Taking Chances

Chapter 1

Hey iedereen,

Dit is mijn eerste werkje hier op Wattpad. Laat me alsjeblieft weten wat je er van vindt en wat verbeterd zou kunnen worden! 

Taking Chances is nog niet ge-edit, dus er zullen spelfouten in staan. Dit spijt me, maar ik schrijf graag in één stuk door. 

All rights reserved. All. Freaking. Rights. M'kay?

Nieuwe trailer aan de zijkant. Ik maak trailers. Dus hij is self-made, home-made, I don't even know. 

Bear hugs and lolly pops,

Inèz 

1

Tori

Ik been over de campus heen met grote, geërgerde stappen. Iedereen kan zien dat ik absoluut geen goed humeur heb. En dat heb ik ook niet. Dayne heeft me laten zitten. We hadden een afspraak om te trainen en hij is niet komen opdagen.

En als ik tegen iets niet kan is het iemand die me laat zitten als we een belangrijke afspraak hebben die te maken heeft met school.

Ik zit op Riardan High School, een school voor veelbelovende kinderen die klaargestoomd worden voor een baan in het leger, bij de CSI of een andere hoge positie op dat gebied.

Het is 2499 en de wereld is verdeeld in zones. Ik ben opgegroeid in zone 1, de grootste en rijkste zone die er is, gelegen in Nieuw Amerika.

Ik ken niets anders dan breedbeeld tv’s, de rondvliegende schermen die je het laatste nieuws tonen, de programma’s waarmee je een kledingstuk in twee seconden tot je bezit kan hebben en de andere technologie. We noemen ze LifeScreens.

De meeste kinderen die opgroeien in zone 1 komen terecht op een school als Riardan. Elke school heeft een andere sector. Je hebt een leer-sector, waar de uitermate slimme kinderen heengaan. Dat zijn de scholen als Domenico High School en Center Academy. Je hebt de creativiteit-sector. Scholen waar kinderen heen gaan die kunnen dansen, zingen, tekenen, schilderen, schrijven of wat dan ook. Scholen als Heaven High School en Academy for Art and Stuff. Je hebt de sport-sector. Scholen als Atlete High School en Sports World Academy. En de vecht-sector. De sector waar ik in zit. Je hebt dus Riardan High school, maar ook High Hill High School en nog een aantal kleinere scholen die in deze sector actief zijn.

Voor zo’n school kan je je aanmelden. Dan moet je een toelatingstest doen, waar ik glansrijk door heen ben gekomen met een score van 207 punten. Mijn school heeft zeven niveaus. In niveau één testen ze je, ze kijken wat ze kunnen verwachten en wat voor vlees ze in de kuip hebben. Er worden jaarlijks ongeveer tachtig leerlingen toegelaten, waarvan er in het jaar een stuk of veertig tot vijftig afvallen.

Vanaf niveau één kan er van alles gebeuren. Je kan op hetzelfde niveau blijven, je kan stijgen en zakken. Op je achttiende is het je laatste kans om een hoog niveau te bereiken, op dat niveau doe je eindexamen en kan je opzoek naar een stageplek. Natuurlijk zitten er geen kinderen van veertien in niveau zes, al ben je onwijs goed, de docenten proberen dezelfde leeftijden in dezelfde niveaus te houden. Dat betekent dat je dus twaalf of dertien bent in niveau één en dat stijgt vanaf daar.

Als je niveau zes al haalt, ben je achttien. Het komt zelden voor dat leerlingen jonger zijn dan dat als ze in niveau zes zitten. De meeste halen niveau zes zelfs nooit, als je ervan uitgaat dat mijn docenten op niveau zeven zitten.

Ik ben vijftien en zit op niveau vier. Ik heb niveau één nooit gedaan. Ik heb hem overgeslagen toen ik elf was, al had ik nog helemaal niet op Riardan moeten zitten op die leeftijd.