Aşka Yenilmek (EyFet)(Devam ediyor)

Bölüm 36

Bir aralar yoktum, birileri demiş öldü. Şimdi de yazsınlar, yazarınız geri döndü🤭

Evet arkadaşlar uzun bir zamandır yoktum. "Bölüm 35"i 6 nisan 2018de yayınlamışım🤦🏻‍♀️ Üzerinden 1 yıldır çok zaman geçmiş.

Bu bölüm çok kısa oldu. Özür dilerim, çünki hikayenin gidişatını ve gelecekteki olayları unutdum.

Ve inşAllah korktuğum başıma gelmez: Çok okuyucumu kayb etmem🙏🏻

Iyi okumalar!❤

Bundan sonra her şey için geç ola bilirdi onlar için. Eylem kendisine bile daha yeni-yeni itiraf etdiyi hisslerini kendisiyle mezara götürmek istemiyordu. Itiraf etmek istiyordu. Her şeye rağmen, arkasından çevirdiyi işlere rağmen gurursuz bir şekilde hala sevdiyini itiraf etmek istiyordu. Gurursuzluk ona bir şey kazandırırmıydı? Bilmiyordu. Ama o biri dünyada gururuna ihtiyacı olmadığını sanıyordu. Itiraf etmeliydi. Ama sözler hiç bir şekilde ağzından çıkamıyordu.

Eylem : Ben sana...

Bakışlarıyla devam etdirmek istedi Eylem. Ona büyük hayal kırıklıyı yaşadan adamın gözlerinin içine bakarak hayal kurmağa çalışdı ve bakışlarıyla kalbindekileri anlatmak istedi ona.

Ama Eylemi bu hayallerinden gur bir ses ayırdı. Ilyas hemen silahını geri çekerek deponun küçük penceresinden dışarı baktı.

Ilyas mırıldanarak : Allah kahretsin.

Sonra ise hiç beklemeden koşar adımlarla arkadan uzaklaşmağa çalışdı.

Fethi onun gitdiyini göre biliyordu, ama algılaması zaman almıştı.

Fethi : Lan, kaçma, dur!

Sıkıca bağlandığı sandalyeden oyana-buyana haraket etmeye çalışdı.

Eylem titrek sesle : Noldu? Birden-bire nereye gitdi?

Fethi buruk bir şekilde gülümsedi : Bizimkiler...

Lafını devam etdirmeye ihtiyac kalmamıştı. Eylem depoya Yavuz komutan ve TIMin geldiğini gördü.

Yavuz onları görünce gülümsedi. Ama endişeli bir şekilde depoya göz gezdirdi.

Fethi : Ilyas kaçtı, komutanım.

Yavuz : Biliyoruz. Çaylak ve Aşık arkasınca gitdiler.

Sonra Ateş Fethiye, Mücahit ise Eyleme yakınlaşdı.

Ateş : Bu halde neden çıktı be hastaheneden, dayımınoğlu?

Fethi Eyleme bakarak : Eylemi kaçırmıştı...

Ateş kollarını açtıkdan sonra yavaş bir şekilde kalkarak Eylem ve Keşanlıya yaklaşmağa çalıştı,Mücahit Eylemi iplerden kurtarmaya çalışıyordu.

Mücahit : Yüzün mosmor olmuş, be yenge.

Eylem hayallerden ayrıldığını anladı. Karşısında onu salak yerine koyduğu "sevdiği" ve avukat olarak tanıtdığı asker arkadaşları vardı.

Eylem : Hala hangi yüzle yenge diyorsunuz ya?

Iplerden kurtularak ayağa kalktı. Gözlerini deminki gibi sevdiği adamın gözlerine doğrultmak istedi. Ama o biri dünyaya gitmemişdi ve bu dünyada gururuna ihtiyacı vardı.