Aşk'ın kokusu♥️

8.Bölüm

     Patlama esnasında başımı sandalyeye çarpıp yere düşmüşüm.. Gözümü zorla araladığımda hemen ötede Nefise'yi baygın halde gördüm. Başını bir yere çarpmış olacak ki alnından yanaklarına kadar kan süzülmüştü. Kendime güç verip Nefise'ye doğru ilerledim.
   Bir eliyle Nefisenin elini tutan Muzaffer , diğer eliyle Nefise'nin kanlar içinde kaybolmuş yüzünü okşamaya başladı.
"Hadi Nefise uyan bak burdayım. Hadi yosun gözlüm aç gözlerini bak bana" Muzaffer'i duymuş olmalı ki irkilir gibi nefes aldı Nefise. Cam'ın arkasında haykırışları duyan Muzaffer Nefise'nin elini bir an olsun bırakmadan bakışlarını cam'a doğru çevirdi. Yardım istemek adıyla elini "gel" anlamındı haraket ettirdi Muzaffer. Etrafta toplanan vatandaşların yardımıyla Muzaffer ve Nefise dışarıya çıkartıldı. Çığlık sesleriyle Nefise'nin yanına koşan Zühre ve Rıza Nefise'nin başını kan içinde gördüklerinde deliye döndüler. Ambulans Nefise'nin alnına pansuman yaparken Muzaffer kimseye aldırmadan Nefise'nin elini bırakmıyordu. İtfaiye geç olmadan yetişti ve mutfakta oluşan yangını söndürmeyi başardı.
"İyimisin nefesim?" Bir eliyle Nefise'nin elini tutarken diğer elini yüzüne doğrultup yünüzü okşamaya başladı Muzaffer.
   "İyiyim canım merak etme" dedikten sonra Nefise elini Muzaffer'in yüzündeki elinin üstüne koydu dudağına çekti ve öptü.
   "Bizlik bişey yok artık. İsterseniz pansumanı evde ya da buraya gelerek değiştire bilirsiniz" dedikten sonra Nefise ild Muzafferi yolcu etti ambulanstaki doktor.
     Zühre hemen kızının yanına koşup onunla ilgilenmeye başladı. Ama Nefise için o an sadece Muzaffer vardı ve bu durum Zühre ve Rıza'nın gözünden kaçmamıştı.
* * *
  Zeynep'i ne kadar süre öyle izlediğimi bilmiyorum. Bir an gözümün karalmasıyla yere düşer gibi oldum ama duvardan tutunarak düşmeme engel oldum. Saat artık sabaha karşıydı. Nefise de hemen yan odada uyutuluyordu. Abim bir an olsun onu birakmıyordu. Kader'e bak... Zamanında 2 kardeşi 1 kadın terk etmişti. Şimdi o 2 kardeşin sevdiği 2 kadın ölümle yaşamın arasındaydı. Zeynep'e göre Nefise'nin durumu iyiydi sadece kontrol amaçlı uyutuyorlardı işte. Ha birde.. Bir kaç saat önce sevdiğim kadının ailesinin onun gerçek ailesi olmadığını öğrenmiştim. "Gücüm kalmadı artık be meleğim.. Bi kere açsan gözlerini , baksan yine anlam dolu gözlerinle , çok mu şey istiyorum? Yapma Zeynep!.. Nefes alamıyorum , gücüm yok artık.. Uyan hadi... Hadii..." hıçkırıklar daha fazla izin vermemişti Murat'ın konuşmasına.
   Murat arkasını döndüğünde Zeynep'in kazandığı oyuncak ayı'yı sandalyenin üzerinde gördü. Bir kaç adım ilerleyerek oyuncak ayı'yı eline aldı ve ayının üzerine bulaşmış Zeynep'in kanına eliyle dokunmaya başladı. O sırada Zeynep "Murat" diye boğuk sesle fısıldadı. Sonunda.. Sonunda kendine geliyordu ama Murat bundan habersizdi.
     Hemşirenin fark etmesiyle doktorlar yoğun bakım'a geldiler. Durumu fark eden Murat hemen cam'ın yanına koştu ve Zeynep'in uyandığını görünce sevinçten deliye döndü. Hemen koşar adımlarla anne ve babasına haber vermeye gitti. Doktorların uzun süren kontrolünün ardından Zeynep'in durumunun iyi olduğunu ve sabah normal odaya alınacağını söylenildi. Vakit kaybetmeden ailesi Zeynep'in yanına girdi. Murat cam'dan "sahte" aileyi izlemeye başladı. Bi anlam veremiyordu bu duruma. Çünkü Zühre ve Rıza'nın Zeynep için nasıl endişelendiğini görüyordu. Fakat bunca yıl nasıl saklamışlar? Neden saklamışlar? Bilmiyordu. Ama bildiği bişey varsa , o da bunu Zeynep'ten saklamayacağı gerçeğiydi. Kafasında planlamıştı Murat. Zeynep iyileşene kadar onun gerçek ailesini bulup tüm gerçekleri ona anlatacaktı. Ama önce Zeynep! Önce o eski sağlığına kavuşacaktı.
      Ailesinin görüşmesinden hemen sonra Murat da doktordan izin aldı ve Zeynep'in yanına girdi.
Usulca yanına yaklaşıp sandalyeyi yatağın hemen yanına çekti. Elini avuçlarıın  içine alıp kokladı ve öptü. Bir eliyle Zeynep'in elini tutarken diğer eliyle de yüzünü okşamaya başladı Murat..
