de honger spelen (bedrogen)

Hoofdstuk 12 (de twaalfde dag)

We zitten nu al twaalf dagen in de arena. Ik lig lekker in Aqua's armen. Ik vraag me af, hoelang deze honger spelen nog gaat duren. Ik hoop nog heel lang, want hoe langer hij duurt hoe langer ik nog met Aqua heb. De gedachte maakt me best treurig, want ooit is hij of ik of wij alle twee dood. En dat ooit is akelig dichtbij. Dan gaat er een kanon af. Wie zou dat zijn? Ik dat het Nettle of Savory is ik zou ze zelf niet kunnen doden. Maar aan de andere kant hoop ik het niet, want dan zijn ze dood. Ik wil ze niet dood. Ze zijn van belang voor me, maar als ik of Aqua moet winnen (en dat wil ik) dan moeten ze toch dood. Ik kijk naar onze paarden, Nettle en Savory weten niet hoe je een lasso maakt, dus een paard vangen zal moeilijk voor ze worden, misschien was het wel erg gemeen van ons, om hun paarden los te laten. "Ik wil rijden." Zeg ik, want ik kan al die gedachtes niet meer aan. Aqua vindt het best en we stappen op onze paarden. We rijden richting de rivier, die is sinds gisteren weer vol. Bij de rivier aangekomen, vullen we zwijgend onze flessen en laten de paarden drinken. We blijven er een tijdje en Aqua leert me zwemmen. Ik vindt zwemmen heel leuk (daar kom ik dus net achter). Na een uurtje zwemmen laten we ons opdrogen in de zon, dat gaat heel snel, want het is snikheet. Ik hoor weer een kanon, dus Nettle of Savory of alle twee is dood. We stappen weer op de paarden en rijden weer weg. Ik let even niet op en geniet van de natuur.

Het geniet moment wordt al snel ruw verstoord door de jongen uit 2. Hij staat voor onze neus, meteen laten we de paarden keren en rezen we weg. Ik hoor een mes naar ons suizen, maar ik voel geen pijn. We rennen door, dan hoor ik weer een mes suizen. Onder me zakt Sweetheart weg. Ik spring van haar af. Aqua stopt ook. "Sweetheart!" Zeg ik geschrokken. De merrie ligt op de grond en ik zie dat ze aan het sterven is. "Arnica, we moeten nu weg. Verlos haar uit haar leiden, spring er bij mij op en dan moeten we wegwezen. Hij komt al steeds dichterbij." Zegt Aqua. De tranen lopen over mijn wangen, terwijl ik Sweetheart, die meerdere keren met haar snelheid mijn leven heeft gered, af. Ik trek mijn mes weer uit de merrie en mompel wat afscheidwoorden, dan spring ik bij Aqua achterop en die zet zijn paard in galop. We horen meerdere keren nog een mes suizen, maar Aqua weet die te ontwijken, zodat niemand gewond raakt. We galopperen terug naar het bos. De tranen stromen over mijn wangen. Sweetheart is dood. Ze deed niet mee aan de spelen, ze was geen tribuut en dankzij die jongen is ze toch dood gegaan. Dan denk ik aan Nettle en Savory. Hij heeft hun waarschijnlijk ook gedood. "Ik wil hem terug vinden." Zeg ik grimmig. Ik ga die jongen zijn nek doorsnijden of zijn hart doorboren of een pijnlijkere dood. Maar ik ga hem vermoorden. Aqua kijkt me geschrokken aan. "Denk even na! We gaan hem niet zoeken, als hij ons aanvalt, is hij moe van het zoeken en maken we hem zo af. Wil je die rollen omdraaien!" Zegt hij boos. Ik begin te huilen. "Maar hij heeft Nettle, Savory en Sweetheart gedood." Zeg ik. "Ja en wij willen hem nu doden, dus laten we hem vermoeid raken en dan doden we hem. Goed?" Zegt hij nu vriendelijker. Ik knik, maar ik huil nog steeds. Hij neemt me in zijn handen. "Shhhhht, stil maar. Het komt allemaal goed." Zegt hij. Maar ik weet gewoon dat hij liegt. Toch wordt ik op de 1 of andere manier rustig van zijn woorden. Hij zoent me, nu vergeet ik het verdriet helemaal en ga helemaal op in de zoen. Na een uur lang zoenen (ik weet het we zijn veel te klef.) ben ik het totaal vergeten. Voor nu dan. Ik lig in zijn armen en doe een dutje, terwijl hij over me waakt.

Ik droom over een wereld zonder de honger spelen, waarin ik en Aqua gelukkig samen kunnen zijn. Dan zie ik dat Aqua en ik twee kinderen hebben. Dan wordt de wereld opeens donker en eng. Ik wordt van achteren gegrepen en vast gebonden aan een boom. Ik zie de jongen uit district 2. Hij grijpt mijn kinderen en Aqua. 1 voor 1 maakt hij ze dood, op een verschrikkelijke manier. Ik huil en schreeuw, maar niemand komt me helpen. Dan loopt hij naar mij toe. "En nu hebben we jou nog." Zegt hij. Hij begint me te kussen en als hij stopt, steekt hij een mes in mijn buik, langzaam vloeit het leven uit mijn lichaam.

Dan wordt ik wakker gemaakt door Aqua. "Wat is er?" Vraagt hij. Ik vertel hem over de nachtmerrie, behalve het geen honger spelen gedeelte, want ik zit in de honger spelen en er zijn overal camera's. "Helpt het als we die jongen gaan zoeken en doden?" Vraagt hij. Ik knik, dat helpt vast en zeker, want zolang hij leeft, kan een deel van die nachtmerrie uitkomen. We slapen eerst nog even om de buurt, want we moeten voor dit goed uitgerust zijn. Als Aqua net een paar uur heeft geslapen. Klinkt het volkslied. We kijken, we zien Nettle en Savory. Ze zijn alle twee dood. We gaan op pad. We zullen hem vinden en hem doden.