A Bloodless War

ABW Special Chapter

ABW Special Chapter

"MISIS..." I groaned when I heard a voice, umayos ako ng higa at itinakip sa mukha ko ang unan.

"Baby ko..." I heard a whisper again pero hindi ko nilingon. I rolled on the bed. I need more sleep, we haven't slept well last night! Paano ba naman kasi at napakaharot ni Zeijan!

"Ree... Ree... Ree..." Paulit-ulit niyang bulong at napasimangot lang ako. I felt his hug on my waist, sumiksik siya sa leeg ko at napaungol lang ako nang humalik-halik siya doon.

"Ree ko..." he sang in a sing song.

"Hmm?" I groaned.

"Harap ka sa 'kin," he whispered kaya tumihaya ako, he pulled me softly at nang mapaharap ako sa kanya ay mukha siyang batang nakanguso roon sa akin.

"Yes?" paos kong sabi.

"Love mo ko?" He asked. I rolled my eyes at him, tatalikod na sana ako pero hinila niya ako at hinalikan sa ilong.

"Joke lang..." He chuckled.

"Aren't you tired?" I whispered, exhausted.

"No..." He shook his head. "Malakas ata stamina nito!" He proudly said.

"Alam mo, kagabi ka pa..." I flicked his forehead at nang ngumuso siya ay natawa ako at humalik rin sa noo niya.

"Palagi naman kitang love," sabi ko at yumakap sa kanya. He chuckled, he spooned me at napasubsob ako sa leeg niya.

"Did I tire you?" he asked. I nodded at ipinikit ang mga mata ko.

"Yes..." I whispered. I still remember how many rounds ang natapos namin kagabi. He was insatiable, I mean, grabe, kulang na nga lang ay magka-arthritis ako sa pinaggagawa namin.

"Sorry..." He whispered. I smiled at that.

"But I'm not really sorry..." Biglang bawi niya kaya pinalo ko ang likuran niya.

He laughed, humalik siya sa tenga ko at isiniksik nanaman ang sarili sa akin.

"Joke lang, Misis," aniya. "Sige, tulog ka na ulit..."

"So, what's the purpose of you, waking me up this early?" I asked him. Lumayo siya sa akin at hinanap ang mata ko.

His face lit up, kahit ang lampshade lang ang nagbibigay ilaw sa amin ay natitigan ko siya.

I saw his sleepy blue eyes, malamlam ang mga mata niya habang nakatingin sa akin. I stared at it, this is still the best pair of eyes I've ever seen, s'yempre hindi rin papakabog ang baby Zion namin.

Pinaghirapan namin ni Zeij, dugo't-pawis namin 'yon!

His nose was still attractive, pointed and enhances his features more, kawawa nga ang Mister ko eh, palaging nasusuntok sa ilong, mabuti na lang at standing proud pa rin.

His jaw, still clenching everytime he's mad or if he's thinking deeply.

His kissable lips, protruding as he stared at me right now, naturally red, mapula na, malinamnam pa...

"Sobrang gwapo ko talaga no, Misis?" I stopped checking him out.

"Fuck you..." I cursed, straight face. He laughed, umalog ang balikat niya sa kakatawa at napangiwi ako sa kanya.

"Admit it!" He exclaimed. "I still got charms, Misis! Sobrang patay na patay ka nga sa--"

"Baka gusto mong patayin kita ngayon?" I smacked his arm, instead of getting scared, he laughed more and caught my chin.

He pressed his lips on mine at nanliit pa ang mata niya sa akin.

"Pasalamat ka mahal kita..." Sikmat ko, nang makitang nanlaki ang mata niya ay napatawa ako. He blushed at that, hinigit niya ang baywang ko at yumakap sa akin.