Anonim

1.4

3 gündür Anonim bana çok sık yazmıyordu ve Onur'u en son buluştuğumuz gün görmüştüm.Mert'e sorduğumda haberim yok demişti ama attığım mesajlara karşılık da vermemişti,dayanamayıp Anonim'e mesaj attım.

Ben:3 gündür konuşmuyoruz iyi misin?

Cevap yoktu,tek tikti hatta.

Ben:Endişelenmeye başlıyorum.

Ben:Lütfen bir şey söyle.

Mesajlarım tek tik olduğu için sinirim bozulmuştu,kendimi çok kötü hissediyordum.Daha önce hiç görmediğiniz,dokunmadığınız birine nasıl bu denli bağlanabilirdiniz?Ben bağlanmıştım,fark etmeden kendim yapmıştım bunu.İstesem engel atabilirdim,ters cevaplar verebilirdim.Ama bunu ben yaptım.

Derin düşüncelerimin arasında kaybolmaya başlamışken telefonum çalıyordu,Gizli Numara.Umarım Anonim'dir diye iç geçirip açtım telefonu.

'Alo?' dedim sakinlikle,üzgündüm,mutsuzdum,çünkü her zaman neşeli olan anonim 3 gündür benimle konuşmuyordu.Hep o benim yaralarımı saracak değildi,sanırım şimdi sıra bendeydi.

'Tarçın..' dedi.Yine sesi çok güzel tınlıyordu kulağıma,tahmin ettiğim üzere havlu koymuştu telefonun üzerine.

'İyi misin,3 gündür konuşmuyoruz,seni çok merak ettim.' dedi. hızlıca,karnımdaki kelebekleri tutamıyordum artık.

'İyi değilim Arsu,hatta varya,' dedi uzun bir iç çekip 'bok gibiyim lan ben.' ve daha sonra ağlamaya başladı.Gerçekten ağladığını hissediyordum,dayanamadım ve bende onunla ağlamaya başladım.

Dışarıdan görenler bizi deli sanabilirdi,ama ben o ağlayınca ağladığımı,o mutlu olunca mutlu olduğumu hissettim.Sanırım onu seviyordum.

'Bak şimdi Küçük Kurbağa,' dedim burnumu çekerek 'Sümüklerim de akıyor zaten.' dedim sinirle ve onun da telefonun karşı tarafında benimle beraber gülümsediğini hissediyordum.

'Ne oldu , benim yüzümden değil dimi?Bak hem varya bir şey diyeyim mi.' dedim bir anlık refleksle ve o saçma cümleler çıkmıştı birden ağzımdan..'Birini dokunmadan,sesini gerçek anlamda duymadan,kokusunu içime çekmeden hatta onu görmeden sevemem sanmıştım.Ama bir insanı sevmek için sırf bunların olması gerekmezmiş,Anonim ya ben seni seviyorum.'dedim hala ağlamaya devam ederken.

Uzun bir sessizlik oldu.'Tamam,bana ihtiyacın var Küçük Kurbağa,istediğin yere gelip senin yanında olurum.İstersen maske tak ne bileyim yüzünü göstermek istemiyorsan,ama şu an beraber olmalıyız,neden ağlıyorsun bilmeliyim anlıyor musun?Hatta hiç konuşmayalım istersen sadece yanyana otursak bile olur.'
dediğimde o da burnunu çekti,normal bir zamanda bunu yapsa gülerdim ama şu an hiçte o ortam yoktu.

'Tamam.' dedi sakince,'Saat 2'de Bank'tayım,seni seviyorum.'