi güzelim kendine gel"

"Siz onu tanıyormusunuz?"

"Evet arkadaşım olur kendisi"

"O zaman onu bi an önce burdan götürseniz iyi olucak.Yoksa küçük hanım zature bile olabilir"

"Eğer gece polis ambulans vs.çağırsaydınız şimdi bu halde olmazdı"

Kerem Zeynep'i kucağına aldı.

Aman Allah'ım buz gibiydi soğuk vücuduna öyle bi işlemiştiki .Kerem bi an kucağına buz torbası aşdığını düşündü.

Onu hemn arabanın arka koltuğuna yatrdı üstüne bagajdaki battaniyeyi örttü.

Ama nereye götürmesi gerektiğine kararsızdı.

En sonunda kendi evine götürmeye karar verdi.

Onu yatağına yatırdı üstünde hiç bişey yoktu ama şimdide ateşi yükselmeye başlamıştı.

Kerem bi doktor olarak kendini ilk defa böyle çaresiz hissetti.

"Kerem oğlum "

"Annem evet annem napıcanı iyi bilir"

Kerem koşarak annesinin yanına gitti.

Sevim hanımın kolundan tutup çekiştirmeye başladı.

"Anne anne sana ihtiyacım var"

"Tamam oğlum anladım sakin ol"

Sevim aşşağı indiğinde Zeynep'i o şekilde görmenin şoku ile

"Naptın kıza Kerem"

"Anne düşündüğün gibi değil

"Kerem görmüyomusun kızın halini ne düşünmemi bekliyorsun"

"Anne bunu sonra konuşuruz ona yardım etmelisin"

"Tamam tamam"

""Ovvvv yanıyor kızcağız"

"Biliyorum ama napıcaz"

"Doktor olan senmisin benmiyim"

"Anne ben bilmiyorum panik oldum işte hem sende emekli doktorsun"

"Tamm şimdi sen hastaneden bi hemşire ve serum iste gerisini hallederiz:

"Niye yaptı ki bunu"

"Neyi?"

"Boş ver"

"Kerem Zeynep'in ellerini tut kapatmasına izin verme ben hemen geliyorum"

"Tamam"

Kerem Zeynep'in o küçük avcuna ellerini koyduğunda bütün ateşi vücudunu sardı.

Sabah kanını donduran soğukluk şimdi yerini içini ısıtan ateşe bırakmıştı.

"Allah'ım sen beni bu aşkla sınama"

Kerem Zeynep'in yüzüne baktı.

O kadar masum görüntüsü vardıki.

Onu suçladığı için kendinden iğreniyordu.

Saat 11:37

"Iıııh "

"Zeynep"

Zeynep gözlerini zar zor araladı gözüne ilk ilişen serum oldu

"nerdeyim ben"

Diye düşünürken birde Kerem'i gördü.

"Tamm galiba hastanedeyim "

Ellerini kaldırıp başına götürmek istedi ama yapamadı.

Gözleri tekrar kapandı.....

Yorum be Votelerinizi bekliyorum.
Şimdiden teşekkürler. .

Hikayenin adını değiştirmek istiyorum.
Sizce bu isim iyimi yada bi fikriniz vamı?
Yorumlarınızı bekliyorum
Bu arada KORKUYA TUTSAK ASK.
Benim yeni Zeyker li hikayem.
Onuda okumanızı tavsiye ederim saygılar...