8 (Book 1)

Talim

Daniel POV

Bigala nalang uhip yung malakas na hangin bumalot yun saamin ni Bryan, habang tumatagal lumalakas yung hangin, bumibilis yung pag ikot nito saamin, pumikit ako, may tuwag ng pangalan ko "Daniel?" pag bukas ko ng mata ko may babaeng merong ahas na nasa harap ko, may tuwag ulit ng pangalan ko pag lingon ko sa likod nandoon yung kamuka ni Bryan at may isang lalaki pa, pero mukang masmatanda sa kanayan, hindi ako nakaimik sa mga nakikta ko. Natulala ako, di ako makagalaw, narinig ko natumatawa yung babae, may mainit, napakainit, tinignan ko yung babae nakataas ang kamay niya, may mga sinasabi siya na di ko naiintindihan, bigalang nalang tumindi ang init, may nabuo sa kamay niya parang maliit na araw, pero palaki ito ng palaki, "maabo na kayong lahat" sabi nung babae, gumapang ako paatras sa babae, ibabato na niya saamin yung bola ng apoy sa kamay niya, pumikit ako, may sumabog. Tapos bigla nalang balot ng katahimikan ang lahat pagbinukasan ko ang mata ko, nawala yung dilim, anino pala yun. Makita ko na ng maigi, pakpak, ang laki ng pakpak. Puting puting pakpak, tapos ang laki ng aguila , ang ganda, napaka ganada, napatulala ako sa kanya, nag salita siya "Daniel, wag kang matakot dikita sasaktan, alam ko na nalilito ka pa sa mga nagyayari pero maiintindihan mo rin", nakatulala lang ako sa kanya hindi ko alam pero pakiramdam ko ligtas ako hindi ko alam pero ang gaan ng pakiramdam ko. "Hindi na kayang lumaban ng kaibigan natin, ipapaliwanag ko sayo lahat pag katapos nito sa ngayon kailangan munanatin matalo ang kadiliman, kailangan ko ng tulong mo". Nalilito ako at gulong gulo hindi ko alam ang sasabihin ko, isa lang ang naisip ko " paano ba natin matatalo yang babae na yan?" "tanggapin mo ako bilang tagapa ngalaga mo, hindi ko inaasahan na mag tiwala ka saakin pero sa ngayon walang kang ibang pag pipiliian" tumingin ako sa babaeng ahas di ko siya makita nababalot pala kami ng hangin "marunong ka gumawa ng shied?" tanong ko saknaya. "anong shield?" yun ang sagot niya saakin. "wala na tayong oras ako si Odin " sabi ni Odin, "sige pumapayag ako" sumagot ako. Biglanag umihip ang hangin at nag liwanag "tanggapin mo lahat ng kapangyarihan at kaalaman ko", "tawagin mo ang pangalan ko at darating ako." Unti unting nawala yung nagging hangin si Odin at naglaho, napuno ng puting hamog ang paligid, biglang lumiwanag ang kintatayuan ko, may simbolo na lumabas parang bilog na may pakpak, may naka sulat sa paligid na di ko maintindihan, dahang dahang nabura yung mga sulat, lumiwanag lalo, lumiwanag yung sa dibdib ko mainit, napakainit, biglang, nasira yung damit ko sa sobrang init, may marka sa dibdib ko yung bilog na may parang pakpak. Nawala na yung hangin na harang pero pakiramdam ko ang gaan ko. Parang kalmado ako, ang daming tumatakbo sa utak ko ang daming mga salita, mga bagay na nalalaman ko ang dami, tumatakbo sa isip ko hanggang sa parang tumigil ang lahat.

Unknown POV

"Anong ginagawa niyo? Nababaliw naba kayo kasi wala na kayong magagawa para mapigilan ako" sabi ng kampon ng kadiliman. Hindi naiintinidhan kung anong nagyayari kay Daniel, nakatayo lang siya at nakapikit. Biglang nawala ang alagad ng dilim, naramdaman ko na may bumasag sa kalasag na ginawa ko, naalala ko si Bryan, pinuntahan niya Bryan, "Daniel puntahan natin si Bryan" nakapikit pa rin si Daniel, tatawagin ko sana siya pero lumingon na siya saakin, parang maykakaiba sa kanya, mula nung tumama yung alab ng kalaban, pero wala siyang galos, wala na rin ang dakilang tagapag bantay ng hangin. Tumingin siya saakin, kulay dilaw ang gitna ng mga mata niya. "bigla siyang nawala sa kinalalagyan niya, "Tara na kay Bry" nagulat ako kasi nasalikod ko na siya, di ko siya naramdaman ang bilis niya. Hinawakan niya ako sa balikat, biglang may mabilis na hangin at pag tingin ko nasa loob na kami ng harang na ginawa ko, nakatingin lang ako sa kanya, mawawasak na ang kalasag na gawa ko. Tinaasa ni Daniel ang kamay niya, sabi niya wag kang lalabas, nabalot kami ng hangin mabilis na umiikot, napakabilis, kalasag ng hangin. "ikaw na muna bahala kay Bryan". Bigang nag karoon ng daana ang kalasag, lumabas siya doon at sumara na. Bumangon si Bryan gising na siya.

