Badboy love

4.

"Oke, doen we we-." Opeens stopt ze met praten en ik kijk haar vragend aan, maar als ik wordt weggetrokken, snap ik waarom.
Nick.

Lisa.

"Vieze stalker laat me los." Ik probeer uit zijn greep te ontsnappen, maar dat was niet echt succesvol. Ondertussen trekt hij me nog steeds mee en ik begin steeds zenuwachtiger te worden. Dat laat ik natuurlijk niet merken. Niet veel later voel ik iets hard tegen mijn hoofd en rug. Serieus? Wat hebben alle badboys met onschuldige meiden tegen kluisjes aan gooien. Is dat hun plek des levends?

"Badgirl look staat je wel." zegt het vieze mormel voor mij. Ik weet dat hij niet mijn kleding bedoelt. Ik ben dom, maar niet zo dom.

"Ja weet ik." Ik probeer hem een beetje van me af te drukken. "Dus laat me maar gewoon gaan." Ondanks mijn ongelofelijke goede actie, komt hij nog dichter bij. Nu kan je zeggen dat ik een beetje bang ben. Ik kan namelijk niet echt loskomen. Oftewel, hij kan alles doen. Met zijn mond gaat hij naar mijn oor.

"You want me and you know it." fluistert hij zwoel in mijn oor. Ik kijk hem aan met mijn laat-me-niet-lachen-blik aan. Ik wil hem niet. Ik weet dat ik hem niet wil.

Maar hij is zo knap..

Ewww denk ik dat echt? Ugh ik moet mijn hersenen wassen. Misschien kan dat wel via mijn oor en dan...

Ik word weer teruggetrokken in het echte leven door de schelle bel. Nick laat mij los en thank god kan ik weglopen. Ik voel dat hij tijdens het weglopen, mijn hand een keer aanraakt. Ik ril er een beetje van.

Lisa, Lisa, Lisa. Hij is en blijft een player. Vergeet dat absoluut niet. Asjeblieft niet vergeten. Gewoon niet doen. Niet.

~

"Ik moet mijn zusje ophalen en wegbrengen, bye!" Haastend ren ik naar mijn fiets. Ik was een beetje de tijd vergeten toen ik met Sophie en Iris aan het praten was. Ik kan echt nooit op tijd komen he? Gelukkig is de basisschool niet ver weg en ik haast er dus heen. Waarschijnlijk denkt iedereen die mij ziet: "Hahah kijk dat spastische kind daar op die fiets." Leuk. Heb ik ook een status! Net als ik aankom, wandelt zij uit de school met haar Ariël tasje. Iedereen is al weg, want zij moest nog bijles. Ze zit op de basisschool en ze moet bijles. Kan het nog erger?

"Hey schat." begroet ik haar.

"Lies! Kijk wat ik heb gemaakt." Ze rent naar me toe en laat een zelfgemaakte tekening zien. Een kasteel met een prinses erop. Het is niet het allermooiste kunstwerk ter wereld, maar ze is acht.

"Tis prachtig! Voor wie is het?"

"Voor Lena!" Ik neem aan dat dat haar vriendinnetje is.

"Aww, laten we naar je vriendinnetje gaan." Ik heb alleen een adres gekregen van mam, want zij kon zelf niet. Ik ben er daarom ook nog nooit geweest. Tijdens het fietsen vertelt te vrolijk over haar dag. Als we in de straat aankomen, zie ik allemaal grote huizen. Patsers. Beter is dat vriendinnetje van Indy aardig. Ik stap van me fiets en Indy huppelt al naar de deur. Ze belt aan en ik kom er ook aangelopen. Er wordt open gedaan en ik zie een vrolijk meisje staan.

"Indy!" gilt ze enthousiast.

"Lena!"gilt Indy terug. Ze geeft de tekening aan Lena. Lena pakt de tekening lief aan.

"Leen, wie is er?" Oh nee. Die stem ken ik maar al te goed. En ja hoor. Daar staat hij grijnzend in de deuropening. Ik hoef de naam niet meer te zeggen he. Bezorgt kijk ik naar Indy. Wil ik haar alleen laten met deze freak? Indy geeft me een knuffel.

"Veel plezier Lies! Mama komt me ophalen he?" Ik knik en geef haar nog een kus op haar wang.

"Jij ook veel plezier!"  De meiden rennen naar binnen. Ik glimlach ze nog na, maar denk dan weer aan dat mormel voor me.