4 kisi yaziyoruz bu hikayeyi.
6 kızın mutlu bir hayatı..
Bir-birlerini küçücük bir kazayla bulmaları ve mutlu deli-dolu gunlerinin başlaması... Haaa tabi birde hayatlarının aşklarını bulmaları....
Hadi onları tanıyalımm.
Yine ve yine sıkıcı okul günü.Okuldan çıkıb eve gidiyorduk.İçimde bir hiss vardi.Yani ne bileyim.Böyle kötü bir hisdi.Düşüncelerimden ayrılmama sebeb bir bağırma sesiydi.Bu ne ses yaaa?Hah. Ezgiymiş."Geliyooooğğruuuuuuuum."diyerek bağırdı ve koşdu.ALLAHIM neden ben?Neden?Napdım ki ben?Nemi oldu?Tahmin edin.Bulamadınızmı?Size bir ipucu veriyim.BELİM KOPTU.Doğru tahmin.Ezgicigim(!) uçarak bana bodoslama daldı.Bende uçarak yerle kavuşdum.
"Ezgi yaaa...Ne yapıyorsun?Sonunda ölücem ben ve mezar taşımın üstüne "Ezgi Aleve bodoslama daldığı için öldü."diye yazıcam!"
Ezgi kahkahasını zorda olsa durdurdu ve:
"Bende seni çok seviyorum Atarlım."diyerek kahkaha atdı...
Eve geldim.Annem:
"Kızım buraya gelirmisin?"
"Tamam annam.Geliyorum."
Ev botlarımı giyib salona gittim.Annem:
"Kızım sakin ol tamam mı?"
"Tamam.Anne ne oldu yaaa?Yüreyim düşücek şimdi."
Babam konuşmaya başladı:
"Alev. Kızım.Biliyorsun benim işlerimi.Şehirleri geziyoruz.Şimdi bizim Trabzona gitmemiz lazım.Biliyorum senin burda arkadaşların ve abin var.Ama bizimle gelmen lazım.Seni burada yalnız bırakamayız."
"Siz ne dediyinizin farkındamısınız?Ne diyorsunuz siz?Ben arkadaşlarımı ve abimi bırakıb nereye gideyim?Siz bana böyle şeyi nasıl söylersiniz?Bu güne kadar bir şey söylemedim.Ama artik YETER!Artık SON!Ben hiç bir yere gelmiyorum."diyerek evden çıkdım.Gözümdeki yaşlar firar etmek istiyordu.Ama şimdi ağlamıycam.Koşarak Ezgilere gidiyorum.Kapıyı çaldım.Ezgi kapıyı açtı ve bana korku dolu gözle bakdı.Ağlamaya başladım. Bana sakinleştirici verdi ve uyudum...
Uyandığımda hava kararmıştı.Aşağıdan sesler geliyordu.Sanırım bizimkiler gelmiş.Aşağıya indim.Evet bizimkilerdi.Kızlar bana sarıldı.Bende ağlamaya başladım.Abim yanıma gelib bana sarıldı.Koltuğa geçtim.Abim beni kendine sardı.Ben hıçkırılarımın arasından bu gün olanları bizimkilere söyledim.Abim beni zorda olsa sakinleştirdi.Bende abime sarılarak o geniş omuzlarında uyudum...
Gece kapımın açılmasıyla uyandım.Ezgidir diye tekrar uyudum.Yüzümün sulu öpücükler kondurulmasıyla kapatmış olduğum gözlerimi açtım:
"Atarlım...Sesine aşık olduğum.Çok güzel kıskandığım.Duruşuna,haraketlerine,kokuna,her şeyine aşık olduğum.Biliyorum...Bu söylediklerime kızıcaksın.Ama ben seni ..."
Sözünü tamamlayamadan dudaklarına bir buse kondurarak:
"Bende seni seviyorum.ALEVİN ATEŞİ olur...??"
Tamamlayamadan dudaklarımda bir baskı hissetdim.
"Ben zaten ALEVİN ATEŞİYDİM.Hep öyle kalıcam..."dedi ve ben ona sarılarak uyudum.Benim sevdiyimde bana sarılarak uyudu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
