YAN SIRAMDAKİ MANYAK •2 | Geri dönüş

1. Bölüm

Helööö :D

Yeni kitapla karşınızdayım önceki kitabı okumadan okumanızı önermem ama kütüphanelere eklensin derim ;) 

Yeni aşklar, yeni maceralar, yeni dostluklar ve düşmanlıklar olacak hem de bu kez kış sezonuyla! Umarm umduğunuz gibi devam edebiliriz...

Bölüm şarkısı: Emir Can İğrek: Müzik Kutusu

Bölüm sonunu mutlaka okuyun <3

Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin manyakuslarım<3

---

"Deniz nasıl gökyüzüne hasretse bende sana o kadar..."

---

İyi okumalar...

*

*

*

Pandomimleri bilir misiniz? Sessizce duygularını anlatmaya çalışırlar. Oysa bilmezler ki insanlar olan biteni dilediği gibi anlarlar. Rüzgar da pandomim gibiydi aslında. Susuyor, yüzüne perde çekiyor ve anlamamızı bekliyordu. Onu anlayan bir tel ben çıkmıştım. Ama sıkıntı şuradaydı, anlattığı kişi zaten bendim. Beni başkalarına anlatıyormuş koca yürekli adamım...

Kafamda kapüşonum ile ellerimi siyah ceketin cebine katmış yürüyordum. Nereye mi? Bir haftadır her gün gittiğimiz ama hiç bir ilerleme olmayan karakola. Polisler ya bizi alacakları evden ya da biz gidecektik. Günlerdir tek bir sorgu olmamıştı. Sanırım sorgu için kanıt bulamamışlardı. Anlamamıştım. Ve takip cihazıyla dolanıyorduk etrafta Yazın sonlarına doğru akşam üstüleri bu kadar soğuk olması garipti ve ben üstelik geç kalmıştım! Derin bir nefes verip kapüşonumu çıkardım ve içeri girdim. Rüzgarla göz göze geldik.  Herkes buradaydı. Anlaşılan sorgu asıl yeni başlıyordu. 

Cam bölmeye baktım herkes gibi. İlk sorguya Sinem ve Ediz alınmıştı ve sıra Ecedeydi. Saatlerdir buradaydık. Ailelerimize haber gönderilmişti ama daha gelmemişlerdi ve gelseler bile göstereceklerini sanmıyordum da.

-Ece Güngör... O gün akşam üstü saat 6-7 sıralarında neredeydin?

-Ege ile dominosaydık.

Diye cevapladı soğukkanlılıkla. Haklıydı. Oradalardı.

-Emin misin?

-Emin olmamam için sebebim yok.

-Belkide kısa süreliğine masadan ayrıldın ve Ahmet Eseri öldürdünüz.

-Güzel senaryo ama öyle bir şey olmadı.

-Senaryo yazarı sensin. Nasıl yaptın anlat.

-O adamı ben öldürmedim!

Dedi üstüne basarak. Sinirlenmişti. Herkes sinirli ve endişeliydi bu ortamda. Rüzgar kulağıma eğildi.

-Kerem yapmış olabilir mi?

Gözüm bir an Aras ile sohbet eden Kereme kaydı.

-Sanmam. O hasta Rüzgar, bir katil değil.

-Günahını almak istemem ama ya yapıp bunu da unuttuysa?

Bir an duraksadım ve tekrar Kereme döndüm. Olabilir miydi? Katil olamazdı... Değil mi? Birden açılan kapıyla polise döndük. Ece soğuk bakışlarını bize çevirdi ve yanımıza geldi.

-İyi misin?

Kafasını olumlu anlamda salladı.

-Hiçbir şey bildikleri yok. Sadece ağız arıyorlar o kadar.