AF - ep.04

83 1 0
                                    

[Kaybetmişim, dedi. O kadar kaybetmişim ki, kaybedecek hiçbir şeyi olmayanların günündeyim artık. - lâ 49 ]

💫

Hatırlamak bir eylem, hatırlayamamak ise tam bir işkenceydi.

Hatırlamak istemek bende sadece bir istek ama hatırlayamamak rutinimdi. Canımı yakan bir rutin.

Kabustaydım sanki. Uyanmayı bekliyordum sadece. Çaresizce.

Şimdi uyandığımda her şey geçmiş olacaktı değil mi? Her nereye aitsem orda uyanacak, ismimle seslenip bana sevgiyle sarılacaklardı değil mi?

Hayır, hala ismini bile hatırlamayan bir acizdim.

Yavaşça gözlerimi açtığımda çatı katındaki bana ödünç verilmiş odada bulunuyordum.
Ait olmadığım yerde.

Elimin üstünde hafif bir yük hissettiğimde havaya kaldırıp baktım. Serum takılıydı.

Ve

Yatağım büyümüştü.

Baya büyümüştü. Alan daralmış ama yatağım kocaman olmuştu.

Yavaşça doğruluğumda başımın döndüğünü hissedip gözlerimi kapattım.

Ne kadar zaman geçmişti üstünden?

Ne zamandan beri burda yatıyordum?

Kafamı çevirip telefonumun nerde olduğunu çözmeye çalıştım. Masanın uzak olan köşesinde olan telefonu gördüğümde doğrulmaya çalıştım.

Düştüğüm için miydi bilmiyordum ama bacaklarım ve kaburgalarım sızlıyordu.

En son bacaklarım tutmadığı için düşmüştüm. Hâlâ onun uyuşukluğu olmalıydı.

Üstümdeki örtü bacaklarıma dolanmıştı. Ama bunu sendeleyip dizlerimin üstüne düştükten sonra fark etmem oldukça sakar işiydi.

Ah, cidden.

Yerde öylece dururken merdivenden hızlı adım sesleri duymuştum. Sonrasında hızla açılan kapı ve ardında gözüken Asaf.

Endişeli bir yüz ifadesi vardı.

Canım acıyordu ama buna gülümseyebilirdim. Evet, fazlasıyla hoşuma gitmişti sanırım delirmiştim.

"Uyandıysan seslenmeliydin. Ya da aramalıydın."

"Telefonuma ulaşmaya çalışıyordum." diye mırıldandığımda beni kollarımdan tutup kaldırmayı denedi.

Kalkmak istiyor muydum emin değildim.

"Bırakır mısın," diye tekrar mırıldandığımda anında ellerini çekmişti.

Arkamı hafifçe dönüp yataktan güç alarak tekrar yatağa oturdum.

"Ne zamandan beri uyuyorum?" Dediğimde uzanamadığım telefonu bana uzattı.

"Dünden beri."

Yatakta geri gidip yastığımı kaldırıp sırtımı ona yasladığımda yavaşça bana yaklaştı ve serumu kontrol etti.

AF 💫Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin