DİCLE

1.Bölüm

   Yine parka gitmiştim o çocukları izleyip mutlu olmaya çalışmıştım ama 15 yıl önce ki hayatımı bir anda görebilmiştim. Bir kız çocuğu almış eline 20 paket peçete satmaya çalışıyor.
"Kaç aydır böylesin?"
"1 yıldır" "Kaç yaşındasın?"
"6 yaşındayım abla nolur bana acıma ezikleme zorla oluyor annem çok hasta para bulmam lazım."
"Seni asla eziklemem tatlı kız bir an aklıma bir şey geldi o kadar" dedikten sonra kızın yanına gidip kocaman sarıldım ve sanki kulağından para çıkartıyormuş gibi yapıp 200 tl verdim.
"Aaa! bak hadi git şimdi annenin ilaçlarını al" dedikten sonra kız öyle bir yapıştıki boynuma ayırmak istemedim kendimden
"Neyse hadi git kendine iyi bak eğer birşey lazım olursa ben buraya geliyorum ara sıra beni bulursun." dedim ve arkamı döner dönmez ağlamaya başladım.
   Eve geldiğimde kendimi her zaman ki gibi berbat hissediyordum o kızı gördükten sonra "Umarım kaderi benim gibi olmaz."
Kapı çalmıştı koşarak gittiğimde kimi göreyim ev sahibi hayatım o kadar hızlı ilerliyordu ki anlatırken bile özet geçer gibiyim. "Kirayı ver artık yoksa..."
"Ne yoksa kovarsan kov verecez dedik anla biraz halden be!"
"Ben seni anlarımda parka herzaman gittiğinde 200 tl veriyosun o 3 kuruş etmez insanlara ben kiramı isterim 1 hafta süre yeşil." Dedikten sonra defolup gitti bu gidişle babamı aramam gerekecekti ama asla olamaz böyle birşey beynim yok olacak gibi olurken ormana gitmeye karar verdim." Orman bana huzur veriyor zaten tek para istemeyen yerde orası" gibi cümleleri sinirden tekrarladıktan sonra elimde tek benim olan bisikletime atladım benim dediğime bakmayın kendisini zengin bir çocuktan çaldım.
   Hava çok güzel olmamakla çok kötude değildi zaten yaz mevsiminde olduğumuz için çokta önemli değildi. Bisikletimi tam sürüyorken tekeri çıktı "Ha bisen eksiktin offf ormanda yarı yolda bırakma beni" dedikten sonra bir şimşek çaktı bir gök gürledi açıkçası bu sesleri efsane seviyordum ki zaten tek sevdiğimde buydu...
Yağmur deli gibi yağmaya başladı ve yürümeye devam ettim.Bir anda bir araba ve kendimi onun altında bulmam galiba araba bana çarpmıştı.
"Hanfendi iyimisiniz??" o an bayılmıştım galiba.
   Ismini bilmediğim uzun boylu adam beni kucağına alarak arabaya götürüp arka koltuğa yatırmıştı kolanya koklatıyor ve yanağıma hafif hafif vuruyordu. Bir anda çok büyük bir nefes alarak gözlerimi açtım ve "Sen kimsin benim burda ne işim?" var diyerek adama bir tokat attım ve elim çok serttir.
"Sakin ol ben sadece burdan gidiyordum ve bir anda önüme çıktın bende sana çarptım eğer önüne bakarak yürüseydin seni arabama almak zorunda kalmazdım"
"almasaydın kim sana al dedi eğer sen biraz yavaş gitseydin bana çarpmazdın" dedikten sonra başıma masaj yapmaya başladım ve galiba sırtımı vurmuştum morarmış olamlıydı.
"iyimisin bari bir şeyin var mı?"
"sırtım çok acıyor ama önemli değil ben insem iyi olur."dedim ve bir anda kolumdan tuttu.
"hayırdır?"dedim ve kolumu direk çektim oda bıraktı zaten.
"yanlış anladın sadece deli gibi yağmur yağıyor ve yaralısın bak ben sapık falan değilim sadece yarana bakabilirmiyim?"
"iyi tamam" dedim ve sırtımı açtım.
"tamam bende krem var hemen sürelim 1-2haftaya geçer"dedi ve bende oflayıp pufladıktan sonra tamam bakışı attım.
yavaşça sürmeye başladı ve benim canım çok yanıyordu.
"acıyor mu?"
"hayır alışkınım"
"öyle bir kıza benzemiyorsun ama"
"kimse göründüğü gibi değildir. iyilik meleği gibi davranmayıda kes."dedikten 1 saniye geçmeden direk arabadan indim ve eve doğru yürümeye başladım.
"sana iyilik yapanda suç yalanların inandırmadı zengin bebesi süsü annemle ya da babanla kavga ettin sonra ormana kaçtın sonra da artislik taslıyor ve trip atıyorsun ben senin gibi kızları iyi bilirim" derdemez hemen yanına koşup yakasına yapıştım
"bana bak ben zengin bebesi falan değilim hiçbir zaman olmadım ayrıca benim annem babam yok hiçbir zaman olamdı bundan sanane eğer birdaha karşıma çıkarsan insan doğurdu demem gırtlağını keserim senin ölümün benim kirli ellerimden olur duydun mu beni ?"dedim ve koşarak evin yolunu tutum arkamdan bakakalmıştı galiba bilmiyorum.
Cihan'dan:
"eminim anası babası yoktur ukala kendini bir şey sanıyor" gibi cümleler tekrarlarken arabaya bindim ve kızın üzerindeki gömlek burda kalmıştı."habi sen burda eksiktin" dedikten sonra durup dururken aklıma o kız geldi gözleri mavinin en güzel tonuydu gibi düşündükten sonra kendine gel diye kendi kendime bağırmaya başladım."neyse aman çoktan unuttum gitti."
dicle'den:
eve gelmiştim yol boyu ıslandığımdan dolayı hasta olma ihtimalim çok yüksekti.Direk kendimi kuruladım üstümü falan değiştirdim.Tam koltuğa oturdum ki aklıma o adam geldi ismini bile bilmediğim o adam aslında iyi birisine benziyordu ama kimse aynı değildi bütün insanlar 20 yüzlü bu bir gerçek.
                         