Daniel POV

Hindi ko alam kung saan ko naututnan yung pag gawa ng shield na yun, pero nasa utak ko lang lahat. "MAMAMATAY KA NA!" sabi nung babae, biglang lumitaw ang madaming bolang apoy at papunta lahat ito saakin, biglang may tinig sa loob ng isip ko "tawagin mo ako". "ODIN!" bigla nalang umihip ang makalakas nahangin, bumalot ito saakin at nagkaroon ang ako ng armor, magaan yung armor at naramdaman ko sa likod ko, may mabigat tinignan ko may pakpak na ako,parating na yung mga bolang apoy, tinaas ko ang kamay ko at inisip ko na mag karoon ng shiled saakin para di ako tamaan, pinalibutan ako ng malakas na hangin. Nag salita uli si Odin sa isip ko " tawagin mo yung talim ng hangin" "paano yun?" "nasa kagustuhan yan kalooban mo, papatayin nila ang kaibigan mo kaya dapat mapigilan natin ang nilalang na yan", papatayin nila si Bryan, hindi pwede, lagi akong pinagtatanggol ni Bry hanggat kaya niya, ngayon ako naman. Umilaw ang Kristal sa dibdib ko, may umikot ang hangin nasa kamay ko ng mabils may nabuo, isag hawakan ng espada, tumawa yung babae, "anong gagawin mo sa hawakan nayan? Hindi ako magagapi niyan" sabi ng babae. Tinaas ng baba ang kamay niya at nabuo ang itim na bola at bolang apoy, ngumisi lang ang babae.. "Odin anong gagawin ko sa hawakan? Wala man lang talim." Sabi ko, "itaas mo yang hawakan" ginawa ko bumuka ang pakpak ko, may mga nabuong salita sa isip ko "hangin ikaw ang maging talim ng aking sandata, hawiin ang kadiliman, bigyan kami ng kaligtasan" umihip ang hangin ng malakas, " ihawi mo na sa kanya yan ngayon". Iwinasiwas ko ang hawakan pag wasiwas ko nito biglang nag karoon ng manipis na hangin napakarami "parang wind blade". Tumama ito sa babae at bigla siyang humiyaw ng napaka lakas. Nag kahati-hati ang babaeng may katawan na ahas, nagging usok na itim yung pirapirasong katawan niya. "nagawa natin" sabi ni Odin. "salamat sa tulong mo" sabi ko sa kanya, nakaramdam ako ng pagod . Dahan dahang nawala yung Armor ko, yung espada ko naging sinig-sing, may tumwag saakin, si Bryan.

Bryan POV

Nararamdaman ko malamig at naririnig ko yung ihip ng hangin ang lakas, binuksan ko mata ko. "Puta! Nababaliw na ako, nababaliw na ako! Ano nanaman to!", "si Daniel may gawa nito" may sumagot "at di ka na babaliw, totoo to" tumingin ko sa gilid ko, kamuka ko, siya yung nasa kusina, sugatan siya, nahilo ako sa nakita ko, hindi nanaman ako makahinga, "subukan mo na himatayin ulit " sabi niya saakin "huminahon ka nga kumalma ka!" yung kaibgan mo nasa labas lumalaban,. May mga pag sabog kami narinig sa labas, maalalakas at maya maya may humiyaw na babae, unti-unting nawala yung nakabalot na hangin saamin. Nung nawala na ng tuluyan yung hangin na nakabalot saamiin nakita ko si Daniel naka armor a ganda may pakpak siya ang laki, tapos nun biglang nawala yung pakpak niya, pati yung suot niya, sa may kaliwang kamay niya hawak siya na hawakan ng espada niya pero walang talim tapos lumiwanag at nagging sing-sing. Di ko alam kung anong nangyari " Dan!" tumingin siya saakin, kulay dilaw yung gitna ng mata niya, unti-unti itong bumalik sa normal na kulay. "TANG INA DAN!! POWER RANGER KA!!". "Diyos ko" sabi ng katabi ko habang nakatakip ang kamay niya sa muka niya.