Hello...
Hay.
'Di ko alam kung pa'no sasabihin. 'Di rin kasi ako sigurado.
'Di ko alam kung maitutuloy ko pa ba 'tong story o hindi. Mahirap siya isulat kasi... umiiyak ako every time na gagawa ako ng bagong chapter. At umiiyak ako sa hindi magandang dahilan. Umiiyak ako kasi nasasaktan ako kapag naaalala ko 'yong mga nangyari.
But then, a part of me still want to continue this because of Kathryn. Hindi ko rin alam kung bakit o paano. Siguro gano'n talaga ang epekto sa'yo ng taong hinahangaan mo.
Susubukan ko. Tingnan po natin kung anong mangyayari sa mga susunod na araw. Salamat. For now, sana basahin niyo rin 'yong iba kong stories. Thank you, thank you.
