The Story Of Lancia

🌹👑 κεφάλαιο 15 🌹👑

Όπου και αν πάω ανακαλύπτω ότι ένα ποίημα ήταν εδώ πριν από εμένα .

Ησυχία που επικρατούσε οδηγούσε την Τζένη ένα βήμα όλο και πιο κοντά στον φόβο του άγνωστου.
<Γιατί εγώ; Ποτέ δεν ήθελα να έχω κάποια ανάμειξη με όλη αυτή την ιστορία > είπε τσιριζοντας, αυτός ανέκφραστος σε όλη την διάρκεια της διαδρομής γύρισε και την κοίταξε αδιάφορα <γιατί έτσι θέλω εγω > είπε και συνέχισε να την αγνοεί για το υπόλοιπο της διαδρομής. Η Τζένη κοιτούσε τους ανθρώπους που προσπερνούσε το αμάξι. Τόσο ξέγνοιαστοι. Σκεφτόταν συνέχεια η Τζένη. Το αμάξι σταμάτησε απότομα, το σβήσιμο της μηχανής έκανε την καρδιά της να χτυπάει σαν να έτρεχε σε μαραθώνιο , αυτός βγήκε από το αμάξι και μέσα σε κάτι δευτερόλεπτα άνοιξε την πόρτα της και την τράβηξε από τον αγκώνα, την οδήγησε μέχρι την εξώπορτα του σπιτιού.
Ο Suga όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να μην βλέπει στο πρόσωπο της τον εαυτό του την πρώτη μέρα που τον έφερε ο Νίκος, καταλάβαινε ακριβώς τι ένιωθε η Τζένη εκείνη την στιγμή , αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Αφού ξεκλείδωσε την πόρτα την οδήγησε σχεδόν τραβωντας την μέχρι το δωμάτιο στο οποίο και την κλείδωσε χωρίς να της πει τίποτα.
Η Τζένη κοίταξε το δωμάτιο , είχε ένα διπλό κρεβάτι μια ντουλάπα και ένα πιο μικρό δωμάτιο που ήταν το μπάνιο.
Και τώρα ; Θα είμαι εδώ κλεισμένη για μια ζωή ; Σκέφτηκε και άρχισε να κλαίει. Την επόμενη μέρα ο ήχος της πόρτας που ξεκλείδωσε έκανε την Τζένη να φοβάται ,αλλά αντί για τον Suga που περίμενε εμφανίστηκε μια μεσήλικη γυναίκα κοντή λεπτή με ταλαιπωρημένο πρόσωπο , οι δυο τους κοιταχτηκαν με απορία , η Τζένη γιατί δεν ήξερε πια είναι και η οικιακή βοηθός γιατί δεν ήξερε τι να υποθέσει για την τρομαγμένη κοπέλα που καθόταν σε μια γωνιά του τοίχου με κόκκινα πρησμένα μάτια .

<Καλησπέρα > έσπασε πρώτη αυτή την αμηχανία που υπήρχε <καλησπέρα , τι ώρα είναι ; > ρώτησε η Τζένη χωρίς προφανή λόγο <δύο το μεσημέρι. Ο  κύριος Suga μου είπε ότι είναι μια κοπέλα σε αυτό το δωμάτιο αλλά δεν περίμενα να σας βρω σε αυτή την κατάσταση , με λένε Σπυριδούλα > είπε και έδωσε το χέρι της στην κοπέλα <Τζένη > είπε <θα θέλατε να κατέβετε κάτω για μεσημεριανό ή πρωινό ,ότι προτιμάται> η κοπέλα εγνεψε και την ακολούθησε μέχρι την κουζίνα , εκεί βρήκε τον Suga να κάθεται στο τραπέζι και να τρώει <κάτσε > τις είπε και αυτή υπάκουσε <βλέπω γνωρίστηκες με την Σπυριδούλα, από εδώ και εμπρός θα μπορείς να κυκλοφορείς στο σπίτι μόνο με την δικιά μου συνοδεία ή την δικιά της , δηλαδή αν θα είναι στην κουζίνα θα πρέπει να είσαι και εσύ , είναι αυτονόητο το ότι δεν μπορείς να βρίσκεσαι σε χώρους που δεν θα είμαστε , καταλαβες;> η Τζένη εγνεψε.
Ο Suga έφυγε και έμεινε με την κυρία Σπυριδούλα να την βοηθάει στην καθαριότητα του σπιτιού , η ώρα είχε πάει πέντε το απόγευμα όταν η κυρία Σπυριδούλα έπρεπε να φύγει , ανέβηκε μέχρι το δωμάτιο μαζί με την Τζένη και την κλείδωσε  με βαριά καρδιά στο δωμάτιο.
Λίγη ώρα αργότερα αφού η Τζένη είχε κάνει το μπάνιο της , έκατσε να κάτσει διαβάσει το βιβλίο που είχε βρει στην κουζίνα το όπιο της το δάνεισε η κυρία Σπυριδούλα, αποφασισε να σταματήσει να κλαίει και να παραμείνει δυνατή ,και το βιβλίο ήταν ότι καλύτερο για να την αποσπάσει για λίγη ώρα από την πραγματικότητα. Ενας ρυθμικός ήχος τριξιματος και γυναικείοι αναστεναγμοί την έφεραν πίσω στην πραγματικότητα , όταν η Τζένη κατάλαβε γιατί ακούγονταν αυτοί οι ήχοι έκλεισε τα αυτιά της με τα χέρια της,  δυστυχώς όμως εξακολουθούσε να τους ακούει για πόλη ωρα.
                        
