Bangtan Boys And Me

Chapter 3: Shocked

Vernice's POV

Nagpapakulo ako g tubig sa kettle nang may tumawag sa'kin sa phone ko.

Unregistered 'yung number ng caller pero sinagot ko pa din.

"Yes? Hello?"

"Hello? For Ms. Vernice, please."

"I'm on the line."

"Oh, okay. Anyeonghaesayo! I'm Tayku, from BigHit Entertainment. Papunta na po ba kayo?"

"Aniyo. Just woke up."

Aniyo- No

"Okay. Come here immediately, I'll send you the exact address."

"No need, my friend already sent it to me last night."

"Okay, see you! Bye!"

Nung kumulo 'yung tubig, nagtimpla agad ako ng coffee. Naligo, nagbihis ng white pantalon at tinuck-in ko yung black t-shirt ko sa pantalon at nagsuot ng white na coat at black sneakers.  Nilagay ko na rin sa kotse ko 'yung mga kakailanganin ko ngayon at umalis.

'Di ko ginamit 'yung binigay nila sa'king kotse kase nakakahinayang gamitin. Hihi.

Bumaba ako ng kotse pagdating ko dito sa bahay. Nalula ako bigla kase ang laki-laki n'yang bahay. Parang akala mo higante ang mga nakatira.

Nag door bell agad ako kase malapit na akong mag yelo dito sa labas. Ang lamig-lamig, ang kapal na ng coat na suot ko pero ramdam na ramdam ko pa rin ang lamig. Bakit naman gan'to? Napaka lamig. Nasa Korea nga pala ako. Geez!

"Please come in, Ms." Sabing isang guard sa'kin at agad naman akong pumasok sa loob ng bahay.

Pinatanggal naman nila sa'kin 'yung coat ko at sinabit 'yun kung saan.

Nakita kong may walong lalaki na nakaupo sa sofa sa sala at lahat sila nakatingin sa'kin.

Nakilala ko agad 'yung isa kase s'ya 'yung manager ng BTS.

'Yung pito iba naman, 'di ko makilala kase may suot silang face mask.

"Kilala mo silang pito." Bulong sa'kin ng isang lalake na sa tingin ko Filipino.

Duh?! Pa'no ko sila makikilala kung nakatakip 'yang mga mukha nila?

Pinaupo nila ako sa isang mahabang sofa at katapat ko silang walo. Naiilang lang ako kase titig na titig sila sa'kin.

"S'ya na ba 'yung magiging doctor natin?" Bulong nu'ng isa pero bakit narinig ko? Aish!

"Good morning, Vernice!" Sabay sabay nilang sabi. Halos dumagundong 'yung buong bahay sa lakas ng sigaw nila ah. Just kidding.

"Hi." Halos ibulong ko 'yung sinabi ko sa hiya sa lakas ng boses nila.

"I thought they were kids?" I asked.

"I just called them kids."

"Ah, okay."

"Introduce your self." Sabi nu'ng isa. Kyahh! Bakit nakakatakot 'yung boses n'ya?

"I-i'm Vernice Chandria Mapua. 23 years o-old. I'm a licensed doctor. And based in the contract, I will be your doctor for 5 months."

"Only 5 months? You said she will staying with us for 2 years. But it's better kung aalis s'ya dito as soon as possible." Sabi nu'ng isa habang nakatingin sa manager nila.

Nagulat naman ako sa sinabi n'ya. 2 years? Takteng 'yan! Halos malaglag ako sa kinakaupuan ko sa gulat. Medyo na hurt din ako. Aish! Parang mahihirapan akong makuha ang loob nila.