Eski Okul

İLK GÜN

Normalde yeni bir yere gittiğimiz zaman güzel veya kötü şeyler hissederiz. Ben bu küçük ilçe de garip hissetmiştim. Bir şeyler yanlışmış gibi hatta bir an aklımdan evime geri dönmeyi bile geçirdim. Sonra iç sesime "saçmalama lütfen" deyip onu susturdum.

Telefonumu cebimden çıkarıp ev sahibim Fethi abiyi aradım.
"Fethi abi hayırlı günler ben Arya. Şu anda otogardayım ve 5 tane valizim var hiçbir yere kımıldayamıyorum. Acaba bana ev adresini ve taksi numarasını mesaj atabilir misin?"
"Iyi günler ablacım gelip seni ben alayım hem anahtarlar bende ya, seni de evine bırakmış olurum. Yabancı yer burası madur olma." dedi Fethi abi değişik bir aksanla. Aslında bu da biraz garip gelmişti ama mantıklı olduğu için kabul ettim. İyi insanlar hala varlar diye düşünüp güldüm. İki ya da üç tane şarkı dinlemiş olmalıyım Fethi abi gelene kadar. Büyük siyah bir Transporter araba yanıma yanaştı. Yeşil gözlü oldukça tontiş orta yaşlı sarışın biriydi. Sanırım Fethi abiyi böyle hayal etmemiştim. Aramızda hal hatır sorma gibi durumları konuştuktan sonra valizlerimi araca yükledik ve yola koyulduk.

Ben etrafı izlemeye dalmışken sessizliği Fethi abi bozdu.
"Aryacım (samimiyette nerden geldiyse) bir arkadaşımız var adı Derin ev arıyormuş sokakta kalmış bana geldi bugün şu anda iş yerimde oturuyor." Bir sessizlik oldu yine olamaz olamaz... Bunun sonu nereye çıkacak tahmin ediyorum galiba. Şu anda devam etmek için benden bir tepki bekliyor o tepkiyi vermemeliyim. Diye ben kendimle savaşırken çoktan ağzımdan "aaa ne kadar kötü bulabildiniz mi bir yer?" cümlesini kurmuş bulundum... "Maalesef bulamadık. Zavallı kız... Bende düşündüm ki sen tek kalıyorsun bence bir süreliğine beraber kalabilirsiniz hem birbirinize destek olursunuz. Ne dersin Arya bu iyiliği yapar mısın?" Hayır demeyi o kadar çok istedim ama sanırım dudaklarım benden bağımsızdı... "Tabi ki dışarda kalmasını istemem Derin kendine bir yer bulana kadar benimle yaşayabilir." dedim.

Öncelikle Fethi abinin iş yerine gittik Derin'i ve valizlerini aldık. Neyse ki sadece iki tane valizi vardı. Taşınması kolay olacaktı. Istemsizce bir zafer gülüşü oluştu yüzüm de. Derin oldukça kısa boylu (1.50cm felan olmalı), esmer tenli, küçük yüz hatlarına sahip, omuzlarına gelen siyah saçlarıyla gayet sevimli bir kızdı. Sanırım onunla arkadaş olabilirdim.

Dümdüz bir yokuştan yukarı doğru çıktık. Etrafta garip gecekondu tarzı evler ve terk edilmiş harabeler vardı. Burası yıkık dökük bir yerdi. Belediyenin bir an önce bu evlere el atması gerekiyordu... Sonunda güzel, iki katlı, yeni yapılmış, boyası temiz bir binanın önünde durduk.
"İşte burası kızlar yeni eviniz. Umarım bu evde çok güzel günler geçirirsiniz. Bir sıkıntınız olursa saat farketmez aramayı unutmayın. Ahh bir de işte anahtarlarınız. 3 numaralı daire sizin." dedi ve gitti Fethi abi. Değişik ama tontiş bir adamdı.

Valizleri kapının önüne kadar zorlana zorlana getirdik. İçinde neler varsa çok ağırdı. Kapıyı açmak için sabırsızlanıyordum. Bir anda içim de o kadar garip bir his oluştu ki asla kapıyı açmak istemedim. Ben yine kendimle savaşırken Derin koluma dokundu ve iç dünyamdan dış dünyaya hızlı bir dönüş sağladım. Sanırım artık kapıyı açmam gerekiyordu...