de honger spelen (bedrogen)

Hoofdstuk 3 (de eerste dag in het Capitool)

Het is alweer ochtend, ik voel me nog steeds heel vrolijk, door dat fijne liefdesgevoel. Ik ontbijt veel te veel en ren naar de wc, ik moet echt veel minder gaan eten. Bij de wc kots ik het gene dat teveel was eruit. Daarna ga ik even op bed liggen, ik heb gelukkig niet op mijn kleren gekotst, anders moest ik nu wat anders aan. Dan besef ik dat ze vast geschrokken zijn van dat ik wegrende. Dus ren ik snel terug. "Gaat het wel Arnica?" Vraagt Effie bezorgd, Haymitch drinkt een of ander alcoholisch drankje, hoop dat hij dat niet altijd doet, anders kan dat niet heel goed voor hem zijn, want het ruikt echt heel sterk. "Ja, iets teveel gegeten, meer niet." Zeg ik vrolijk. Meteen begint Effie een heel gesprek dat ik dat niet meer moet doen, stel dat ik op een kleed kots! Ja dat is echt typisch Effie. Geen zorgen maken om mij, maar om een tapijt. Dan wordt het donker, we komen zo in het Capitool aan! Ik ga bij het raam staan en Coal doet hetzelfde. Als we de tunnel uit zijn, zien we tientallen grappig uitziende mensen. Ik zwaai naar ze en werp kushandjes, ik ga ervoor zorgen dat ze dol op me zijn!

Als we uitstappen doe ik nog steeds mijn best om ze van me te laten houden, het lukt vrij aardig. Dan moet ik een deur binnen, waar ze me helemaal mooi kunnen maken. Dapper stap ik naar binnen, daar staan drie hele rare mensen en ik doe mijn best niet in lachen uit te barsten. "Hey Arnica! Wij gaan jou heel mooi maken! Ik ben Romulus, dat is Remus en dat is Rumana. Trek je kleren uit, dan gaan we je ontharen." Zegt de man die blijkbaar Romulus heet. Ik doe braaf wat hij zegt en het ontharen begint. Ik gil het uit, dit doet echt heel erg pijn, de tranen lopen over mijn wangen.

Als ze eindelijk klaar zijn, mag ik naar mijn styliste Srerra. Ik mag alleen een badjas aan, terwijl ze me naar hem toe brengen. Als ik bij hem ben, geeft hij me een zwarte onderbroek, een zwart hesje en zwarte slippers. Ik trek het aan en dan besmeurd hij me van top tot teen met steenkool, ik kan niks meer zien en ik vindt dat verschrikkelijk. Gelukkig haalt hij de steenkool dan uit mijn ogen en mag ik mijn mond spoelen voor de steenkool dat in mijn mond zit. Hij zet me voor een spiegel. Je kan niet meer zien dat ik ook maar iets aan heb, zoveel steenkool zit er op mijn lijf. Dan krijg ik lunch. Ik praat nu een beetje met Srerra, maar ik vindt haar ontwerp echt helemaal niks. Dat steenkool lijkt wel een mijn lijf vastgeplakt, zo goed blijft het zitten! Gelukkig is de lunch wel heel lekker, maar dat spreekt voor zich, want dit is het Capitool. Daarna moeten we naar de strijdwagens, onze paarden zijn helemaal zwart, de strijdwagen is echt prachtig, hij is versierd met zilver en goud en is zelf brons van kleur. Dan zie ik hem staan, die leuke jongen, hoe heette hij nou ook alweer? Uhm, volgens mij heette hij Aqua. Ik loop naar hem toe, gelukkig staat hij alleen. "Hey Aqua." Zeg ik met mijn vriendelijkste stem. Hij kijkt me aan en laat zijn blik over mijn lichaam gaan, hij denkt vast dat ik naakt ben. "Hey Arnica, leuke keuze, maar ben je nou naakt?" Vraagt hij. Ik schud mijn hoofd van niet. "Nee, ik. Heb slippers en ondergoed aan. Jou kleding is echt super trouwens." Zeg ik. Hij kijkt even naar beneden, hij heeft een blauw pak aan, die eruit ziet alsof hij golven aan heeft. "Dankje, maar hoe is het nou, om als enige van jouw district dat uiterlijk te hebben?" Vraagt hij en hij klinkt oprecht geïnteresseerd, dus ik ben van plan het eerlijk te vertellen. "Nou het maakt niet heel veel uit, maar soms werkt het in mijn nadeel. De vredebewakers bijvoorbeeld. Uhm, hoe leg ik dat uit. Stel je voor dat het hele district een ras zuivere hond is, dan zien zij mij als een onraszuivere hond, als een mislukkelingetje en dat is wel jammer." Zeg ik. Hij kijkt me vol medelijden aan. "Ik snap het niet hoor, dat ze dat vinden, ik vindt je schattig... Mooi... En wow." Hij wordt knalrood en ik ook, maar bij mij kan je het niet zien, door al die steenkool. Misschien vindt hij me echt leuk! Ik zweef op een wolk, zo blij ben ik.

"Tributen stap op de karren." Zegt een stem. Ik doe wat hij zegt en zeg Aqua gedag. Ik sta pas net in de kar, als de paarden beginnen te draven. Ik doe mijn best er niet vanaf te vallen, het lukt en ik raak eraan gewend. Ik begin te zwaaien. Ik merk het zelfs pas heel laat als de paarden stil zijn, want de president is al begonnen aan zijn toespraak. Ik stop met zwaaien en luister voor de helft, hij is al snel klaar daarna en de paarden rijden naar binnen. Ik stap van de kar af. Ik loop naar Aqua toe.

"Hey Arnica, je zag er prachtig uit. Dat steenkool staat prachtig bij je haar." Zegt hij, terwijl hij zijn hand door mijn zwarte krullen haalt. "Dankje. Maar je zei al dat ik er mooi uit zag." Zeg ik vrolijk. Hij pakt mijn hand, mijn ogen stralen, ik ben zo blij. Hij neemt me mee naar de lift, we komen er samen in terecht. Als hij zijn armen om me heen slaat, ben ik zo gelukkig, helaas zijn we al bij zijn verdieping en laat hij me los om uit te stappen. Ik voel teleurstelling in me opkomen, maar de lift gaat al verder omhoog en ik ben bij mijn afdeling. Ik stap uit en ik ga even douchen, om alles uit mijn haar en van mijn huid weg te krijgen.

Na één uur boenen en wassen, is alles van mijn huid af en ga ik eten. Want ze hadden me allang geroepen.

"Sorrie kreeg dat spul niet van mijn huid af, maar het is nu weg." Zeg ík. Ze knikken en ik begin snel aan het voorafje. Ik eet zo snel als ik kan en dan krijgen we het volgende gerecht. Het is echt heerlijk! Daarna krijgen we nog een toetje en dit is ook weer heerlijk.

"Ik ben doodop, ik ga naar bed. Anders ben ik een zombie morgen." Zeg ik. "Welterusten." Mompelen ze, behalve Effie die zegt het mega blij, zoals altijd, want ze is altijd mega blij.

Ik kleed me om en ga in mijn bed liggen. Het ligt heerlijk en ik slaap zo.