Kerem eve geldi annesi Sevim hanım telaşlı bi şekilde Kerem'e sarıldı.
-Oğlum çok merak ettim seni neredeydin?
+Burdayım işte anne geldim ve gördüğün gibi gayet iyiyim
-Biliyorsun Kerem hala seni kaybetmekten çok korkuyorum. Lütfen kendine dikkat et.
+Yeter artık anne yeter.Ben sevdiğim kadını kaybettim.Acı çekiyorum anlıyormusun.Hiç biyere sığamıyorum.Hiç biyere gidemiyorum.
Biliyormusun dün akşam naptım.Dur sen sormadan ben söylim.Eve gittim Hilal ile benim evime.Hiç bişey yapamadım her yerde o var sanki.Mutfakta,banyoda,yatak odamızda,salonda her yerde anılarımız var ve ben o anıların içinde boğuluyorum anne.
-Kerem oğlum.
+Hiç bişey deme anne hiç bişey. Kendine dikkat et deme sana bişey olmasından korkuyorum deme. Ben Hilal'i koruyamadım.Ben beni kaybettim artık hiç bişey önemli değil benim için.
Kerem gözlerinden ajan yaşlara engel olamıyordu.Hızlıca arkasına dönüp odasına indi. Biraz daha ağladıktan sonra kendini yatağa attı öylece uyuya kaldı.
*2 AY SONRA*
+Zeynep hadii çıkalım artık bak baban üçümüzüde kesecek.
-Evt abla ya biraz daha hızlı ol lütfen.
Demet ve Ela'nın bağırışmalarına rağmen Zeynep ten ses yoktu Demet korktu koşa koşa yokarı çıktı.Zeynep'in odasına geldi kapıya vurdu.
+Zeynep içerdemisin kuzu.
İçerden ağlama sesleri geliyordu.Demet kapıyı açtı içeri girdi.
Zeynep yere oturmuş elinde ki şeye bakarak ağlıyordu.
+Kuzum ne oldu sana.
-Olmuyor anne onsuz devam edemiyorum. Bak(elindeki yüzüğü göstererek)bunu o geceden bi hafta önce vermişti.Evlenicektik anne kocaman bi aile olacaktık.
+Kuzum yapma bunu kendine.
-Ben bişey yapmıyorum anne.Hiç bişey yapamıyorum onsuz olmuyor.
Demet kızına sıkıca sarıldı.Ne kadar zor bi durumdu kızı gözünün önünde eriyordu resmen.Onu nasıl hayata döndürecekti napmalıydı hiç bi fikri yoktu.
+Anne..
-Efendim kuzum.
+Anne ben sizinle gelmesem.Evde kalsam.
-Ama
+Anne lütfen biraz daha yanlız kalmaya ihtiyacım var.
-Ela da kalsın senle.
+Hayır anne gerçekten gerek yok. Hem Ela sizinle gelmeyi çok istiyordu.
-Peki bu seferde senin dediğin gibi olsun.
Demet Zeynep'i öptü hiç bırakmak istemesede Zeynep'i evde bıraktı. Ela ile birlikte evden çıktılar.
**Saat 22:15*
Zeynep'in telefonu çaldı arayan YAĞMUR'du du Zeynep'in çocukluk arkadaşı kardeş gibiydiler Zeynep ile. Zeynep telefonu açmadı ama telefon aralıksız çalıyordu. Anlaşılan Yağmur'un vazgeçeceği yoktu.Zeynep telefonu açtı.
+Efendim Yağmur.
-Zeynep hemen üzerine bişey ler giyip aşşağı in.
+Ne ne giyinmesi ya?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAZARA AŞK
RomanceSevmek güzel bişey evet ama Aşk Aşk insanı yüceltiyor insanın ayaklarını yerden kesiyor.Aşkı herkes tatmalı yaşamalı.Canını acıtsada vazgeçmemeli Aşktan Hani derler ya içimde kelebekler uçuşuyor. ilk başta evet öyle ama sonra biri gelip o kelebeğin...
