Unicode
"ကိုယ့်ကို ဘယ်အချိန်ထိကြည့်နေမှာလဲ ညီ...မဆင်းတော့ဘူးလား..."
ဝေယံ သတိလွတ်ပြီး မင်းခန့်ကိုကြည့်တာ အချိန်တစ်ခုထိ ရှိနေတာတောင်သတိမထားတဲ့အထိ။ပြီးမှ ရှက်ရမ်းရမ်းပြီး...
"sor...sorry...
ပြီးတော့ ကျေးဇူးပဲနော်...ကျွန်တော် သေတော့မလို့..."
သူပြုံးပြသည်။
"ရပါတယ်..."
ပြီးမှဝေယံလည်း သတိထားလိုက်မိတယ်။သူဘာကြောင့် ရှိနေသေးတာလဲ ဆိုတာကိုပေါ့...
"3:50တောင်ရှိနေပြီပဲ...အကိုက ဘာလို့ကျောင်းမှာရှိနေသေးတာလဲ မပြန်သေးဘူးလား..."
"အင်း...ညီ့ကိုစောင့်နေတာလေ..."
ဝေယံကြောင်သွားမိတယ်။ သူနဲ့က သိပ်သိတာလဲမဟုတ်ဘူး။ မြင်ဖူးရုံပဲလေ...ဘာလို့စောင့်နေတာလဲ...
"ဗျာ...ဘာလို့လဲဗျ..."
"ညီနဲ့ ကိုယ့်မှာ ရှင်းစရာ ကိစ္စလေးတွေ ရှိသေးတယ်လေ..."
သူ ပြုံးလိုက်ပြန်ပါသည်။
သူခေါ်လာတာက ဝေယံတို့ ရက်ကွက် အပြင်နားက ၂၄ Hours ဆိုင်ဖြစ်သည်။
"Coco...?"
Coco ဆိုတာ Korea ကားတွေထဲက ခေါက်ဆွဲပြုတ်တွေ အစားအသောက်တွေလဲရတဲ့ ကုန်စုံဆိုင်လို့ပေါ့်။ အများအားဖြင့် ဝေယံ တစ်ချိန်လုံး ရှိနေတက်တဲ့နေရာဆိုလဲ မမှားဘူး။
"ဒီကိုဘာလို့လဲ..."
"မမှတ်မိဘူးလား..."
ခုမှ သဘောပေါက်ပါတော့သည်။ဝေယံ နဖူးကိုသာ ရိုက်လိုက်ပါတော့သည်။ ပြီးတော့ မဝံ့မရဲ့ သူ့ကိုကြည့်လိုက်သည်။
သူက တော့ ပြုံးပြီး ' မှတ်မိပြီလား ' ဆိုသော သဘောနှင့်ကြည့်နေပါတော့သည်။
'WTF!!!...သေသာသေလိုက်ပါတော့ကွာ...!'
*******************************************
-ကျောင်းမတက်ခင် ညတစ်ည...
-At 8:00pm...
"ဟူး...ပျင်းလိုက်တာ...
လွတ်လပ်တဲ့ သာမာန်ကောင်လေးရဲ့ ဘဝက ဒီနေ့နောက်ဆုံးတဲ့လား...မနက်ဖြန်ဆို ကျောင်းတောင်သွားရတော့မှာကို နောက်ဆုံးနေ့က ဒီလို မျိုး မီးပျက်နေတာတဲ့လား...မတရားလိုက်တာဗျာ..."
