63 - Narration

612 10 10
                                    

J A E R I N

"Hmm! Nakakainis naman si Jaemin? How can he just agree to walk alone? Hmpph!!! Kagigil." bulong ko pa habang nagsasapatos.

After ko makapagshoes ay naglakad na ako pababa ng hadgan namin. Naabutan ko naman si Mommy sa salas, "oh anak, dahan dahan naman sa pagbaba. Baka magiba bahay natin." she joked.

I sighed heavily to calm down.

"Umma, where's oppa? Sasabay ako sa kanya." anunsyo ko.

"Huh? I thought you're going to school with Jaemin?"

I thought so too, Umma ㅠㅠ Huwaaa! Paluin niyo nga si Jaemin ang bad bad sakin. Susumbong ko siya kay oppa akala niya.

"Umuna na ang oppa mo, Jaerin. May aasikasuhin ata kaya kelangan maaga." dagdag niya. Hala! Probably because of Savi's issue.

Nalaglag naman ang panga ko, what? Maglalakad ako mag-isa?! Oh no.

Bagsak ang balikat na naglakad ako palabas sa bahay namin. I told Mom that I'm going and she said okay.

Nakamangot pa ako nang lumabas ako ng bahay.

"Umagang umaga nakamangot ka dyan?"

Tumunghay ako at nakita ko si Jaemin na nakasandal sa may pader sa tabi ng bahay namin.

Hindi ko maitago ang pagkasimangot ko, "Akala ko iniwan moko!" I said in a pouty lips.

He chuckled then walked closer to me. "Akala mo lang yon." he said bago kinuha sa akin ang bag ko.

I slightly gave him a glare because he's still smirking in front of me. Kinakawawa ata ako nito ah? Pinagt-tripan ako.

"Come on, baby. Sorry if I upset you." he said then came closer to me. Naamoy ko ang mabango niyang amoy.

He pulled my head closer to him and casually dropped a kiss over my forehead. Nawala ang pagkapout ng labi ko dahil sa gulat. It was just a brief moment but my heart bursted. I love it.

He smirked when he noticed his effects on me. Akala ko aasarin niya pa ako pero hindi. He just stared lovingly at me.

"This is our first time going to school together. I don't want to ruin it."

Nagsimula na kami maglakad at sobrang tahimik. Palibhasa medyo nahihiya ako dahil ito ang unang beses na papasok kami sa school na hindi kasabay si Oppa.

"Hey, walk slower." sabi niya na nakapagpakunot ng nuo ko.

"Huh, bakit? May masakit ba sayo?" agad akong nag-alala.

He smiled then grabbed my hand and intertwined our fingers. That made me blush again for the nth time.

"Nope, i just want to enjoy walking to school with you." sabi niya habang nakatingin pa sakin.

I gulped then slowly nodded my head. Oh em gee, paano kumalma guys?

"Did oppa agreed on us holding hands?" sabi ko habang naglalakad kami.

He chuckled then raised our intertwined hands. Tiningnan niya yon ng may ngiti sa mukha, para bang ang saya saya niya na magkaholding hands kaming dalawa.

Ako din, Jaemin. Ang saya ko. Sobrang saya ko, Jaemin.

"I waited too long for this. Can we keep this as a secret?" parang wala sa sarili niyang sabi.

Binaba niya ang kamay namin at tumingin sa malayo bago huminga ng malalim. Naramdaman ko pa ang paghigpit ng kamay niya sa kamay ko. Like as if he loosen it up a little bit, I'll slip away.

"Hindi mo naman ako pinagttripan diba?" naguluhan ako sa sinabi niya kaya napatingin ako sa kanya.

"Hindi naman ako nananaginip diba?" pumihit siya paharap sakin at bahagya kaming napatigil sa paglakad.

"You really like me, right?" he said.

I blushed pero hindi ko alam kung bakit kahit nahihiya na ako ay nakangiti parin ako kay Jaemin.

"Isn't that supposed to be my line? Do you really like me?" I said then smiled at him brightly before sighing heavily.

"Because I really like you, Na Jaemin." his jaw clenched and the next thing I knew he was already hugging me.

"I like you too, Jaerin. I like you a lot. Simula palang ng makilala kita. Simula nung lumipat kami ng bahay at makita kitang nagdidilig ng halaman sa labas niyo." Nagulat ako sa sinabi niyang yon.

What? That was along time ago!

"W-What?" gulat kong tanong.

He chuckled then we resumed from walking.

"Gulat ka no? Ang loyal ko." sabi niya.

"Are you serious? Is that why you were starring at me that time?" I asked when the memory of him looking at me came up to my head.

"I stared at you because you're watering your plants even though it just rained that day." sinamaan ko naman siya ng tingin.

I clearly remember that day! Alam kong hindi umulan non! Kaya inaasar lang ako ng isang 'to. Grrr.

"I'm kidding!" he laughed and pulled me to a hug again.

Inismidan ko naman siya bago kami matawa nalang at naglakad.

Grabe, parang sasabog yung puso ko. Ang saya saya ko.

______________________________

sana all nagdidilig. charot.

maybe, just maybe | n.jmTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon