A Bloodless War

Kabanata 7

Kabanata 7

"WALA ka na bang ibang matinong sasabihin?" I hissed habang siya naman ay parang mamamatay na sa kakatawa.

"S-sorry, wife. I just—" he laughed again. Ako nama'y tuwang-tuwa rin sa kalokohan niya kaya sinipa ko ang paa niya.

He bit his lip to stop his laugh. Namumula pa ang mukha niya at pigil na pigil ang tawa.

"You seriously watch that?" Natatawa ko pa ring sabi.

I know that show, of course! Ang mga batang kilala ko ay ganyan ang pinapanuod!

"I did not watch it in my own will, pinilit lang nila ako!" tawa niya. Napangisi ako at kinurot ang tagiliran niya.

"Childish mo, 'no?" iling ko.

"Aww! Aww!" Kinuha niya ang kamay ko sa baywang niya at hinawakan.

"I'm serious!" aliw niyang sabi. Napansin kong habang nagkekwento siya ay marahan niyang inilalagay ang daliri niya sa pagitan ng daliri ko kaya hinayaan ko iyon.

"Tapos nang pagtulog ko ayos naman but in the middle of the night, damn! May gumapang sa paa ko!" he told me.

"Binisita ka nga?!" nanlaki ang mata ko.

He nodded, convincing me.

"Yes! I was frantic! Napasigaw ako no'n, tapos tumakbo ako palabas ng kwarto." Napatawa na naman ako sa kanya. "Sa sobrang panic ko nadapa ako and I fell flat on my face!"

That made me laugh even louder, I pulled my hand from him, napalo ko ang braso niya at kinagat ang labi ko para magpigil ng tawa.

Damn, I've never laugh this much before!

Mabilis akong nag-angat ng tingin sa kanya at pinakatitigan siya. I was still in awe, habang siya nama'y nagsasayaw ang mga mata habang nakatingin sa akin.

"Saan banda tumama sa mukha mo?" I asked. He pointed his nose at napatawa na naman ako.

I can imagine it! 'Yong tumatakbo siyang naka-boxers lang sa gitna ng gabi dahil sa ipis! Parang 'yong ginawa niya kanina!

"Nag-panic 'yong pamilya ko no'n, grabe, if only you have seen their faces, akala nila may nanloob sa bahay namin tapos..."

Ang daldal niya! Mas napangiti ako.

I felt comfortable talking to him, I don't know why. Ang gaan-gaan ng loob ko.

"Tapos dahil madilim nga, 'di ako makita, 'yong kapatid kong si Dash, pinalo ako ng walis tambo sa pwet!" Napa-facepalm ako at halos matapon na siya sa dagat sa kakatawa.

He laughed again. Hinila ko naman ang kamay ko sa hawak niya at pinalo ang braso niya.

"I hate you, Zeij!" Natatawa kong sabi. Nakita ko ang pamumula ng mukha niya at ang pilit niyang pagpigil sa tawa niya.

"I was screaming in pain! Pinalo ng walanghiya 'yong booty ko!" he pointed his behind at halos masipa ko siya.

"Damn you, Zeij!" I laughed. Natatawang pinasadahan naman niya ang ako at naiiling rin.

"I sometimes imagine it and realized kung gaano ako nakakahiya," he said and nodded.

"Right! Wala akong lalaking kilalang takot sa ipis, I swear! You're the first!" He stared at me with amusement. Unti-unting nanahimik kami at kumakalma ako sa kakatawa mula sa kanya.

I enjoyed this kind of moments, parang ordinaryong tao lang ako at kausap ang isang ordinaryong tao rin kagaya ko.

I can't believe I'm still capable of laughing this much!