Badboy love

3.

Nick.

"Nick, Nickiee wakker worden." Ik word in mijn wang geprikt en ik open daarom langzaam mijn ogen. Ik kijk in de lieve, blije ogen van mijn zusje. Ze heet Lena en is 8 jaar.

(Zusje Nick.)

"Goedemorgen prinsesje." Ik houd van haar. Ze is zo positief en zo schattig. Ik til haar in mijn bed en ze geeft me een warme knuffel.

"Leen, het is 6:00. Waarom ben je zo vroeg op?"

"Ik had een nachtmerrie.." mompelt ze zacht.

"Wil je nog even bij mij slapen?" Ze knikt en gaat dicht tegen mij aan liggen. Daarom neem ik nooit iemand mee in mijn bed. Dit plekje is voor haar en mij. Ik hoor haar ademhaling regelmatig worden, waardoor ik even moet glimlachen. Al snel val ik ook weer in slaap.

Trrr trrrr. (Fantastisch na gemaakt he :P)

"Prinsesje, we moeten naar school." Zij moet altijd om 8:15 beginnen en ik vandaag ook, maar ik vind 8:20 ook wel goed. Omdat onze ouders er nooit zijn, zorg ik vaak voor Lena. Gelukkig is ze al acht en kan ze veel dingen zelf. Ik kleedt me snel om en ga dan naar beneden om een ontbijtje voor ons tweeën te maken. Als het op is, doen we nog even de normale dingen, zoals tandenpoetsen en haar doen, en daarna breng ik haar naar school met mijn auto. Ze geeft me snel een knuffel en rent dan naar haar vriendinnetjes.

Ik rijd rustig naar school als ik zie dat Lisa met haar vrienden net aankomt fietsen. Alle boze gevoelens komen weer naar boven. Ze heeft me vernedert en gekleineerd en niet alleen mij, maar ook mijn vrienden. Hoe ik gister aan haar telefoon nummer kwam? Contacten. Aan de ene kant heb ik wel respect voor haar. Ze heeft lef en zelfrespect, maar ze moet weten wie hier de baas zijn. En dat zijn wij.

Lisa.

Wat een waardeloze ochtend was het vandaag. Mijn moeder deed heel chagrijnig en Indy (mijn zusje) heeft de griep. Ze is bijna nooit ziek en als ze een keer ziek is, moet ik haar verzorgen. Vraag me niet waarom, maar het moet. Zo erg vind ik het niet hoor. Ze is super lief en schattig, maar alles wat ik dan doe, is fout vindt mama. Waarom ze haar dan zelf niet verzorgt, is de vraag des levens.

Dus nu fiets ik met wallen onder mijn ogen naar school met Kim en Sophie. Iris hoefde nog niet te beginnen. Lucky bird. Gisteren mochten we nog een beetje uitslapen, maar nee de volgende dag kan dat echt niet. Als ik de baas was van deze school, zou ik de eerste weken heel laat beginnen. Wat houd ik mezelf voor de gek? Ik zal de school gewoon sluiten.

Toch heb ik heel veel zin in vandaag! Ik heb namelijk mijn eerste toneelles. Sinds dat ik vier was wilde ik al actrice worden. Waarschijnlijk wordt ik nooit beroemd en ga ik nooit in een Hollywood film spelen, maar iedereen mag dromen toch?

We fietsen de straat van school in en ik zie dan de auto van Nick. Ik weet dat ik best gemeen was gisteren, maar het was karma. Voor al die harten die ze gebroken hebben. Voor alle opmerkingen die ze naar iedereen toegooien. Is dit gewoon karma. En ja, karma is een bitch.

~

"De tweede les en ik ben nu al kapot!" zeurt Max. Ik zit naast Max, want we hebben nu biologie.

"Ja inderdaad! Ik ben kapot en we moeten nog 5 lesuren. Hoe gaan we dit ooit overleven?" vraag ik heel dramatisch. Ik doe mijn hand op mijn hoofd en buig een beetje voor het extra effect. Hierdoor schiet Max in de lach en ik lach vrolijk mee.

"Wat is er zo grappig Max en Lisa?"

