တနဂၤေႏြေန႔ ..
ေနာက္ဆံုးေတာ့အၾကာႀကီးေစာင့္ခဲ့ရပါေသာ တနဂၤေႏြေန႔သို႔ေရာက္ခဲ့ပါေတာ့သည္။ႏွိုင္းေပ်ာ္ရႊင္ေနကာ ၇နာရီေလာက္တြင္ ေလေျပႏွင့္သြယ္တို႔လာေခၚမည္ဟုေျပာထားသျဖင့္ ၆နာရီ၁၅မိနစ္တည္းကျပင္ဆင္ကာေစာင့္ေနမိသည္။အခါတိုင္းလိုပင္ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ေလးႏွင့္တီရွပ္အျဖဴေရာင္ကိုပင္ေပါ့ပါးစြာဝတ္ဆင္ခဲ့ၿပီးေအာက္ဆင္းကာထိုင္ၿပီးေစာင့္ေနလိုက္သည္။နာ႐ီၾကည့္မိေတာ့ ၇နာရီထိုးရန္ ၁၅ မိနစ္အလို ေလေျပ႕ကို "မလာေသးဘူးလား"ဟု message တစ္ေစာင္ပို႔လိုက္မိသည္။
📲လမ္းထိပ္ေရာက္ေနၿပီဟဲ့
📲ျမန္ျမန္လာပါ
📲ခုေရာက္ၿပီ ..
"အႏုေရ .. ေလေျပတို႔လာၿပီသြားေတာ့မယ္ေနာ္"
အႏုကထြက္လာၿပီး ႏွိုင္းကိုၾကည့္ကာ
"ဟဲ့ကေလး အဖ်ားက်န္ေသးတဲ့ဟာကို သြား လက္ရွည္သြားဝတ္အံုး"
"ဟင္ .. ရပါတယ္အႏုရဲ႕ ႏွိုင္းေနေကာင္းပါတယ္"
"သြား! ေလာရွည္မ နင္ျပန္ဖ်ားရင္ငါတို႔အျပစ္ျဖစ္အံုးမယ္"
"ၿပီးေရာ .. ခဏေစာင့္ေန"
ႏွိုင္းလဲကဗ်ာကလ်ာျဖင့္ဗီထိုထဲမွာ အက်ီဖလမ္ထည္အျပာကြက္ေလးကိုဝတ္လိုက္သည္။
"ရၿပီမလား .. သြားၿပီေနာ္အႏု"
"အင္းအင္း .. ေကာင္းေကာင္းသြားၾကေနာ္ ကေလးတို႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
------------------------------------------------
ႏွိုင္းတို႔ကားေလးသည္ပဲခူးဘက္ရွိဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွတာဝန္ယူကာေစာင့္ေရွာက္ထားေသာမိဘမဲ့ေဂဟာသို႔ဦးတည္ကာသြားေနသည္။ လိုက္ ထရပ္ ကားျဖစ္သျဖင့္ေလေတြတဝူးဝူးတိုက္ေနသည္။ႏွိုင္းလဲ ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္ခိုက္ေလေကာင္းေလသန္႔မ်ားကိုတဝႀကီးရွဴ႐ွိဳက္မိသည္။သို႔ေသာ္ေနေကာင္းကာစမို႔ ႏွာျပန္ေစးေတာ့သည္။ႏွိင္းသည္ေခါင္းအေအးမခံႏိုင္ပါ။ႏွိုင္းဆံပင္မ်ားလဲေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ပြေနသည္။ႏွိုင္း တခ်ိဳး ခ်ိဳးျဖင့္ ဟတ္ခ်ိဳးျဖစ္ေနစဥ္သြယ္က
