You are my SONG (DONKISSTON)

YAMS CHAPTER 20: The Photo

Muling pumunta sina Chad at Josh ng Marseille, pagpasok nila ay hinanap agad nila si Alfie pero si Autumn ang naabutan nila sa shop.

Chad: Excuse me Sir, are you a Filipino? (paniniguro niya).

Autumn: Oo Kabayan! Pilipino ako.

Chad: Good. May gusto lang sana akong itanong sayo.

Autumn: Sure! Ano po yun Sir?

Chad: Kilala niyo po ba to? (sabay pakita ng picture ni Jamie sa kanyang phone).

Autumn: Oh! Si Jamie yan ah!

Chad: Kilala mo siya?

Autumn: Oo kaibigan yan nung dalawang katrabaho ko dito. Madalas nga yan dito eh.

Tila nabunutan ng tinik sa dibdib si Chad ng malaman ang magandang balitang ito.

Chad: Mga anong oras po siya darating?

Autumn: Naku, eh nahuli na kayo, kakaalis lang niya kani-kanina lang.

Chad: Po? Saan daw po pupunta?

Autumn: Naku, hindi niya sinabi kung saan siya pupunta, basta ang sabi niya may aasikasuhin muna daw siya sa mga susunod na araw.

Chad: Ah ganun po ba? Eh.. Pwede po ba naming makausap yung sinasabi mong kaibigan ni Jamie na katrabaho mo po?

Autumn: Ah si Alfie at Erik, oh sige po, pero ayos lang po ba kung maghintay muna kayo diyan kasi nasa farm pa yung mga yun. Yun ay kung ayos lang po sa inyo.

Chad: Uhmm, sige po! Sige po! Ayos lang po samin.

Autumn: Oh sige po. Sandali lang po ah, lalapitan ko muna po yung customer na dumating.

Chad: Sige po, salamat po.

Autumn: Sige excuse me.

Pagkaalis ni Autumn...

Josh: Bro, mukhang malapit na nating mahanap si Jamie ah.

Chad: Oo nga Bro, excited na kong makita siya.

Josh: Pero alam mo na ba yung sasabihin mo sa kanya?

Chad: Oo Bro, kagabi ko pa naisip yun habang nasa hotel tayo.

➡➡➡➡➡➡ Flashback ⬅⬅⬅⬅⬅⬅
CHAD'S POV

Pansamantala muna kaming nagcheck in sa isang hotel sa Lyon. I'm now on my bed but I'm still thinking of Jamie up to this moment. I hope makita na namin siya bukas. Speaking of bukas, bukas nga ay agad kaming babalik ng Marseille para subukang hanapin si Jamie sa isang sikat na flower shop doon. Yes, kinakabahan ako sa magiging reaksyon ni Jamie kapag nagkita na kami. Alam kong galit parin sakin yun after what I did to her. Deserve kong lahat ang mga possible na sampal, sabunot at tadyak na maaari kong makuha sa kanya when we meet again. Siyempre, sino ba naman ang hindi magagalit kung bigla kang iwan ng wala man lang pasabi. Kung ano man ang mga masasakit na salita at mga malulutong na mura na sabihin niya kung meron man, ay okay lang, tatanggapin ko because I DESERVE IT! After all, for sure hanggang ngayon nasasaktan parin siya dahil sa pagkakamali ko, I hate to admit na nasasaktan ko siya up to this moment because of my imbecile decision before. Sa pagkikita namin, ang una kong sasabihin sa kanya ay SORRY. Sorry, sa lahat-lahat... I know, hindi pa sapat ang salitang sorry kung ikukumpara sa nagawa ko. Sorry sa mga pagkakataon na naging duwag at selfish ako. Sorry kung wala ako sa oras na kailangan mo ko at sa mga oras na kailangan kitang ipaglaban. Sorry kung nasaktan kita in the three aspects of your well-being; sorry for hurting you EMOTIONALLY, MENTALLY, and PHYSICALLY. Sorry kung pinagmukha kitang shunga sa biglaan kong pag-alis--- mahirap paniwalaan pero ginawa ko rin yun for your own good. Basta, marami pa kong dapat ihingi ng sorry sa kanya, kung iisa-isahin ko ngayon baka hindi agad makatapos si Author, baka abutin ng 1 month bago matapos ang chapter na to.... Anyways, so after ko mag sorry..... of course, sasabihin ko sa kanya, I MISS YOU. Kasi namiss ko naman talaga siya... Tanong niyo man sa author! Third na sasabihin ko is THANK YOU. Thank you first for letting me say sorry for all the pain I caused you and I caused your loved ones when you get hurt especially Tito Franco and Tita Isabella. Thank you for giving me a chance to talk to you and at the same time, for giving me a chance to try working things out between us for the second time around. And lastly, sasabihin ko sa kanya lahat.... as in LAHAT ng reasons ng pag-alis ko before and LAHAT ng kaya at handa kong gawin para maayos to ulit and prove to her that I really regret doing all my mistakes in the past. Sasabihin ko sa kanya na eto ako, handang-handa ng lumaban at makipagpatayan para sa kanya. It sounds exag but it's what I really felt and what I really aim right now. NOTHING and NO ONE can stop me now. Basta, yan ang mga bagay na dapat kong masabi sa kanya when we reunite again and I can feel it! I can feel that t'was about to happen very soon.