Sebriel: The Hybrid of Ghouls and Demons

❣❣ Ghoul Nine: "Karre and Kearr"

Sebriel's POV:

"What is that sound?" Tanong ng isa sa kambal.

"I'm hungry." Sabi ko habang hinawakan yung tiyan ko na kakaingay lang kanina. I felt like I haven't been eating for a week.

"Makes sense. You've been asleep for exactly 1 week, 7 hours and 42 minutes." Sabi nung seryoso na lalaki. I don't know their names and I'm not planning on asking them pero nakakapagod sabihin yung pangalan nila. 'Seryoso na lalaki' tas 'mapagbiro na lalaki' that's just weird.

"What? I need food. Kahit noodles o daing lang." Sabi ko at tsaka tumayo at plano sanang pumunta sa kusina ng malaking bahay nato pero pinigilan ako ng dalawa.

"Wala kaming luto na pagkain. Walang marunong magluto sa amin. Sabay ka nalang sa amin doon sa restaurant ng dorm nato." Sabi nung mapaglaro na lalaki.

"Restaurant? Dito? Seryoso? Pinagloloko niyo ba ako?" Tanong ko habang tinitigan sila.

"Oo, oo, oo, hindi." Sagot naman nung mapaglarong lalaki. Ugh, I should ask their names.

"Ano ba mga pangalan niyo?" Tanong ko habang kinuha ang tubig na nasa likod nang dalawa. Even though gusto ko ng malamig, di ko naman alam kung asan naka locate yung ref kaya no choice ako.

Besides, magpapakachoosy paba ako? Ang makahawak ng glass na pitsel ay isang napakalaki na previlege para sa akin. Considering na wala akong pitsel. Ahahaha.

"Ohh, ako si Kearr habang itong katabi ko naman at si Karre. Ikaw?" Sabi ni Kearr. Ahh, so si Kearr iyong lalaking mapaglaro na walang alam na ibang gagawin kundi gawing joke yung pinagsasabi niya. At si Karre iyong seryosong lalaki na minsan di na makikipagusap sa amin.

"Seb, Seb yung pangalan ko." Sabi ko and once again, kinausap na naman kami ng tiyan ko.

"Ahh, I need food. Gutom na talaga ako." Sabi ko habang hinawakan yung tiyan kong nag-iingay. Grabeh naman, never been this hungry in my life.

"Dali kana, punta na tayo doon." Sabi ni Kearr habang ginaguide ako papuntang sa pintuan nang malaengganyong condo o apartment na to. Waahh, I'm getting concious.

"Before that, please act like a demon. If they find out you're a ghoul, 100% sure, you're going to die." Seryosong sabi ni Karre habang tinignan ako ng seryoso.

"Wait, why would I act like a demon if I'm a ghoul? Is that even possible?" Naguguluhan kong tanong at tsaka kami nakalabas sa apartment.

"Di ko din alam, the first time I sensed your presence it was kind of weird. Pero noong nawalan ka ng malay mas nasure ko na demonyo ka talaga." Sabi ni Kearr.

"What? I am a ghoul." Sabi ko habang pinapula yung mata ko. Pero dahil di ko pa alam kung paano ipalabas yung inner weapon ko mas pinalakas ko nalang yung ghoul aura ko.

"Sh*t! Stop it! Stop!" Sabay na sigaw nila kaya mabilis ko na tinigil. They are sweating a cold sweat. Ramdam ko din na kinakabahan sila.

"Why?" Tanong ko at seriously, naguguluhan ako.

"What the heck are you doing?! If ginawa mo ulit yun, that could cause a big chaos around the demon world! Even the Demon knight would think that the school dormitory is infiltrated by the ghoul! Never ever do that again!" Sabay ulit na sabi nila and this time mas kinabahan sila lalo. Parang may humahabol sakanila dahil nahihirapan pa silang huminga.

"Okay.. ayos lang ba kayo?" Tanong ko.

"Oo" sabay na sabi nila at sabay na bumuntong hininga. Okay, kambal nga sila.

And once and for all, umeksena ang tiyan ko. Namula ako sa hiya at tsaka yumuko.

"I'm sorry." Sabi ko.