"Çok özlemişim. Bana bakan ışıl-ışıl gözlerini , elinin sıcaklığını , seni... çokkk..çok özlemişim. Dönmeyeceksin diye o kadar çok korktum ki" gözleri dolu şekilde konuştu. Murat. Zeynep derin nefes alıp kendini toparladıktan sonra "sana yeni kavuştum nereye gideyim?" Diye yanıtladı.
    Murat sadece 48 saat görmediği gözlere doya-doya baktı... O an... İşte o an Murat'ın hayata yeniden bağlandığı an'dı. 
* * *
      Kötü olaydan 10 gün geçmişti. Kafe hala eski haline dönmemişti , Zeynep artık iyileşmişti. Ama kalbinin alacağı yaradan habersizdi.
    Nefise hala yangın yüzünden kendini suçlayıp duruyordu. "Benim yüzümden etrafa da zarar gele bilirdi" diye düşünüp duruyordu 10 gündür.
•Yangın•
Nefise kek'i fırından aldıktan  sonra Zeynep'i aradı . Telefon'u Murat açtı ve o malum kötü haberi verdi. Nefise koşarak hastaneye gittiği için fırını kapatmak aklına gelmedi. Saatlerce yanan fırın sonunda alev aldı ve Muzaffer'in ışığı açmasıyla patlama gerçekleşti.
* * *
     Murat hem Zeynep ile baş başa kalmak , hem de öğrendiği büyük sırrı söylemek için küçük tatil sürprizi yaptı ve Zeynep'le birlikte şileye gidip küçük ve bir o kadar da huzur dolu pansiyona yerleştiler.
Öğle yemeklerini yedikten sonra küçük bir tur için çıkan Zeynep ve Murat kendilerini an'ın sessizliğine bıraktılar. Bu sessizlik iki sevgilinin öpüşmesiyle bütünlendi adeta.
* * *
   Muzaffer Nefise'nin kafeyle ilgilenmediğini görünce çok kötü olmuştu. İyi de bu işte Nefise'nin ne suçu vardı ki? Artık bunu kabullenmeliydi. Ve bu görev galiba Muzaffer'e düşmüştü. Muzaffer yeni duvar boyaları alıp Nefise'yi evden almaya gitti. Nereye gideceklerinden habersiz olan Nefise Muzaffer'e elini verip kendini ona bıraktı. Kafeye geldiklerini gören Nefise içeri girmeye tereddüt etti. Muzafferin masum ısrarıyla Nefise ikna oldu ve kafeye girdiler nihayetinde. Usta takımlarını giydikten sonra artık Nefise ve Muzaffer usta işe hazırdı. Tüm kafeyi yeniden yaratmaya başlayan Nefise ve Muzaffer üst başları boya olmalarına aldırmadan eğlenerek duvarları boyama başlamıştılar. Merdivenin en üstüne boya kovasını yerleştiren Muzaffer merdivene çıkmak için döndüğünde Nefise ile burun buruna gelmişti. Nefesini yüzünde hiss eden Muzaffer daha fazla dayanamadı alnını Nefisenin alnına dayadı , avuçlarıyla yüzünü okşarken dudağına aşk dolu öpücük kondurmuştu bile. Kendilerine hakim olamayan Nefise ve Muzaffer'in öpüşleri alev alırkan Muzaffer Nefise'yi döndürüp duvara yaslamak istedi. Ama sadece istedi. Çünkü döndürdüğünde Nefise merdivene değmişti ve merdivendeki boya kovası Nefise ve Muzaffer'i boyamaya yetmişdi. Düştükleri duruma kahkaha atarak eğlenen çift birlikteyken yaşadıkları saniyelerin bile kıymetini biliyordu. Eliyle Nefise'nin yüzündeki boyaları silmeye çalışan Muzaffer su yeşili gözlere kavuştuğunda usulca o gözlere daldı "Sen hep benimle ol. Sen benim bu hayatta tek Hazinem'sin Nefise" dudaklarından dökülen aşk sözcükleri Nefise'yi adeta mest etmişti. Sevdiği Adam'ın Hazine'siydi... Bundan daha mutlu bişey olamazdı Nefise için... "Pusulamsın sen benim. Doğrumsun , her zerresine aşık olduğum Adam'sın" bir birlerine söyledikleri bu sözler Aşk dolu ve şehvet dolu öpücükle tamamlanmıştı.
* * *
     Zeynep'le turladıktan sonra balkon'a çıkan Murat kendini toparlayıp lafa başlamak istiyordu. Fakat bi türlü bunun doğru karar olup olmadığını bilmiyordu. Zeynep bunu farketmiş olacak ki "sen iyi misin? Durgunsun sanki?" Dedi. Murat bunu söyleyip Zeynep'i üzmek yerine bu tatil kaçamağının tadını çıkarmanın daha güzel fikir olucağını düşündü.  Yüzünü okşayıp saçlarını kokladıktan sonra "Hayır güzel gözlüm..bişey yok iyiyim" dedi ve yüzünü manzaraya çevirdi.
   "Ne güzel manzarası var di mi?" Zeynep'in konuşmasıyla bakışlarını Zeynep'e döndürdü.
"Düşünsene sen ben birde böyle huzur manzaralı evimiz var. Güzel olmazmıydı?" Yanıtını verdi Murat.
Onaylar gibi kafasını sallayan Zeynep Murata sokulmaya başladı ve başını göğsüne yaslayıp manzarayı izlemeye devam etti. Bu durum Murat'ın baş başa olduklarını değerlendirip onu öpmeye başlayana kadar sürdü. Bu öpüşmenin sonunu düşünmeden kendilerini serbest bırakan Zeynep ve Murat vuslat için daha erken olduğunu düşünüp gecenin sonunu sadece sarılarak uykuya daldılar