Badboy love

2.

Lisa.

"Haat aan de persoon die heeft bedacht dat we het nieuwe schooljaar moeten beginnen met wiskunde." zeurt Sophie. We lopen met z'n drieën naar het wiskunde lokaal. Sophie, Max en ik hebben alledrie gekozen voor 'natuur en gezondheid'.

"Ja, inderdaad. Waarom doen ze onze arme zieltjes dit aan." pruilt Max. Ik schiet in de lach en ik zie dat Sophie haar lach ook niet meer kan inhouden.

Sophie en ik gaan achteraan bij een tafeltje zitten en Max gaat naast een andere vriend zitten. Geloof ik heet hij Justin. Ik mag hem wel. Sophie is al bezig met het pakken van haar boeken. Laat ik dat ook maar doen, want ik heb absoluut geen zin om dit schooljaar te beginnen met een preek over dat ik mijn boeken moet pakken.

Sophie tikt mij aan. "Moet je zien waarin ik je getagt hebt!" Aangezien de docent er toch nog niet is, bedenk ik me dat het vast nog wel kan. Ik zoek mijn telefoon, maar ik kan hem niet vinden.

"Shit! Geloof ik heb ik mijn telefoon in de aula laten liggen. Als mevrouw er is, kan je dan zeggen dat ik er zo aan kom?" Sophie knikt en ik sprint de trap af naar beneden. Ondertussen ontvang ik vreemde blikken van schoolgenoten, maar die negeer ik. Gelukkig ligt mijn telefoon nog steeds op het bankje. Ik pak hem snel en loop weer naar boven, ondertussen kijkend waar ik in ben getagt, wanneer ik tegen een harde borstkas kom.

"Kijk uit waar je loopt ja!" snauw ik naar de jongen. Hij staat met zijn rug naar mij dus ik kan hem niet zien. Wat een leuk grapje. Loop je tegen iemand aan, ga je nog even voor de grap draaien. Hilarisch. Ik ga dood hier van het lachen.

"Lieselotje, jij keek op je telefoon niet ik." zegt de jongen. En natuurlijk moet hij het weer zijn. Nick. Hij weet dat ik die bijnaam haat. Nu ik erover nadenk, haat ik best veel dingen. Ik grinnik, maar merk dan dat iedereen dat kon zien dus ook Nick en zijn badboy vriendjes. Hij duwt mij tegen de muur aan.

"Je hebt me vernedert waar iedereen bij was." snauwt Nick

"Aw, moet baby'tje nu huilen?" zeg ik op een baby toon. Zo praat ik ook tegen honden. Ik houd van honden. Oke, ik heb echt rare gedachtes..

Hij duurt me nog harder tegen de muur en zijn volgelingen lachen maar een beetje. Ik ben totaal niet bang, want ik weet toch dat hij niks zou doen. Hoogstens een beetje stoer doen en hard tegen de deur duwen, maar alsnog moet ik hier weg, want ik wil geen problemen krijgen op de eerste schooldag. Vorig jaar was niet mijn allerbeste jaar en ik ben blij om met een schone lei te beginnen. Ik trap hem in zijn mannenzaakje en zoals ik al verwacht had, wordt zijn grip minder sterk. Hij vloekt van de pijn. Ik zie hier een kans en ga onder hem door en zwaai poeslief naar zijn vriendjes. Wetend dat ik dat misschien niet moest doen, loop ik naar mijn klaslokaal.

"Lisa, ga snel zitten. Sophie heeft mij al vertelt wat er is gebeurt." zegt mevrouw Meier. Ze gaat verder met haar het-begin-van-het-schooljaar-preek en ik vertel Sophie over wat er net is gebeurt. Ze kijkt mij met grote ogen aan, waardoor ik moet lachen.

"Mevrouw Six" Als ze je achternaam zegt, moet je oppassen. Ik ga rechtop zitten en houd me de rest van de les stil.

"Tringggg, tringgg" Yes! eindelijk is de bel gegaan. Ik had gehoopt dat we vandaag rustig mochten beginnen, maar dat bleek jammer genoeg niet waar te zijn. Geloof ik denken alle docenten dat we niet genoeg tijd hebben, omdat we in het examenjaar zitten, dus ze moeten maar honderd bladzijde huiswerk per dag geven!

Ons hele groepje was vandaag om 14:15 vrij en daarom hadden we afgesproken om daarna nog even naar de stad te gaan. Ik ga naar mijn kluisje en doe mijn boeken erin die ik morgen niet nodig heb. Opeens word ik tegen het kluisje aangeduwd. Waarom weet ik al wie dit is?

"He Nick! Wat lang niet gezien. Ik heb je zo gemist. Weet je wat, laten we straks even lekker een kopje thee gaan drinken. Sorry maar ik moet nu gaan dus.."