"Uhm, uw les meneer. We waren aan het lachen, omdat ik het eindelijk snapte. Hoe dom kon ik zijn?" zeg ik knikkend met mijn hoofd. Max schiet nu weer in de lach. Ik bijt hard op mijn lip om niet te lachen, maar dat lukt niet echt. Ik voel alle ogen op me branden en dan bedoel ik echt alle! Zelfde de badboy kindjes. Ik ben trouwens niet kinderachtig ofzo, maar ik vernoem hun naar hun gedrag. Kinderachtig.

"Nu is het genoeg geweest! Ga er maar uit!" snauwt meneer de Aardappel naar ons. Hij heet anders, maar we noemen hem al sinds het begin zo. Ik weet eigenlijk z'n echte naam niet meer. Oopsiee...

"Maar meneer, dan moeten we deze geweldige les verlaten." zucht Max dramatisch. Ik knik enthousiast mee. Kan het dat mensen ontploffen net als vulkanen? Meneer is namelijk een beetje rood. Laat het beetje eigenlijk maar weg.

"Er.Uit.Nu!"

"Oke meneer, tot de volgende keer!" Ik doe snel de boeken in mijn tas en zwaai naar meneer. Ik zie dat Nick me grijnzend aankijkt en ik kijk gelijk geïrriteerd. Wat kan hij mijn humeur beschadigen! Ik loop de deur uit en ik zie dat Max hetzelfde doet. Ik huppel naar de Time-Out. Daar moet je heen als je eruit bent gestuurd of je moet wat regelen als je bijvoorbeeld absent bent geweest.

"Waarom ben je zo vrolijk?" vraagt Max grinnikend.

"Ik had totaal geen zin in die les en nu hoef ik er vandaag niet meer heen! Feestje waard toch?"

"Ja, maar we moeten wel naar de Time-Out." Oke ik geef toe; de Time-Out is niet de leukste plek. De mensen die daar werken zijn oud en chagrijnig. Ook is het er kaal en totaal niet gezellig! Dat is toch een schande, want de mensen die eruit gestuurd worden, moeten op gevrolijkt worden, toch?

"We kunnen ook gewoon naar de kantine gaan." stel ik voor.

"Goed idee!" We rennen als twee kleuters naar de kantine. Het is totaal niet druk, want iedereen is natuurlijk in z'n les. Er zijn alleen wat kinderen die nog niet hoeven te beginnen, of kinderen die een tussenuur hebben. De nablijvers moeten in de Time-Out blijven en daar hun huiswerk maken. Boring right?

"Max....?" vraag ik met een kleuterstem. "Mag ik een koekje? Ik heb trek!"

"Ik heb geen koekje, ik ben geen kleuter." Overdreven zucht ik en ik wijs naar de grote mand waar koekjes in liggen. Oftewel, ik wijs naar de winkel van de kantine. Er zijn hier namelijk geen snoepautomaten, omdat dit een zogenaamde 'gezonde' school is, maar ze hebben wel de ergste broodjes.

Max schudt met zijn hoofd, maar geeft me toch zijn pas. Ik geef een blije gil en druk een kus op zijn wang. Ik ren naar de winkel en koop een overheerlijke Liga. Dit maakt mijn dag weer helemaal goed!

Na wat gekletst te hebben, gaat de bel, wat betekent dat het kleine pauze is. Langzaam stroomt de kantine vol en zitten we met onze vrienden gezellig te kletsen. Max en ik vertellen wat er was gebeurt en iedereen schiet in de lach.

"Lies, ga je straks mee de stad in?" vraagt Iris pruilend.

"Sorry ik kan niet. Eerst moet ik Indy naar een vriendinnetje brengen en daarna heb ik toneel les. Als het goed is haalt mam haar dan weer op, want ik kom pas laat terug."

"Oke, doen we we-." Opeens stopt ze met praten en ik kijk haar vragend aan, maar als ik wordt weggetrokken, snap ik waarom.

Nick.

Voilà! Een nieuw deel vers van de pers. Dit hoofdstuk niet heel veel van Nick, maar jullie moeten de basics gewoon even weten. Ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden tot nu toe c: Dus like, comment en vote asjeblieft even. Dan weet ik ook dat mijn werk leuk is.

X
Mij.