💎Haru👸
"Haru, Magusap tayo please!" Habol ni Jungkook sakin. Sabi ko na nga ba, isang malaking kamalian yung tong pagsama ko sa kaibigan ko.
"For what?" Tinaasan ko siya ng kilay. I looked at his eyes kung dati konting tingin niya lang napapaOo niya na ako. Hindi ngayon! Ibang-iba na ako sa Harung iniwan niya.
"I miss you. Please, talk to me." Hinawakan niya yung sleeve ko. I can see the sincerity in his eyes. Ee ano naman?
"Wala na akong pakialam." Tinanggal ko yung pagkakahawak niya sa damit ko. I rolled my eyes and walked out.
Tinext ko si Ahreum.
To: Ahreum 👭
I have to go. Sorry. Jet-lag you know?
-end
From: Ahreum 👭
You okay? Take care.
-end
I kept my phone saka na sumakay ng taxi.
"Sa malapit na bar po."
"Miss.."
"I'm so sorry. I don't need anyone right now." I cut him off.
"Maybe, You'll need someone to talk to?"
"Alin sa english ko ang hindi mo maintindihan. Tantanan mo ko. Intendes?" I murmured. Umalis na siya.
"Tequila." Sabi ko sa bartender. Binigay naman niya. Binigay ko ang Credit Card ko.
"I'm sorry, Miss. Hindi po pwede yung credit card niyo." Sabi niya. I raised an eyebrow. WTH? Is he serious? Wala pa man din akong dalang korean won.
"Is that so?" Binigay ko yung mga natitirang credit card ko.
"I'm sorry, Missy. Hindi po talaga siya pwede." I bit my lip.
"Wait!" I scrolled down my contacts. Tinawagan ko lahat ng pwedeng tawagan wala naman sumasagot!! Dammit! Wala na akong macontact. Ito na lang...
"Hello?"
[Haru?]
"@The Mansion. Magusap tayo." Saka ko na pinatay.
Hindi rin nagtagal nakita ko na siya nakahoodie siya. Artista na artista na talaga siya.
"Haru?"
"Oppa! Yung CC ko kasi ayaw daw. Pwedeng manghiram muna ng pera?" Tanong ko. I even pouted my lips para magmukhang nakakaawa. And. Now I look like a fish. I'm not even cute.
"Please?" I pouted even more and cling on him.
"Sus. Ano bang pinanggagawa mo?" Sabi niya but still binayaran niya parin. Umalis na kami ng bar. Pumunta kaming Coffee Bene kasi naglilihi ako ng bingsu. Libre daw niya ee.
"Kumusta?"
"Ako?" Tanong ko.
"Hindi."
"Ayos lang naman."
"Buti naman."
"Natuloy pala pagiging artista mo?" Tanong ko.
"Oo naman. Gwapo ako ee."
"Omg! Taong Conceited ba talaga yung uso ngayon?" He chuckled and messed my hair.
"Ang ganda mo, Haru. Bakit kaya pinili niyang iwan ka?" Tanong niya. I shook the thought away.
"Ano kaba naman! Wag mo nga siyang paalala. I got over him. May boyfriend na ako."
"Hindi porket may boyfriend ka, nakamove on ka na."
"Sus. Kahit ipakita mo pa siya ngayon dito. I swear I won't freak out. Halikan ko pa ee! Wala akong mararamdaman!"
"Kahit sabihin kong nandito na nga talaga siya?"
"Oo naman!! Sus! Halikan ko pa yun ee!"
"Haru!" Sigaw niya saka siya tumuro sa likod ko. Tumingin naman agad ako,
"Sus! Wala naman ee!!" Pagharap ko nakita ko siya nakaupo siya kung saan nakaupo si Hanbin-oppa.
"I told you, Haru. I'll talk to you. Why did you avoid me?" Tanong niya. I can see the pain in his eyes! Damn you,Haru! Don't you dare stare at it once again or else you'll pity him!
"Fine, I'll talk to you. Don't be sad." Now, Great! Haru, you are so fcking stupid! Yan nanaman nakuha ka nanaman niya gamit yang mga mata niyang nagmamakaawa! Alahanin mo, siya ang nanakit sayo.
"I'm so sorry.. I hurt you."
"I forgave you," I lied. Honestly, I don't. Every night, it still hurts as hell but Luke is a great cure. He's staying with me until I sleep. So I kept myself distracted by Luke Irwin, My boyfriend.
He held my hand and I flinched badly. "Can we start again?"
"Duh no."
"Why?" Tanong niya.
"I have a boyfriend." His eyes widened and looked away.
"We can still be friends, right?"
"Sure."
"How's life?" How's life? Damn! Just ask me how's hell? I never call it life since he wrecked me.
"It's Just great as hell! My boyfriend and I are so happy to have each other,Jungkook. You see.. I'm very in love with him kasi alam kong hindi niya ako iiwan. How's your career,Jungkook?" I think I saw him clenched his jaw. Magselos ka! Ikaw may kasalanan ng lahat!
"Ayos lang yung career ko. Actually, magkakaroon na nga kami ng concert anytime soon."
"That's good."
"Bakit hindi mo sinabi sakin na aalis ka na?"
"You were out of reach that time." Matipid na sabi ko.
"Sorry."
"It's okay. Jungkook, Let's just forget about it."
His face is unreadable. "Is that what you want?" Tanong niya.
"Yes." I respond without thinking.
![](https://img.wattpad.com/cover/17566953-288-k278873.jpg)
BINABASA MO ANG
Letters to Jungkook
Short StoryYou left me and took a piece of me with you. You promised me you'll write a letter for me but you didn't. You walk away like it's nothing. Like we were nothing. Like I was nothing.