"Lisa, stop met dit gedrag. Je wilt me, ik zie dat."

"Dan zou ik als ik jou was een bril kopen."

"Goed idee! Dan kan ik je nog beter bekijken."

"Ga gewoon naar huis, Nick!"

"Ga je mee, ik wil mijn slaapkamer aan je laten zien."

"Ik ben niet zo stom als die sletten om met je naar bed te gaan!"

"We will see" Met die woorden loopt hij  weg, maar in tegendeel tot hem blijf ik verward staan. Denkt hij serieus dat ik met hem in bed wil gaan zoals al die sletjes? Misschien heeft hij wel een lijst. Een lijst met wie hij allemaal naar bed wil. Jammer voor hem, want mijn naam kan nooit worden doorgestreept. Ik ben niet zo. Ik heb wel zelfrespect.

"Waarom duurde het zo lang, Lies? Iedereen staat al te wachten." vraagt Sam aan mij als hij de hal in loopt waar mijn kluisje staat. Ik herstel me snel, want ik heb echt geen zin om te vertellen wat er net gebeurt is.

"Sorry!" Ik sluit mijn kluisje. "Let's go!!"

~~~~

"Uhm, doe mij maar karamel en stroopwafel." Ik geef mijn bestelling door en één minuut later krijg ik een hoorntje met twee overheerlijke bolletjes ijs. Iedereen had al besteld en ik was het laatst, omdat ik beloofd had om te trakteren. Aardig he?

"12,60 astublieft." Ik geef het geld aan de vrouw en glimlach vriendelijk. Lopend naar het tafeltje, heb ik al bijna mijn eerste bolletje op. Overdrijven is iets wat ik nooit doe. Ik zoek tafeltje waar ze zitten. Als ik ze eindelijk gevonden heb, zie ik er nog twee bijstaan. Ze kijken naar mij, aw wat voel ik me gevleid. Sarcasme.

"Hallo goede vrienden van me. Zouden jullie het erg vinden om een paar stappen achteruit te lopen. Duizend stappen lijken me wel genoeg." Ik glimlach poeslief naar Jens en Lars. Gelukkig is Nick er niet, want als ik zijn gezicht nu weer had gezien, zou ik gelijk naar een ander land verhuizen. Ik noem hem dan namelijk een stalker.

"Nah, ik vind het wel gezellig hier." zegt Lars grijnzend.

"Dat is dus net het probleem, ik niet." Ik zie dat mijn vrienden hun lach proberen in te houden. Tevreden neem ik een likje van mijn ijsje. Lars kijkt me met een verbaasde look aan. Hij is absoluut niet lelijk. Nick is knapper, maar hij kan er ook wel wat van. Lars heeft bruine haren en bruine ogen. Een één-dag-baardje en zijn wenkbrauwen zijn niet te dik. 

De twee lieve jongens -kuch kuch- pakken een stoel en gaan er bij zitten.

"Ik heb niet het gevoel dat wij op één lijn zitten." mompel ik.

"Inderdaad!" Grijnst Jens ook. Zijn blonde haren staan warrig en zijn grijze ogen hebben een twinkeling. Hun kicken er waarschijnlijk gewoon op om mensen te beledigen of om ruzie te maken. Ik heb hier dus echt geen zin in. Ik loop dus naar Sam toe.

"Kom over 5 minuten naar mijn huis." fluister ik in zijn oor. Hij knikt en glimlachen dan.

"Meiden, ik heb opeens zo in een meidenmiddag, komen jullie." Ze lachen en staan op met hun ijsje. Max kijkt een beetje verbaast, maar ik geef hem een wacht-maar-af-blik. Wat kunnen blikken veel zeggen he. Hij knikt een beetje onzeker. Sophie, Kim, Iris en ik fietsen naar mijn huis.

"Oh my god, hun gezichten net. Geweldig!" lacht Iris. Ik lach mee en we praten er nog even over. Gelukkig is het van de stad naar mijn huis maar tien minuten dus we zijn er snel. Na een paar minuten zijn de jongen er ook en hun complimenteren mij ook. Wat een rare vrienden heb ik. Ik ben alleen thuis, want mama werkt nog en mijn kleine zusje speelt bij een vriendin. Een vader? Die heb ik niet. Ik weet niks over hem. Overleden? Weggelopen? I don't know.. Maar ja, daarom was ik zo aardig om ze hier uit te nodigen.

Pling.

Onbekend: Hee lieselotje, mij beledigen is één ding, maar mijn vrienden? Tis oorlog.

Een nieuw deel! Ik heb gewoon twaalf lezers. I'm happy. Tis niet veel, maar ik ben gewoon blij dat het teminst gelezen wordt!

Like? Comment? Vote?

Dat zou heel aardig zijn :)