Yine gelmişti. Ellerini bana doğru uzattı. Korkuyla bağırdım ama çığlıklarımı benden başka kimse duymadı. Kolumdan tutup kaldırdı beni salona çıkardı yerde hertarafı morarmış bir şekilde yatan annemi gösterdi. Ve "onun ölmesini istemiyorsan benim dediklerimi yapacaksın "dedi. Yutkundum. Ağlıyordum "sus" diye bağırdı. Gözyaşlarım bir anda durdu yerde yatan anneme doğru yanaştım. Sarıldım. Sonra birşey farkettim annem nefes almıyordu. Titreyen ellerimle nabzını kontrol ettim. Ve acı gerçekle o anda yüzleştim benim annem zaten ölmüştü. O öldürmüştü. Ağzımdan bir feryat koptu. Anne ölme sen ölemezsin diye.ve tekrardan anneeeee diye bağırırken biri kolumdan tuttu ve beni sarsmaya başladı. Korkuyla tekrardan yapma diye bir çığlık atarken gözlerimi açtım. Ve beni sarsan Çağla 'dan bir az korkuyla uzaklaştım bana doğru gelip yavaşca sarıldı. İlk bir kaç saniye duraksasamda hemen ardından Çağlaya sarılıp. Ne zamandandır tuttuğumu bilmediğim göz yaşlarımı serbest bıraktım. Çağla ve arkasında ki - yeni - ailem bana acıyarak bakıyorlardı aslında bakılırsa ben bile kendime acıyordum elini yavaşça omuzuma koyup "sadece bir rüya kızım diyen baba(ma) ve bana gülümseyerek bakan karısı Hale 'ye onların bir adım arkasında duran Mert ' te yani "cici " abime bana sarılan cici kardeşim Çağla 'ya tek tek baktım. Bunlar benim gerçekten ailem miydi ? gerçekten aile olmak böyle birşey miydi ? Diye düşündüm ben küçükken çığlık atarak uyandığımda -ki bunu yapmaya bile korkardım - sabaha kadar ölesiye dayak yerdim şimdi neden öyle olmamıştı. Neden kimse beni dövmemişti. Neden herkez bana gülümsüyordu. "Sakin ol İlen sakin sadece bir rüya kızım" diyerek yanıma oturan Hale' ye baktım. Ve acı gerçekle tekrardan yüzleştim. Benim annem ölmüstü. Ve onu o pislik öldürmüştü. Uyandığımdan beri sadece ağlıyor. Ve çevreye boş bakışlar atıyordum. O anda bana elindeki su bardağını uzatan Mert ' te gözlerim kaydı. Ne zamandandır o bardağı bana uzattığını bilmiyordum ama bardağı görür görmez elimi uzattım ve bardağı aldım. Bir dikişte yarısını döksem de su bardağının dibini görene kadar hepsini içtim. Bardağı uzatırken de "şey ben biraz yanlız kalsam olurmu " diye sordum onlara sorgularcasına hepsi bana tek tek sarılarak odadan çıktı. Ve çıkmadan öncede " birşey olursa bizi çağır tamam mı " diye tembihlediler sanki başka şansım varmış gibi. Onlar odamı terk ettikten sonra yatağa uzanıp gözlerimi yumdum ve kendimi uykunun sıcak kollarına bıraktım.
