ZİHİN KONTROLÜ

Kurbanlar ve Tazminat Davaları

Dr. Ewen Cameron adında bir Kanadalı psikologun çalışması ... Cameron, 1950'li yıllarda, psikozlu insanları tedavi etmek için "alışkanlık çözme" diye adlandırdığı bir yöntem geliştirmişti.
1957 yılında, davranış kontrol araştırmasına göre belirli ve güçlü bir elektroşok yükleyerek, bir hastanın davranış alışkanlıklarını yıkma ve bazı vakalarda sürekli LSD verme. Bunların ardından, deneğe sürekli olarak tekrarlanan haftanın her gününde, günde 16 saat boyunca bir kayıt mesajı dinletiliyor ve bu arada duyusal algılamadan kısmen mahrum bırakılıyordu.
Cameron'ın uygulaması, "hastayı etkisiz hale getirmek" üzerine yeni bir teknikti ve çeşitli yeni ilaçların denenmesini amaçlıyordu.
Cameron'a 60.000 dolarlık bir bağış sağlayan CIA'ye göre bunların beyin yıkama ile benzerliği çok açıktı. Depresyon, alkolizm ve başka sorunların tedavisi için Cameron'ın müdür olduğu McGill Üniversitesi'ndeki Memorial Enstitüsü'ne başvuran 9 hasta, 1979'da CIA'e karşı bir dava açtılar. Hastalardan Rita Zimmerman, 30 elektroşok oturumu ve ardından ilaçla sağlanan tam 56 günlük bir uyku ile "alışkanlık çözümü"ne maruz kaldığını söyledi. Pasif ve irade dışı bir duruma girmişti. Öteki hastalarda da kalıcı beyin hasarları oluşmuştu.
Sonuçta ABD Hükümeti, 750.000 dolar tutarında bir tazminat ödedi.

Tazminat talep edenlerle ilgili bir başka olay, 1957 yılında Maryland'deki Askeri Kimyasal Savaş Laboratuarları'nda, bir deneye gönüllü olarak katılmayı kabul eden Hava Kuvvetleri Subayı Gamble'ın başına geldi. Kendisine gaz maskelerinin ve koruyucu elbiselerin test edileceği bildirilmişti. Oysa kendisine, sayıları 1000'i bulan askerlerle birlikte LSD verildiğini 1975 yılında öğrenmişti. Daha sonra şöyle dedi: "Bana riskleri anlatsalardı böyle bir uygulamaya asla katılmazdım".
Gamble'ın açıklamalarına göre, olayın sonrası daha da kötüydü: "Deneyin ardından, henüz LSD'nin etkisi altındayken otomobil kullanmamı isteyerek salıverdiler. Nerede olduğumu bile bilmeden araba sürdüm." Gamble çok geçmeden bilinç kaybı, ağır depresyon dönemleri, sıkıntı nevrozları ve saldırgan davranışlardan şikayetçi olmaya başladı. Dahası 1960 yılında intihar girişiminde bulundu.
Sonunda 1968'de erken emekliliği kabul etmek zorunda kaldı. Gecikmiş olarak kendisine LSD verildiğini öğrendiğinde tazminat istedi. Dava zaman aşımına uğradığı için Adalet Bakanlığı isteğini reddetti. Asker Müdürlüğü, kalıcı hasar olduğu konusunda kanıt bulunmadığını öne sürerek Gamble'a tazminat ödemeyi reddetti. Savunma Bakanlığı'na göre, Gamble "bir gönüllü katılım anlaşması" imzalamış ve ona iki LSD dozu verilmişti. Üstelik Gamble ve diğer askerlere "alkol altında sarhoşluğa benzer etki yapan kimyasal bir bileşim verileceği" söylenmişti. Bunlar yaşanırken, Milletvekili Leslie , Gamble'a tazminat ödenmesini öngören bir yasa tasarısını Meclis'e sundu. Savunma Bakanlığı, "yetersiz kanıt" gerekçesi ile bu tasarıya karşı çıktı.
Soğuk savaş yıllarında, CIA, ABD Savunma Bakanlığı gibi kuruluşlar, Sovyetler Birliği'nin beyin ve davranış kontrolü gibi alanlarda ilerlediği düşüncesiyle, bu konularda araştırmaları destekleme kararı aldılar. Deneyler, çeşitli kimyasal maddeler, elektroşok tedavileri, hipnoz ve duyusal algıdan mahrum bırakma gibi teknikler üzerine yoğunlaşmaktaydı. Konunun asıl dehşet verici tarafı ise, deneklerin kendilerine yapılanların asıl içeriğinden habersiz olmalarıydı. Bir çok denek de kendileri üzerinde deney yapıldığından bile habersizdi. Durumun farkına varan deneklerden bazıları davalar açmış, ancak çok azı kazanabilmiştir. Ayrıca, döneme ait belgelerin çoğunun yok edilmiş olması da kurbanların sayısı ve kimlikleri konusunu belirsiz bırakmaktadır.

Peki açılan davalar neden başarısız oluyor ? Bu soruyu en iyi kurban avukatlarından James Turner cevaplıyor : 
"Kayıtlar yok olmuş, önemli tanıklar ölmüş, insanlar başka yerlere taşınmışlar ... Bu yüzden ilaç deneme olaylarının kurbanı olan insanlar başka nedenlerden dolayı inandırıcılıklarını kaybettiler diye görülüyor.