Summer 2018

Chapter 6

Totoo ba 'to? Never nga kaming nagkatinginan netong taong 'to eh! Bakit niya ba ako pinapunta dito? Dahil ba kagabi? Teka, pero kasi nauna pa siyang magsend ng message before ako fake na umamin na crush ko siya.

"Staring contest ba 'to? You might want to say something?" And that stopped me from ovethinking at sinagot ko siya.

"I might want to say something? First of all, you are the one who told me to go here. Second, I don't know the reason why you wanted to see me. Lastly, what I said last night, was all---" Hindi ko na natuloy yung sasabihin ko kasi biglang may pumasok sa room. Mas kinagulat ko naman ng bigla akong hilahin ni Dylan papalapit sa kanya at hinawakan niya yung kamay ko na may bandage. Nakaharap ako ngayon sa kanya at hindi ko makita kung sino man yung pumasok sa room.

"What happened here my love?" Ani ni Dylan at agad ko siyang pinandilatan ng mga mata. Hinawakan niya yung kamay ko ay niyakap niya ako. "Kawawa naman honehbunch ko." Alam mo Dylan, kung totoong crush lang talaga kita, kanina pa ako kinilig!

"WHAT ARE YOU TWO DOING?" I heard a man said those words out loud. Hindi ako pwedeng magkamali. Yung lalaki na ang tagal ko ng crush. Yung lalaking 5 years ko ng nagugusguhan. Yung lalaking sobra kong iniidolo. Hindi man siya sikat sa buong mundo, pero sobra kong minahal ang musika niya. Hanggang sa kahapon, biglang nagbago ang ikot ng mundo ko. Hindi na siya ang tinitibok ng puso ko.

"Kian?" Bumitaw ako sa pagkakayakap ni Dylan at hinarap ko si Kian. Ewan ko ba kung bakit parang nanlilisik mga mata niya noong makita niya kaming dalawa ni Dylan.

"Kian, you're ruining our moment. Can't you see we are busy here ohh? Inaalagaan ko honeybunch ko kasi nasugatan siya huhu." Dylan said habang niyakao niya ako from behind at kunwari'y naiiyak pa. Sus, what an actual jerk, Dylan!

"Get out Dylan. Now." Mariin na sabi ni Kian. Guess what? Dylan went out like sobrang bilis. I was left dumbfounded. Paano ba naman kasi? Nasa harapan ko ang the one and only mighty Kian.

Teka, makalabas na nga muna. Takte naman oh! Hindi ko man lang nalaman kung bakit ako pinapunta dito ni Dylan. Kian naman eh panira ka nga talaga ng moment huhuhu.

"Uhmm, excuse me." I said to Kian kasi nakaharang siya sa dinadaanan ako and I am completely shocked nung hinatak niya nanaman ako.

"What's your problem Kian? Kagabi ka pa nanghahatak eh! Pwede ba lubayan mo na lang ako?" I am pissed. 5 years ko siya naging crush pero hanggang doon na lang yun kasi kagabi nakilala ko na ang totoong siya.

"What's "lubayan?" Anyway, just so you know, I sent you the text message." Nilabas niya ang phone niya and pinakita sa akin yung inbox niya. "See, see?" Nilapit niya pa talaga sa mukha ko. And yes siya nga! Anak ng fufu naman oh. Akala ko talaga si Dylan yun eh. Kung bakit ko ba naman kasi nakita kagabi si Dylan sa labas ng CR eh? I am puzzled.

""Lubayan" means "leave me alone."" Huhu tama ba pinagsasasabi ko? "I don't want to waste my time here. Marami pa akong gagawin so spill the tea." Saglit naman siyang umupo sa teacher's desk.

"I just want to..." He is stuttering.

"What? Say it. Oh, and how did you know my phone number? Who gave it to you?" It's payback time. Ako naman titingin sa kanya ng matalim.

"Oh that, kay Dean Perfecto. Kasi I want to tell you... Ano.... Shit what's happening to me??!! Damn... It's just that...."

"KIAN ZEUS TORRECAMPO!" I shouted baka sakaling matuloy na niya yung sasabihin niya.

"I.. I'm sorry about last night. Midnight maybe? Ah, I acted like a jerk. Sarah told me what happened. So, what can I do to make it up to you? What happened to your hand?" Sarah? Eh alam ko close yun nung kambal eh? Anw, it doesn't matter. Hinawakan niya yung kamay ko na may bakas ng pag-aalala sa mukha niya. I never saw him this worried.

"Masakit ba?" He asked whilst massaging my hand.

"Stop it." Tinanggal ko yung kamay ko sa pagkakahawak niya. Hindi ko pa rin nagustuhan ginawa niya kagabi. Para sa akin, hindi pa siya humihingi ng tawad, napatawad ko na siya. Sadyang ayaw ko muna siya makita at makausap. OA? Hindi naman. Nag momove on lang hehe. Ayaw ko sa mga taong may bisyo. Well, expected ko na umiinom siya kasi naggigig sila. Pero hindi ko naman inakalang magyoyosi siya sa harapan ko. Major turn off yun for me.

Sakto may tumawag sa phone ko.

"Hello Bev?" Sabi nung nasa kabilang linya.

"Sino 'to?" I asked.

"Bes, it's me, Lara. Saan ka? On the way na ako sa school. Si Kianna tinatamad bumangon hindi makakapasok." Buti na lang tumawag siya. Gusto ko na makaalis dito eh.

"Ah, okay na clearance ko eh. Si Katchi may hawak ng clearance namin. Aalis din ako ngayon. Ingat ka ah. Anyway, Athena is here might as well call her na lang so that she can accompany you." Katchi is also a good stydent. Scholar din siya. Pangalawa yun sa ranking after Athena. Napakabait pa. Katchi is a boy ah. Cute siya maraming nagkakagusto sa kanya pero tago yan. Sa akin pa lang yan umaamin. Eh, mas babae pa yan sa akin kapag nasa bahay nila. One time, napagkamalan pa ngakaming mag jowaers eh hahaha!

Just that inagaw ni Kian phone ko.

"You shit! Epal! BYE!" He ended the call ang kapag talaga. But now he looks angry. Uh-oh. He looks like a beast. Ano bang nakain neto? Siya kaya yung napakaepal!!!

"Alam mo Kian, ikaw yung epal eh!!" Akmang aagawin ko yung phone ko sa kanya. Eh dahil mas matangkad siya, ayun pinaglaruan pa. Tinaas niya, hindi ko tuloy maabot.

"What the hell?! I am here to talk." He explained with a frowning face.

"Talk to my hand, Kian. I'll--" The door opened and hindi ko na natuloy ang sinasabi ko. It's Dylan.

"Are you two done? Kanina pa ako naghihintay sa labas ng room. It's too hot outside. Kian, ako crush ni Beverly. Give her back to me!" Just as soon as Dylan tried to grab my hand, Kian held me tighter. Ang bilis ng mga pangyayari. Nasa harapan niya ako.

He sealed me with a quick kiss.