 

                        *******

<Λοιπόν Νίκο αυτά θα πάνε στην Λάρισα και αυτά στην Καλαμάτα, μην μπερδευτουν, δεν θέλω λάθη γιατί......> Σταμάτησε να μιλάει όταν είδε έναν άνδρα να μπαίνει στο μαγαζί στο οποίο  βρισκόντουσαν , τον είχε αναγνωρίσει αμέσως , είχε καταλάβει ότι ήταν άνδρας του Στέφανου , τον θυμόταν από εκείνη την νύχτα που είχαν έρθει στο σπίτι του . Ο Suga έπιασε το όπλο του ταυτόχρονα και ο Νίκος , τότε ο άνδρας γύρισε προς το μέρος τους και άρχισε να πυροβολεί προς το μέρος του Νίκου και του Suga , ο κόσμος άρχισε να φωνάζει και να πέφτουν κάτω ενώ οι δύο άνδρες είχαν κάτσει πίσω από τις καρέκλες τους και πυροβολούσαν προς τον άνδρα, ο Νίκος πολύ σύντομα τον πέτυχε στο κεφάλι και έπεσε κάτω νεκρός , σηκώθηκαν μάζεψαν τα χαρτιά τους και έφυγαν γρήγορα για το σπίτι του .
Όταν έφτασαν βρήκαν την κυρία Σπυριδούλα στην κουζίνα μόνη , ο Suga όταν είδε ότι η Τζένη έλειπε ένιωσε να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του <που είναι η μικρή ; > ρώτησε νευριασμένος <εδώ είμαι> είπε βγενοντας από το μπάνιο , εκλεισε τα μάτια του και ξεφυσιξε ανακουφισμένος. 
Ο Νίκος όταν είδε την Τζένη τα έχασε , ο Suga δεν του είχε πει ότι την είχε φέρει σπίτι του για να την παρακολουθεί . <Νίκο πάμε στο γραφείο μου > είπε και εξαφανίστηκαν , οι δύο γυναίκες ήταν στο σαλόνι και καθάριζαν  όταν η Τζένη βρήκε ένα άλμπουμ με φωτογραφίες σε ένα συρτάρι , το πήρε στα χέρια της και κάθισε σε έναν καναπέ για να κοιτάξει της φωτογραφίες. Η πρώτη εικόνα ήταν ενα μικρό Ασιατικό αγοράκι που χερετουσε την κάμερα , η επόμενη ήταν το ίδιο αγοράκι με έναν άνδρα γεροδεμενο με μια μεγάλη  ουλή στο πρόσωπο του που κρατούσε ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά του , η από κάτω φωτογραφία ήταν το ίδιο αγοράκι να έχει στην δικιά του αγκαλιά το κοριτσάκι,πήγε να γυρίσει την σελίδα όταν το άλμπουμ με τις φωτογραφίες εξαφανίστηκε από τα χέρια της , σήκωσε το κεφάλι της και είδε τον Suga να την κοιτάει νευριασμένα <το ότι μπορείς να κυκλοφορείς στο σπίτι δεν σημαίνει και ότι μπορείς να ψάχνεις κιόλας > <συγγνώμη > είπε και έφυγε από μπροστά της .
Τι είναι σε αυτές τις εικόνες που είναι τόσο σημαντικό να μην δει κανένας ;