●●●●●●●●●●●
"Hadi uyan seni uykucu "diye bağıran Çağla 'ya baktım. Ne kadar tuhaftı hayatlarına gireli sadece 2 ay olmuştu. Daha ben onlara alışamadan onlar beni kabullenmişti bile bana hic olmadığı kadar yakın davranıyorlardı sanki hep onların hayatındaydım. Çağla'nın sesiyle kendime geldim"yeteri kadar düşündüysen hadi kalk kahvaltı yapalım" dedi. Çok sıradan bir şekilde sanki dün önceki ki gün hatta geldiğim gün bile hiç yaşanmamışcasına...Yavaşca yatakatan kalktım. Ve elimi yüzümü yıkamak için odadan ayrıldım. Benim ardımdan da Çağla odamı terk etti. Daha alışamamıştım hiç birşeye ne bu eve ne yeni aileme nede annemin ölümüne. Ama hayat bir şekilde gidiyordu. Ve bize ne istediğimizi sormuyordu. Eğer bana ne istediğimi sorsaydı sadece HUZUR istediğimi söylerdim... Kahvaltıya indiğimde herkez sofradaydı bende masada benim için ayrılan yere oturdum ve kahvaltımı etmeye başladım daha ağzıma ilk lokmayı atmıştım ki baba(m) "hale sen bugün kızlarla beraber biraz dışarı mı çıksan? Hem İlen içinde biraz değişiklik olur İzmir ' i gezersiniz bide alışveriş yapın sonuçta haftaya okul açılacak forma falan lazım olur " dedi sanki beni ve annemi daha ben doğmadan terk eden o değilmiş gibi iyilik sever baba rolü oynuyordu. Hale ablanın "olur kemal " demesiyle düşüncelerimden sıyrılıp kendime geldim. "Ben dışarı çıkmak alışveriş yapmak yada gezmek istemiyorum "diye kesin bir dille yarıda kestim sohbetlerini. Sofrada ki herkez bu ani çıkışıma şaşırarak bana baktı "bakmayın öyle bana anlıyor musunuz bakmayın ben kimsenin bana acımasını istmiyorum "diyerek kalktım masadan " bana bu şekilde babalık edemezsin anlıyor musun babalık bu değil " der demez merdivenlere doğru döndüm arkamdan "İlen " diye bağıran babama döndüm o da benden sonra masadan kalkmıştı. Bana doğru gelip "yapma böyle kızım ben senin iyiliğini istiy- " cümlesini bitirmesine izin vermeden "sen benim iyiliğimi istemiyorsun vicdanını rahatlatmaya çalışıyorsun cünkü BENİM ANNEM SENİN YÜZÜNDEN ÖLDÜ " diye bağırdım ben daha sözümü bitirir bitirmez suratıma yediğim tokatla beraber bir an duraksadım kahvaltı sofrasında ki herkez yerinden kalkmıştı babama bakıp "senin de odamdan bir farkın yok anlıyor musun yokk... biliyormusun ben küçükken hep gelip bizi kurtaracağını hayal ettim ama meğersem sen zaten burda kendine bir aile kurmusun. Ben çocukken her gece ağladım her gece... " cümlemi tamamlayamadım. Sustum ve arkamı dönüp koşar adımlarla yukarı çıktım odama girip kapımı kapattım yatağıma oturdum ve sesizce ağlamaya başladım. Çocukken yaptığım gibi sesiz sesiz ağlıyordum. Birden odamın kapısı çaldı "kimseyi görmek istemiyorum " diye bağırdım ama yine de içeri girdi Çağla yavaşça yatakta yanıma oturdu. "İlen sence de çok büyük bir tepki vermedin mi sonuçta anneni babam öldürmedi" ne yani bana benim fazla tepki verdiğimi mi söylüyordu. " Çağla lütfen çık " dedim sakince çünkü gercekten sinirlenmeye başlamıştım. " İlen gerçekten abartıyorsun babam aşağıda ne kadar üzgün farkındamısın bence git ve ondan özür dile " ne yani gerçekleri söyledim diye özür mü diliyecektim." Çağla lütfen çık "dedim busefer daha sert bir şekilde yine çıkmadı üsteledi "neden böyle davranıyorsun biraz normal davran senin bu yaşadıkların herkezin başına gelebilir" dedi sanki çok normal şeyler yaşamışımcasına " sen benim ne yaşadığımı biliyormusun da konuşuyorsun" diye sordum öfkeyle "ne yaşadın söylesene ha ne yaşadın ne yani baban seni ve anneni terk etti sizde üvey babandan şiddet gördünüz diye mi bütün bu afra tafra türkiyenin heryerinde öz babasından dahi şiddet gören o kadar çok insan var " iyice öfkelenmiştim ne yani bu kadar basitmiydi Çağlaya göre yaşadıklarım sinirle bağırdım. " sadece bu kadar değil anlıyormusun sadece bu kadar değil ne yaşadığımı merak ediyormusun dinle ozaman annemle ben her gece dayak yerdik kemerle hemde taki acıdan bayılana dek " üzerimde ki hırkayı ve tişörtü çıkardım " bak bu yaralara ama bu kadar da değil bir gece eve geldi elinde poşetlerle daha 15 yaşındaydım poşetlerden kırmızı mini bir abiye ve bir çift topuklu ayakabı çıktı bana bunları giymemi söyledi ilk başta giymedim ama sonra eğer giymezsem annemi öldürmekle tehdit etti bende giydim sonra beni kolumdan tutup bir pavyona sürükledi bundan sonra akşamları burda çalışacaksın dedi. İlk başlarda sadece masalar oturup sarhoş adamlarla sohbet etmemi söylediler ama sonra bir akşam adamın biri beni alıp bir arabaya birdirdi berbat bir otelin önünde durdu araba adam beni kolumdan tutup indirdi otele girdi üst katta bir odaya çıkardı " ben anlattıkça yüzünün şekli değişiyor bana anlatma der gibi bakıyordu omuzlarından tutup kendime doğru yaklastırdım onu " ve ben o gece benden 30 yaş büyük bir adamla zorla birlikte oldum anlıyormusun benden tamı tamına 30 yaş büyük bir adamla " gözleri dolmuş ağlamaya başlamıştı bana sus dedi sesizce ama ben susmadım devam ettim " bu tek değildi ama ilkti o geceden sonra tam tamına 5 kisiyle daha birlikte oldum anlıyormusun 5! sırf para için bu da yetmedi... " ben daha devam edecekken o " sus yeter sus diye bağırmaya ve hüngür hüngür ağlamaya başladı "bu olaydan 6 ay sonra 16. Doğum günümde o bana tecavüz etti. Anlıyormusun üvey babam bana tecavüz etti. Ama yine yetmedi " hipnotize olmus gibi sus diye bağırıyor bir yandan da sanki kulaklarını kapatırsa duymuyacakmışcasına elleriyle kullaklarını kapatıyordu ben devam ettim . " yine birgün ben pavyonda şarkı söylerken gelip beni sahneden aldı pavyonun kapısının önüne çıkardı bir adama işte bu diye beni gösterdi adam da ona tamam güzelmiş diyip bir tomar para çıkarıp verdi ve ekledi memnun kalırsak bidaha geliriz diye sanki ben bir malmışım gibi biliyormusun o adam bana ne yaptı" bir anda "suuuuuusss" yeter diye bağırdı. Bende kulaklarindaki ellerini çekip "hayır yetmez sonuçta ben ne yaşadım ki ben yaşamış olabilirim ki değilimi o adam ne yaptı biliyormusun beni bir eve götürdü 4 kısiydiler...." "suuuuuuuuus yeter lütfen sus diye bağırdı bende ağlıyordum o da bana sarıldı. Özür diledi defalarca
Iki saat beraber ağladık sonra " "hadi kalk" dedi "nereye " diye sordum kızarmış gözlerle ona bakarken merak içinde...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlığın Içindeki Huzur MAİL
Novela Juvenil...sesizlik oldu...uzun bir sesizlik ama aslında ne kız sessizdi ne de genç sadece dillerinin ucuna gelenleri söylüyemiyorlardı. kız korkusundan susuyordu gençte gururundan ne kız korkmaktan vazgeçiyordu ne de genç gururundan taviz veriyordu son kez...
