အခန္​း44

7.9K 645 12
                                    


ကိုႀကီးေခၚလို႔ေရာက္သြားေသာေနရာသည္
ေတာင္ၿမိဳ႕ဘက္မွ ကုတင္၂၀၀ဆံ့ေဆး႐ုံငယ္
တစ္ခု။ ဘယ္သူဘာမ်ားျဖစ္လို႔လဲဟု စိုးရိမ္စိတ္က
ေဆး႐ုံေပါက္ကႀကိဳေစာင့္ေနေသာ ကိုႀကီးေၾကာင့္
ပိုးတိုးလာသည္။

"ကိုႀကီး ဘယ္သူဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ မမလား"

"မဟုတ္ဘူး လိုက္ခဲ့ကိုႀကီးေနာက္ကို "

ေဟာခန္းထဲတြင္ စီခ်ထားေသာကုတင္ငယ္မ်ားကို
တစ္ခုၿပီးတစ္ခုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ကုတင္ငယ္ေလးတစ္ခုေရွ႕ကို ကိုႀကီးရပ္လိုက္သည္။ခုတင္ထက္မွ လူနာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ တည္တံ့အေမ ။
ကိုႀကီးနဲ႕ တည္တံ့အေမက ဘယ္လိုသိတာလဲ။
ဆက္စက္မႈကိုအေျဖရွာမရ ။

"အန္တီက ဘာျဖစ္တာလဲဟင္ "

"ဘာမွသိပ့္ႀကီးႀကီးမားမားထိခိုက္တာမရွိပါဘူးကြယ္ခုဆင္းေတာ့မွာ "

"ေအာ္ ဟုတ္!"

အန္တီ့ကိုယ္ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မွ ဆံစနားမွာ
ပလာစတာေလးတစ္ခုကပ္ထားသည္။ သူမေျပာသ
လို ဘာမွေထြေထြထူးထူးမျဖစ္ဟန္။
ခုထိသူမနားမွာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္မယ္မွန္းမသိ။
တည္တံ့နဲ႕ရင္းႏွီးတယ္ဆိုေပမဲ့ သူနဲ႕ခြန္ေလးကို
အထင္ေသးေသာသူမအၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ခပ္တန္းတန္း သာေနခဲ့သည္။

"တည္တံ့ ဒီကိုေရာက္ေနတယ္အန္တီ ဦးေလးေရာ
မလာဘူးလား "

သူမ အသာဘဲေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။

"ႏွစ္သစ္ မင္းနဲ႕ဒီကအန္တီနဲ႕က? အသိေတြလား"

"ဟင္? ဟုတ္တယ္ေလ "

ဘာေတြပါလဲ? အန္တီနဲ႕သူသိေနတာသိလို႔ကိုႀကီးက ေခၚလိုက္တာမဟုတ္ဘူးလား။အဲ့ဒါဆို ကိုႀကီးနဲ႕အန္တီကေရာ?။စဥ္းစား၍ပင္မရနိုင္ေတာ့ ။

"အသိေတြဆိုေတာ့ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့ "

"ႏွစ္သစ္ ဖုန္းပါလား၊ အန္တီ့ခဏေလာက္ "

သူမေတာင္းဆိုမႈေၾကာင့္ အနားတို႔ပြန္းပဲ့ေနေသာ
စုတ္ခ်ာခ်ာဟန္းစက္ေလးကို ရွက္႐ြံ႕စြာထုတ္ေပး
လိုက္ရသည္။

တတီတီျမည္သံေၾကာင့္သူမတစ္စုံတစ္ေယာက္ကို
ေခၚေနပုံရသည္။

တော်မဝင်ပါ...သို့သော်...[Completed,ZG&UNi]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora