My Own Concept

My 18th Concept

My Eighteenth Concept: We Go Home Together

━━━━━━❁━━━━━━

Well, the good thing that I can say right now is our faculty room is now just step away mula dito sa kinatatayuan nating dalawa dahil nasa dead end na tayo ng hallway kaya mabilis na tinungo ko yung pintuan ng silid ng walang pasabi at kaagad na pumasok sa loob.

My heart were beating too fast inside my chest. Pakiramdam ko, aatakihin ako sa sobrang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa mga sinasabi mo. You see, I'm almost catching my breathe because of what happened.

Ikaw kaya na kausapin ka ng gusto mo after five days and will say it in front of your face that he miss you, then will ask you back if you miss him too afterwards.

So, do I have a choice but not to answer you kung kaya ko namang sagutin yung tanong mo ng totoong nararamdaman ko? Nakakagalit lang kasi, dahil hindi ko alam kung seryoso ka ba sa mga sinasabi mo o hindi, e. Sabagay, ano pa nga ba ang aasahan ko sa'yo? Lahat na lang naman ng sabihin mo puro biro. So, ano pa ba ang ini-expect ko? Hays.

Pakiramdam ko tuloy, isa ako sa mga taong hinuhuli ng mga pulis pagkatapos kong makasaga ng tao sa kalsada dahil iniwanan ko na lang bigla yung nasagasaan ko nang hindi ko man lang nadadala sa ospital.

Which is on the reality: ako.

Ako yung na-hit and run. Ako na yung nasagasaan at nasaktan. Ako na yung nabiktima. Ako pa yung iniwanan na lang bigla para lang maghabol sa iba.

I mentally shook my head to push all my thoughts away. Ang kaso, naisip ko na naman yung nangyare kanina.

Ano ba naman kasi yung naisip ko at ganoon ang nasabi ko sa'yo? Buti na lang talaga at hindi ka mahilig manood ng korean drama kaya hindi mo maiintindihan yung sinabi ko. But, I'm still crossing my fingers that you won't remember it. Patay na talaga yung feelings ko sa'yo kapag nalaman mo.

Huminga muna ako ng malalim bago ako lumapit sa desk ni Mr. Agoncillo para maipasa ko na yung landscape draft together with my clearance form. Wala pang limang minuto, pinirmahan niya na agad yung clearance ko at binigay sa akin.

After getting my clearance and thanked him, I left the faculty room right away kasi kating-kati na ako makauwi ng bahay namin idagdag pa na naninibago pa din ako dahil sa biglang pagsulpot mo.

Iniiwasan na nga kita, e. Hindi mo ba madama yon? Ah, manhid ka nga pala. Sorry naman. Nakalimutan ko. Feelings ko nga - hindi mo maramdaman, e. Yung pag-iwas ko pa kaya sa'yo?

I'm checking my clearance form while opening the room's door para makalabas na when someone grabbed my hand and slowly pulled me away on that place.

Pagtingin ko-"Rio?" Yes, I questioned your name. Bakit ba? Baka hindi mo bulto itong nakikita kong humahatak sa akin. Gusto ko lang maniguro. At bago pa ako makapagprotesta, you already cut me off.

"I'll get you home," you stated and still pulling me.

Actually, ang tagal. Ang tagal bago mag-sink in sa utak ko yung apat na words na sinabi mo sa akin.

Iuuwi mo daw ako? Ano?

"Huh?" I reacted.

Tumigil ka sa paglalakad at sa paghatak sa akin. Sa sobra ngang bilis nang pangyayari, andito na agad tayo sa may registrar room.

"Kelan ka pa nabingi?" You asked me straight to my eyes. "Ah, kanina? Kanina na tinatawag kita pero hindi ka lumilingon." You said it like it is the oblivious thing in the world.

"Naka-earphone ako," I told you casually while removing your grip to my hand. Aba, kanina ka pa hawak ng hawak sa kamay ko, ah! Kaya mas lalo akong umaasa na baka magkaroon tayo ng pag-asa kahit kaunti lang.

"Sira ang earphone mo. How come you didn't hear me earlier while calling out your name?"

Hindi na ako nakaimik sa mga tanungan mo. I know, you hit me there. Sira ang earphone ko. So, dapat naririnig kita. Tikom na ang bibig ko kasi wala na akong ire-reason out sa'yo because you already pointed my mistake.

Huminga ka nang malalim nang wala kang nakuhang response sa akin. I know, nagtitimpi ka lang. Pero... bakit ikaw pa itong galit sa atin gayung ako itong nasasaktan sa pag-iwas ko sa'yo?

You grabbed my hand again and starts making our way outside of this university and said, "I'll get you home, no matter what it takes. I'll go with you, even though you're avoiding me. Because God knows how much I miss being with you every time we go home together."

 ━━━━━━❁━━━━━━

hi ate qng maganda YumiLokoJhaiHo, hehehe. i know, inantay mo tong update na 'to, kasoooo ang bagal bagal ko at mas lalo nang internet namin kaya nakatulugan mo na lang. my bad, suri na, nagpaload kpa para lang mabasa ung iuupdate ko, huhu! hayaan mo na, lablab naman kitech. so, ayun na nga, ang haba na ng update ko omg. maybe bc kasi bumabawi lang ako, ganern! osya, sleep na ako. wait natin ung nxt ud!! btw, thank u sa 31k reads dito!!! hi sa inyu mga silent readers. lablab ko pdin kau.

041518/23:11