တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာၾကယ္ကေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္းသက္ျပင္းအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်မိသည္။ရံဖန္ရံခါတိုးေဝွ႕တိုက္ခတ္နေသာေအးျမေနသည့္ေလေလးမ်ားကိုရွဴရွဳိက္မိလွ်င္လည္း ခဏတာစိတ္သက္သာရာရမိျပန္သည္။ထိန္ထိန္သာေနတဲ့လမင္းႀကီးကိုၾကည့္ေတာ့လည္းအပူပင္ကင္းမဲ့ေနသလိုပင္။ မက်ဥ္းမက်ယ္အခန္းေလးတစ္ခုတြင္ ပန္ကာေလးတစ္လံုး စာၾကည့္စားပြဲတစ္လံံုးႏွင့္ ျပန္႔က်ဲေနေသာ စာရြက္မ်ား .. အဝတ္တန္းေပၚရွိမေလွ်ာ္ရေသးေသာ Duty coatႏွင့္အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕။ အရာအားလံုးကစနစ္မက်စြာရွိေနသည္။
"ဟင့္ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ .. စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ လာခ်င္အံုးဟဲ့ ရန္ကုန္ တက္ခ်င္အံုးဟဲ့ ရန္ေဆး အေတာင္ပံပါရင္ေတာင္ႀကီးဆီကို ေလးဘက္ေထာက္သာျပန္ခဲ့ခ်င္တယ္ဖြားေရ"
အနည္းငယ္ငိုသံပါေနေသာအသံႏွင့္ဆံပင္မ်ားကိုလက္ႏွင့္ထိုးဖြထားေသာေၾကာင့္ရႈပ္ပြေနၿပီး မ်က္မွန္တက္ကာ စာလုပ္ေနရေသာေၾကာင့္ ေၾကာင္စီစီျဖင့္ေအာ္ခ်င္ရာအာ္ေနေသာ ေမလဲ့။
"ေမလဲ့ .. အပိုေတြေအာ္ေနလို႔ေရာ စာၿပီးလို႔လား Roll 1 မႀကီးက ညည္းေနေတာ့ ငါကေသေပးရမွာလား"
"စိတ္ညစ္လို႔ေပါ့ဟဲ့ အဝတ္ေတြကလဲမေလွ်ာ္ရေသးဘူး စာေတြကလည္းပိ ဆရာကလည္းဟာ ငါ့ပဲစာေမးေနတာပဲ စိတ္ညစ္လာၿပီ"
"နင္က Roll 1 ကိုးခံေပါ့ မေမးေစခ်င္ရင္ စာလဲမလုပ္နဲ႔အိပ္ေတာ့ နင့္Roll 1 ကိုလည္း လိုခ်င္ေနတဲ့သူေတြဆီေပးလိုက္ေအးေရာ"
"ဟြန္း မေပးပါဘူး ေတာ္ၿပီဟာ အိပ္ေတာ့မယ္
စိတ္မပါတဲ့အဆံုးေတာ့အိပ္ေတာ့မယ္"
"ေအး ငါလဲအိပ္မွာ မအိပ္ခင္ အိုပါးေတြရဲ႕ insta ေလးေတာ့ဝင္ၾကည့္မွျဖစ္မယ္ ခိခိ"
"ႏွာဘူးမ၊တဏွာရ႐ူးမ၊အထန္မႀကီး"
"နင္ၾကေတာ့ေရာ ၁၂ ေယာက္လံုး Bias ဆိုဆိုၿပီးငါ့ ဟြန္းနီးေလးကိုႏွိုက္ႏွိုက္ျမည္းေနတာ"
"ဘာျဖစ္လဲ ျမည္းမွာပဲ ခုလဲ ဟြန္းနီးေလးဆစ္ပက္ခ္ကိုျမင္ေယာင္ၿပီးအိပ္မွာ ဟဲဟဲ"
"ဂါးးးး ေမလဲ့ဲမႀကီး .. နင့္ကိုသတ္ခ်င္တယ္"
"ဂြႏိုက္ပါ အခ်စ္ေလးေရ ဟီးဟီး"
