Yine berbat bi gün daha..Bu sefer daha kötüydü gerci..Sadece 1kac arkadaşım beni anlıyordu..Onlar da sadece teselli edebiliyordular..Ellerinden başka ne gelirdi ki zaten ?
O gece eve giderken gittiğim karanlık yolda bi işık gördüm..Belki de görmek istedim..Bilmiyorum...Saat akşam 10 gibiydi..Kapıyı annem actı..Beni böyle yıpranmış halde görünce üzüldü..Artık cevremdeki beni seven insanları düşünmenin vakti gelmişti..Onları üzmemeliydim kendi sorunlarımla..Böyle etmeye devam edersem yalnızca benim değil, sevdiklerimin de canı yanacaktı DOSTUM..
Yazdı: Tural Nağıyev
Türkceye Çevirdi: Lale Babayeva
