Yatılı Kız Lisesi (Girl×Girl)

~Özür Dilerim / 14. BÖLÜM~

Farkındayım uzun bir süredir bölüm atmadım. Ama ne yazıcağımı bulamadım üzgünüm. Umarım bu bölüm az da olsa telafi eder özrümü. İyi okumalar:)

********************
Rüya'nın Ağzından:

Elimin üzerindeki elin Nisan'a ait olduğunu gördüğümde kaşlarım havalandı.
(Hepiniz Büşra sandınız dimi lsjdlsjf trolledim eheheh) Nisan sırıtarak

 ''Gözlerinle yedin be kızı, yavaş.'' Dedi. bunu demesiyle kızlar gülmeye başladı. Ben ve Büşra hariç..

''Ne yemesi ya, tövbe! Allah kuru iftiradan saklasın yani. Sende varya az değilsin Nisan, Deniz yanlışlıkla birşeyini düşürse almak için eğilsem önünde, evlenme teklifi edicem sanırsın. Bu potansiyel var sende görüyorum'' Dedim göz devirerek.

'' Ay teşekkür ederim canısı! Yalnız birşey diyim mi! Deniz'in ismi ağzına çok yakıştı. Ay çok tatlısınız. Bana feel-''

''Aman dur! Nolur gelmesin o feels. Olan bize oluyor sonra.'' Dedi Mayıs Nisan'ı sustururken. Büşra'ya baktığımda hala Nisan'ın elimin üzerine olduğu eline bakıyordu. Ben elimi çekicekken Nisan daha sıkı tuttu. Ben elimi kendime cekmeye  çalıştıkça o daha da kendine çekti. Sonra birden elimi öpünce gözlerim şokla açıldı.

''Lan napıyorsun kızım sen?!'' Diye çıkıştı birden Mayıs. Ama Nisan pek oralı değildi. Bize bakmıyordu.

'' Ya bir sussanıza birşeyi test etmeye çalışıyorum burda.''

''Elimi tutup öperek neyi test etmeye çalıştığını çok merak ettim. Bizi aydınlatır mısın Nisan'cığım? Ve artık elimi alabilir miyim! Arada lazım oluyor da''

 ''Olmaz canım bırakamam. Şu an Deniz'in tepkilerini ölçmeye çalışıyorum ama buraya bakmıyor ki!''

''Yanındaki kıza bakmaktan, birşey yapamıyor ki! Gözleriyle yedi kızı resmen.'' Dedi Büşra gıcık edici bir imâ ile. Tuğba göz devirerek

''Kardeş gibiler dedik ya sana. Neyi anlamak istemiyorsun anlamadım ki''
''Kardeş ayağı göt ayağı derler hiç duymadın mı?'' Dedin biraz yaklaşarak.

'' Duydum canım, duydum. Duymaz olur muyum hiç. Hatta tam karşımda bunu kanıtlayan bir görüntü bile var.'' Dedi Tuğba sinirle gülerek.

Büşra kaşlarını çattı.
'' Ne duyorsun sen be?!'' Diye çıkıştı birden.

'' Ne dediğim apaçık ortada değil mi sencede. Rüya diyorum!''

Büşra birden ayağa kalkınca Tuğba'da onunla birlikte kalktı. Tabi bizde hızla ayağa kalktık. Olay çıkıcağını anladığımda Büşra'yı kolundan tuttum. Tuğçe'de aynı şekilde Tuğba'yı tutmuş oturtmaya çalışıyordu. Böyle olmicağını anladığımda Büşra'yı çekiştirerek yemekhaneden çıkardım. Üzerimizdeki bakışların her ne kadar kime ait olduğunu bilsemde takmadan yürümeye devam ettim.

 Sonunda bahçeye çıktığımızda onu bir banka oturttum ve kolunu bıraktım. Artık bu durum sinirimi bozuyordu. Bir o yana bir bu yana hızlı adımlar atıyordum. Elimi sinirle saçıma geçirdim ve savurdum. Yanına oturup ona döndüm.

''Büşra senin derdin ne?!''

''Ama ben birşey yapmadım ki! O imalarda bulundu.'' Derin bir nefes aldım.

''Peki o imaların gerçeklik payı yok mu?'' Yutkundu.

''Rüya ben...'' sustu, birşey demedi. Bir süre ona baktım. Açıklaması için bir şans verdim ama o birşey demeden sadece yere baktı. Biliyorum, içinde kendiyle bir savaş veriyordu. Söylemek ve söylememek arasında...