Bir hafta sonra...
Sandalyeye bağlı adamın dördüncü tırnağından içeri de iğne soktum. Çığlıkları bütün evde yankılandı.
"YETEEER! JEON TAMAM YETER KUSUCAM!"
"Kus."
"Adam ne yaptı Jeon bana bunu söyle lütfen..."
"Adam suçsuz. Sadece senin için bu eziyetleri çekiyor."
"HATIRLA NE SİKİMSE ARTIK. BU HERİF BENİ ÖLDÜRMEZSE BEN SENİ ÖLDÜRÜCEM! SENİ-" Adamın çenesine öyle bir yumruk attım ki sanırım çenesi çıktı.
"Kes sesini." Yoongiye döndüm. "Hatırlıyor musun Yoongi?"
"HATIRLAMADIĞIMI BİLİYORSUN YAPMA ARTIK ŞUNU LÜTFEN!"
"Bu kaçıncı? Beş mi? Hâlâ alışmadın mı?" Adamın serçe parmağını yakalayıp iğneyi tırnağından içeri sokmaya başladım.
"AHHHHHH SİKEYİM SENİ OROSPU ÇOCUĞU!" Son söylediği yüzünden iğneyi sertçe sokup elime penseyi aldım.
"GÖZÜNÜ AÇ YOONGİ!" Tanrım kusacak. Adamın tırnağındaki iğneyi çıkarıp tırnağını penseyle yakaladım.
"HAYIR HAYIR HAY-" Tutup kopardım.
"Jeon kusucam çöz beni!" Kanlı ellerimle genellikle su dökmek için kullandığım kovayı alıp hâlâ bağlı olan bedenin kafasının altına tuttum. Midesinde ne varsa çıkarmaya başladı. Sanırım adam da bayıldı...
Sonunda kafasını kaldırdı. Kovayı bir köşeye bırakıp küçük lavabonun yanındaki havluyu aldım ve Yoongi'nin yüzünü sildim.
"Jeon lütfen bırak beni uyuyayım bu kadar yeter." Lavobaya ilerleyip ellerimi yıkadım ve üzerime kuruladım. Geçip ellerini çözmeye başladım. Ellerini çözdüm ve çekilip kanlı tişörtümü çıkardım. Ayağa kalkıp beni bekledi. Sonunda koluma sarıldı ve bodrum merdivenlerinden çıktık.
"Odana mı gidiyoruz?"
"Üzerime bir tişört giyinmem gerek. Sonra seni yatırıcam." Kafasını sallayıp çekinerek koluma yasladı.
O aynanın önünde kendini incelerken üzerime lacivert bir tişört giyindim.
"Gözlerimin normal halini hatırlayamıyorum. Artık hep kırmızı ve şişler."
"Küçük gözlerin vardı." Bana döndü.
"İlk kez ne zaman birisini öldürdün Jeon?"
"Yurdumda öldürmüştüm."
"Kaç yaşındaydın?"
"On iki." Küçücük gözlerini kocaman açtı.
"Neden?"
"Kendimi kurtarabilmek için."
"Seni mi öldüreceklerdi?"
"Beni sandalyeye oturtacaklardı."
"Anlatır mısın lütfen?" Geçip yatağıma oturdu.
"Bu güzel bir hikaye değil Yoongi uyumalısın."
"Lütfen... Sonra uyurum."
"Hayır."
"Lütfen Jeon hakkında hiçbir şey bilmiyorum."
"Bilmene de gerek yok."
"Bunu anlatırsan bir daha bir şey sormam." Derin bir nefes aldım ve yanına gidip onu yatağa yatırdım. Yatağın köşesine oturdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
JEON ° YOONKOOK
Fanfiction-Küfür, smut ve rahatsız edici içerik içerebilir! "Ben sığınman değil kaçman gereken kişiydim. Şimdi diğerlerine seni kurtarmaları için yalvaracaksın. Tıpkı seni kurtarmam için yalvardığın gibi." * "Hangimiz bok çukurundayız şimdi?" Tek kaşını kaldı...