          2 ay sonra;

    kafamı yine takacak şeyler bulup oyalanıyordum o adamı aklımdan çıkarmaya çalışıyordum ama beceremiyordum siyah saçları siyah gözleri ve ukalalığı...
bir an önce iş bulmam gerektiğimi düşündükçe çıldırsamda bulmam gerekti.
   Telefon:eylül
"alo iş buldun mu bana"
"iş basıyorum ben dimi dicle buldum bir tane cafe ismi rüzgar cafe maaşı falan uygun orda çalış saatleride sana uygun ve eve yakın sahilde" dedi eylül ve ben hemn yerimden zıpladım
"o iş benim olacak ne zaman görüşmeye gidebilirim?"
"istediğin zaman konuşuyorlarmış herhalde gidersin müsait olunca"
"seni çok seviyorum hayatımın tek insanı yakın zamanda buluşalım."
"yavşama lan tamam buluşuruz:)"
      eylül bana en güzel haberi vermişti 4 aydır işsizdim ve yapacak hiçbirşeyim yoktu düşüne biliyor musunuz kitap okudum aşka ve acıya dair bir ara.

   Cihan'dan:
"Cihan bey imzalarınızı atarmısınız"
"ver hemen Eda" dedikten sonra 8 tane imza attım ve hemen mutfağa koşturdum.
"nasıl gidiyor ali"
"pasta bitti kurabiyeler 5 dakika sonra çıkacak cihan bey"
"hadi herkez işinin başına"dedikten sonra Eda'ya dönerek "görüşme için gelecek olanlar bugün gelsin hemen 2 kişiyi seçeceğim"
"tamam Cihan bey istediğiniz gibi olucak herşey"
"teşekkür ederim"...

------
Beğenirseniz vote ve yorum yapmayı unutmayın:))