de honger spelen (bedrogen)

Hoofdstuk 11 (de achtste dag en tiende dag)

Ik wordt wakker, Nettle houdt net de wacht. Ik sta voorzichtig op. Ik zie dat de hoorn net water er komt te staan. Ik maak de rest nu ook wakker. We houden al onze wapens bij ons. En rennen dan naar ons doel toe, behalve Savory, die blijft op de rand en kan dus helpen als het nodig is. Ik ben er als eerste, ik kan schichtig om me heen. Het meisje uit 2, grijpt me van achteren vast. We vechten, maar niemand komt me helpen. Waarschijnlijk denken ze dat ik het zelf wel kan, of durven ze niet of zijn ze er nog niet of wat dan ook. Dan drukt het meisje me op de grond, ik ga nu dood. Ze lacht vriendelijk naar me. "Hey, Arnica. Hoe gaat het?" Zegt ze zo vriendelijk als maar kan. Dat verbaasd me. "Nou ik kijk in jouw lelijke gezicht, dus niet zo goed." Zeg ik gemeen. Ze grijpt boos een mes. Ze zet hem tegen mijn huid en snijd mijn huid eraf, voor een deel van mijn wang. Het bloed hevig. Dan maakt ze een snee in mijn voorhoofd. Ik kijk haar woedend aan, mijn gezicht doet heel erg pijn. Dan maakt ze een diepe wond in mijn arm. Ik gil het uit, dit doet te veel pijn om te negeren. Ik zie vanaf mijn ooghoek dat de rest al in gevecht is, dus nu ga ik dood. Hier en nu ga ik dood. Dan denk ik aan mijn riem. Ik ga met mijn heup een beetje omhoog en de messen snijden in haar buik. Van schrik laat ze me los. Ik pak snel een mes en steek hem in haar hart. Ik zie haar leven uit haar lichaam vloeien. Het is doodeng. En dan gaat het kanon af. Ik trek mijn mes terug. Ze valt nu neer, ze is dood. Ik begin teveel bloed te verliezen. Ik voel me duizelig, maar ik kan nu niet flauwvallen, dat kan niet. Dan ga ik dood. Ik val op mijn knieën. En kruip naar het water toe. Aqua slaat net de jongen uit 1 bewusteloos. Hij wil het afmaken, maar ziet dan hoe ik er aan toe ben. Hij laat de jongen los, die nu toch niks kan doen, omdat hij bewusteloos is. Hij rent naar me toe. Ik voel dat ik elk moment kan flauw vallen. Zijn handen raken me aan en tillen me op. De rest ziet me ook. Ze vullen de waterflessen en pakken extra flessen met water, zodat we meerdere dagen door kunnen. Ze rennen naar me toe. Samen vertrekken we. Aqua legt me over de rug van Sweetheart. "Hou vol." Zegt hij. We rijden in stap weg. Dan val ik flauw.

Savory's P.O.V.

We zijn weer op ons oude kamp terrein. We hebben water, maar we moesten snel weg, omdat Arnica ernstig gewond is. Ik til haar van haar paard af. Ik pak haar EHBO kit uit haar rugzak. Ik ontsmet haar wonden, anders gaat het ontsteken en dan is ze er nog erger aantoe. Ik doe eerst haar arm, die zou gehecht moeten worden. Gelukkig zitten de spullen daarvoor ik in de kit. Ik hecht het netjes dicht, dat heb ik van mijn moeder geleerd. Daarna ontsmet ik het nog een keer. Daarna doe ik er verband omheen. Door de hechtingen is het wel gestopt met bloeden. Daarna richt ik me op haar wang, die mist een stuk huid. Ik pak een stuk verband, die net groter is dan het missende huid stuk. Ik leg er eerst mos op, tot het stopt met bloeden. Daarna leg ik het stuk verband erop. Met tape maak ik het vast aan haar gezicht. Ik gebruik het verband dus om haar huid te vervangen. De snee in haar voorhoofd is best diep, maar niet heel groot. Ik hecht dit ook. Daarna doe ik er een pleister op, zo klein is de snee. Meer kan ik niet voor haar doen. Dus leg ik haar in de schaduw en ga bij de rest zitten.

Arnica's P.O.V.

Ik wordt wakker, het is al donker aan het worden, zo komt het volkslied. Ik ben dus een hele dag bewusteloos geweest. Ik voel dat ik geholpen ben. Ik weet niet door wie. Ik probeer rechtop te gaan zitten, maar ik ben er te zwak voor. "Aqua." Zeg ik zwak. "Gelukkig je bent wakker." Zegt hij en hij komt bij me zitten. Hij gaat met zijn hand door mijn haar. "Ik zie er nu vast niet uit." Zeg ik. "Jij bent altijd mooi." Zegt Aqua meteen. Dan begint het volkslied. Eerst zien we de jongen uit 1, dan het meisje uit 2 en het meisje uit 4. "Wie zijn er nog over?" Vraag ik. "Wij, de jongen uit 2 en het meisje uit 8. Dus we zijn nog met zijn zessen." Zegt hij. "Overmorgen vertrekken we." Zegt hij daarna nog heel zachtjes. Hij heeft gelijk, dit houdt niet lang stand meer. Nettle en Savory gaan waarschijnlijk ook samen verder, als wij hem smeren. "Ga maar weer slapen." Zegt Aqua. Ik knik en val in zijn armen in slaap.

---------------------

De tiende dag

---------------------

Vandaag gaan we ontsnappen. Het is vroeg in de ochtend, Aqua zou de wacht houden, maar heeft me net wakker gemaakt. We laten de paarden van Savory en Nettle vrij. Ze lopen hard weg, gelukkig worden Savory en Nettle niet wakker. We pakken al onze spullen. Ik ben in 2 dagen goed opgeknapt. Ik kan weer lopen en het bloed niet meer. Ik ben wel nog steeds zwakker, maar kan me wel al zelf redden. Aqua helpt me op Sweetheart en we rijden weg. Zodra het kan galopperen we, want als ze wakker worden, weten ze dat het bondgenootschap is opgeheven. We rijden de hele dag. Onderweg komen we het meisje uit 8 tegen. Aqua maakt een einde aan haar leven. Het kanon gaat af en we smeren hem weer. We moeten naar een veilige plek. We zijn met de dood van dat meisje bij 5. Nog 4 zullen er sterven. Ik denk na, er zijn al 19 kinderen gestorven...

Na een hele dag rijden. Hebben we een mooie plek gevonden. Het is midden in het bos. Hier zitten we wel veilig. Aqua houdt de wacht en ik ga slapen.