အခုတေလာသြယ္ႏွင့္အရမ္းရင္းႏွီးလာသည္။သြယ္ကႏွိုင္းကိုအရမ္းဂ႐ုစိုက္သည္။သြယ္ႏွင့္ေနတိုင္းနီးပါစကားေျပာျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိဳ႕ေန႔မ်ားတြင္ဖုန္းေခၚ၍ေတာင္ေျပာျဖစ္ပါသည္။သြယ္ႏွင့္ေလေျပကေဆးေက်ာင္းတက္ဖို႔ေရြးခ်ယ္၍ျမဴကေတာ့ အမ်ိဳးသားစီမံခန္႔ခြဲမႈတက္ဖို႔ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ႏွိုင္းတစ္ေယာက္တည္းဘာလုပ္ရမယ္မသိေသး။ကိုကို႔ဆိုင္တြင္ပဲကူလုပ္ေနကာ ကိတ္မုန္႔ဖုတ္သင္မည္ဟုဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ကိုကိုကအေဝးသင္ေတာ့တက္ပါဟုေျပာေသာေၾကာင့္အေဝးသင္တက္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္ေပါ့။ေဆးေက်ာင္းမွီေသာ္လည္းေဆးေက်ာင္းမတက္ေသာႏွိုင္းကို တစ္ခါမွအျပစ္မတင္ဖူးေသာေဖေဖေတာင္အျပစ္တင္ေနမွေတာ့ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူးဟုထင္သည္။ဆရာဝန္ျဖစ္မည္ကိုလက္ေလွ်ာ့၍သာမာန္မုန္႔ဖုတ္ဆရာတစ္ေယာက္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ျခင္းကို ႐ူးမိုက္သည္ဟုထင္ၾကသည္မွလဲထိုသူတို႔၏အျပစ္မဟုတ္ေပ။ႏွိုင္းသည္ ေခါင္းမာသည္။အစပိုင္းတစ္လ၊ႏွစ္လေလာက္ကေတာ့ဟိုလူေမးဒီလူေမးနဲ႔မို႔အေတာ္ေလးကိုစိတ္ညစ္ပါသည္။သို႔ေသာ္ ကဲ့ရဲ႕ (၇)ရက္ ခ်ီးမြန္း(၇)ရက္ဆိုသည့္အတိုင္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ဘာမွသိပ္မေမးေတာ့ .. သို႔ပင္ကား ထူးဆန္းသည့္မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕ၾကည့္ျခင္းကိုေတာ့ တစ္စြန္း တစ္စ ေတာ့ခံရေသးသည္။
"ႀကိဳး"
ႏွိုင္း၏ေန႔ရက္မ်ားသည္ ပံုစံခြက္ထဲတြင္ရွိသကဲ့သို႔
ေန႔စဥ္မနက္ေစာေစာထ၍လမ္းေလွ်ာက္သည္။ပ်ံသန္းေနေသာငွက္ကေလးမ်ားကိုခံုတန္းေပၚမွၾကည့္သည္။ဆိုင္သြားသည္။မုန္႔ဖုတ္သင္သည္။အိမ္ျပန္လာသည္။တစ္ခါတရံတြင္ထိုပံုစံခြက္ႀကီးကိုၿငီးေငြ႕မိသည္။သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေရြးသည့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္မည္ဟုအားတင္းကာ Baking course အခ်ိန္ကိုပိုတိုးလိုက္သည္။အားတင္းထားပါတယ္ဆိုကာမွပင္ႏွိုင္းမွာဖ်ားျပန္သည္။ဖ်ားေနတာေလးရက္ရွိၿပီျဖစ္သည္။ေဆးေသာက္ေဆးေသာက္ရင္းနဲ႔ မေပ်ာက္ေသာေၾကာင့္ေဆးခန္းသြားကာေဆးထိုးရသည္။ဆရာဝန္က နားေနပါဟုဆိုေသာေၾကာင့္ အလုပ္ခြင့္ယူကာ နားေနရသည္။ပ်င္းစရာေကာင္းေသာပံုစံခြက္မွ ပို၍ပ်င္းစရာေကာင္းသြားျပန္သည္။
